กาลครั้งหนึ่ง เมื่อวันที่อากาศอบอุ่นของหน้าร้อน หนอนผีเสื้อตัวน้อยที่ชื่อ Cathy กำลังมองสวนของเธอซึ่งเป็นโลกทั้งใบของเธอ เธอมองดอกไม้และต้นไม้ที่น่าอัศจรรย์ รู้สึกสงสัยเกี่ยวกับผีเสื้อที่กำลังเต้นอยู่ในอากาศ และฝันวันหนึ่งจะเป็นผีเสื้อที่มีอิสระเหมือนกับมัน แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกกลัว
ดังนั้นเธอจึงเลือกใบไม้สีเขียวที่สวยงามมานั่งลงและวางหัวลงบนแขนแล้วร้องไห้ “ฉันหวังว่าฉันจะเป็นหนอนผีเสื้อตลอดไป!”
“ทำไมล่ะ?” หนูสีน้ำตาลตัวหนึ่งถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมเจ้าหนูน้อยที่น่ารักนี้ถึงไม่อยากจะเป็นผีเสื้อล่ะ?”
“อ๊า!” Cathy ถอนหายใจ “ฉันต้องการที่จะเป็นผีเสื้อ แต่สิ่งนั้นคงไม่เกิดขึ้นเลย! ฉันไม่รู้ว่าการบินไปไกลจากที่นี่เป็นอย่างไร ฉันไม่รู้ว่าการมีปีกที่ยาวและสวยงามนั้นเป็นอย่างไร เพื่อที่ฉันจะเต้นรำอยู่ท่ามกลางดอกไม้ได้ ฉันจะหวังมันได้อย่างไร?”
“เจ้าต้องการจะเป็นหนอนผีเสื้อตลอดชีวิตเพียงเพราะเจ้ากลัวที่จะออกจากบ้าน ใช่มั้ย?” หนูบอก “คำแนะนำมันให้ฟรี แต่นี่เจ้าคงจะเป็นคนขี้ขลาดนิดหน่อย ถ้าหากเจ้าถูกนกจับในเที่ยวบินแรก เจ้าก็อาจจะเสียใจที่ไม่ได้เริ่มเร็วกว่านี้”
Cathy ยกหัวจากแขนขึ้นแล้วมองไปที่ตาของหนูด้วยสายตาที่กลัวแต่โกรธ “เจ้าพูดจริงเหรอ?” เธอพูดด้วยเสียงสั่น
“ทำไมแน่นอนสิ” หนูตอบ “และโดยนทาง หนอนผีเสื้อมีปีกที่อ่อนนุ่มซึ่งจะไม่สามารถทนต่อแรงลมได้” และหนูจากไปหายลับไปใต้หญ้า
หัวใจเล็กๆ ของ Cathy ตอนนี้เต้นเร็วกว่าเคย มันไม่ควรเป็นแบบนี้สำหรับเธอที่จะเก็บหัวใจที่เต้นแรงขนาดนี้! มันดีกว่าที่จะนอนหลับและลืมทุกสิ่งที่ผ่านไป ใช่ เธอตัดสินใจที่จะนอนหลับและพยายาม แต่แล้วเธอก็เห็นการเดินทางอันยาวไกลหลังจากนั้น และเช้าวันใหม่ก็มาถึง ในช่วงกลางคืนเธอเติบโตมาก และตอนนี้เธอก็กินใบไม้ใหม่ๆ ที่เธอค้นพบ เส้นใบที่หนาและอุดมสมบูรณ์จากต้นไม้
“วันนี้ฉันแน่ใจ” เธอกล่าว “เป็นวันสุดท้ายของฉันในฐานะหนอนผีเสื้อ” และเธอลุกขึ้นยืนเริ่มปั่นด้ายใยไหมที่สวยงามมายังหัวของเธอที่เธอสามารถขย้อนออกมาได้ ในสองวันแรกที่แดดสดใสในบ้านสีเขียวใหม่ เธอก็ปั่นด้ายไม่มากพอ!
“ฉันทำไม่ได้—ก่อนที่ฉันจะพร้อม” เธอกล่าว “แต่การทำงานของพรุ่งนี้จะทำให้ทุกอย่างจบลง ฉันแน่ใจว่าฉันพร้อมแล้ว ฉันควรเริ่มตอนนี้!”
ช่วงกลางคืนมาพร้อมกับพายุที่น่ากลัว มันโหมกระหน่ำต่อหมอนของเธอ และทันใดนั้น เธอรู้สึกตกใจจึงยื่นหัวออกจากเตียง สิ่งที่เธอเห็นทำให้เธอสะดุ้ง ต้นไม้ที่ทั้งขาดและถูกกระจัดกระจายไปทั่วทุกแห่งที่เธอเห็น มีด้ายไหมที่สวยงามของเธออยู่เต็มไปหมด
เธอเอาหัวเข้าใต้เปลือกตาด้วยความสิ้นหวัง “โอ้ ฉันจะทำอย่างไร? ชีวิตของฉันตอนนี้ไม่มีความหมายอะไรเลย!” ทันใดนั้นก็มีแสงน้อยส่องลอดผ่านเมฆเหนือหัวของเธอ และเธอก็ฝันถึงเนินเขาไม้ที่เธอเคยเต้นรำและร้องเพลงเมื่อหน้าร้อนที่ผ่านมา “ระหว่างต้นไม้และดอกไม้ ทุกอย่างที่นั่นเหมือนเดิม แต่ว่าไม่มีใครหัวเราะ ไม่มีใครเต้นรำ ทุกคนกลายเป็นกิ่งก้านสีเขียวที่สวยงาม แสงของพระอาทิตย์ส่องผ่านทุกอย่าง ทุกคนดูเหมือนจะพูดว่า ‘เราไม่ได้ยืนนิ่งอยู่ในขณะที่เราทำงานและฝึกฝนเพื่อดูแลเจ้า’”
ด้วยการกระโดดครั้งเดียว Cathy ก็ออกจากเตียง ไม่มีครั้งไหนที่เธอจะรู้ว่าตนเองควรมีความละอายใจต่อความขี้ขลาดของเธอมากมายขนาดนี้ เธอเริ่มทำงานใหม่ทันทีโดยไม่ท้อถอย และมีเพียงน้ำแข็งขาวในเดือนพฤศจิกายนต่อมาก็สามารถทำให้เธอหยุดทำงานได้
เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึงและคืนที่นุ่มนวลก็ถูกแทนที่ด้วยวันอุ่น เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมหวานในอากาศ ดังนั้นเธอจึงตื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว เปิดตากว้างและโอ้ พระเจ้า! เธอเห็นว่าเธอกลายเป็นผีเสื้อแล้วและสามารถออกไปในสวนและป่าได้และบินทั่วทั้งวันยาว! นั่นเป็นความสุขที่น่ามหัศจรรย์!
Cathy รู้สึกตื่นเต้นจนไม่สามารถรอได้ จึงบินขึ้นไปหาดวงอาทิตย์
ที่นั่นมีหนูคริสเตียนในแสงแดดยามเช้า และแน่นอน ว่าอาหารของเขาประกอบด้วยดอกเดซี่ในทุ่งหญ้า เขาพูดกับ Cathy ด้วยความขัน “อ๋อ เจ้าสามารถมาทันเวลาเลย! แล้วเจอว่า การเต้นรำและการพูดคุยยังไม่จบ แต่ใครกันนะ ใครกัน?”
“โอ้ ฉันไม่รู้” Cathy กล่าว “ใช่ พวกเขาน่ารัก! และเขา! อ๋อ! คุณอยากรู้ว่าเขาคือใครเหรอ? เขาคือคนที่หวานที่สุด ฟิโลโซเฟอร์ที่ฉลาดที่สุด เขาคือกลุ่มกวี และเจ้าหนุ่มที่ดีกว่าใครทั้งสิ้น พระคริสต์ได้พบกับเจ้าหนูสีน้ำตาลที่รัก ในขณะที่เราเชื่อว่าเจ้านั้นตายไปแล้ว และจริงๆ แล้วเขาก็คือกลุ่มนักกวี ฟิโลโซเฟอร์ และศิลปินบ้าที่เราคิดว่า”
“อ่า อ่า!” หนูคิด และตาของมันเปลี่ยนไปใต้ผมที่อยู่บนหน้าผากของมัน
“เห็นไหม” Cathy กล่าว “เจ้ากินดอกไม้ของโลก ในอดีต ดอกไม้ที่เราคว้ามาจากผืนดินแม่ มันล้วนเพื่อความเพลิดเพลินของสายตาเรา วันนี้มันคืออาหาร เข้าใจไหม? ทั้งสองอย่างนั้นดูคล้ายกัน เมื่อดอกไม้เหี่ยวแห้ง ในทำนองเดียวกันนักปราชญ์และศิลปินที่น่าสงสารก็จะล่มสลาย คนเหล่านี้ได้รับการไว้ทุกข์ เข้าใจไหม?”
“ไม่” หนูสีน้ำตาลตอบ
“โอ้ หนูเสียดายสำหรับเจ้า” Cathy กล่าว
แล้วเธอก็หมุนตัวและบินไปยังภูเขาที่สูง มันยังเป็นเดือนพฤษภาคม สายน้ำเล็กๆ เสียงดังมาก และเสียงฟ้าผ่าก็เริ่มเบาเสียงลง
เมื่อเธอรู้สึกว่าการบินที่นั่นอาจอันตราย เธอก็ประทับนั่งอยู่บนพุ่มไม้สูง ใกล้กับน้ำตกเล็กๆ แต่น้ำหมอกก็เริ่มพวยพุ่งจากหยดน้ำที่ทำให้เปียก ดังการก้องกังวานของฟ้าผ่า และเธอก็คิดว่าการขอค่าตอบแทนมันไม่เหมาะสม เธอกลายเป็นสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง เช่นเดียวกับฤดูร้อนเมื่อเธอฝันถึงการบินของผีเสื้อ
สามวันแห่งพายุโหมกระหน่ำและสภาพอากาศเลวร้าย แต่จิตใจกลับผลิตผลได้ดี และแล้วก็ถึงเวลาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง สภาพอากาศแจ่มใส และ Cathy สุดท้ายแห่งฤดูร้อน ก็ออกจากหมอนนุ่มลึกที่มีมอส ว่าด้วยความหวาดกลัว เธอคิดถึงความชั่วร้ายที่เธอต้องเก็บไว้ในท้องของเธอ และเธอกล่าวว่า “ตอนนี้ฉันดีอีกรอบแล้ว ครั้งหนึ่งเป็นอีกครั้ง ทุกอย่างกลับมาอีกครั้ง” และเธอนึกถึงช้างที่ดูประหลาด และอายเธอพูดกับตัวเองว่า “สมองของฉันช่างหวานและดีเหลือเกิน ฉันรู้ได้ไหมว่าฉันเคยทำสิ่งนี้?”
ใบไม้ด้านบนสั่นสะเทือน และสองมือของชายหนุ่มยื่นออกมาขณะที่ข้างบนมีกลุดของสีเหลืองสว่างเหมือนดวงอาทิตย์
“ลงไป เร็วสิ!” เสียงที่คล้ายค้อนตะโกนจากที่ไกล “เร็วเข้าสิ! หูของเจ้านั่นสีน้ำเงิน และผมของเจ้าก็สีน้ำเงินเช่นกัน มาเป็น Lanchen อย่างพวกเราเถอะ”
เธอลงไปเรื่อยๆ จนถึงที่ที่ครึ่งหนึ่งของโลกของหนูขาวต้องสูญหายไป ถ้าพวกเขาไม่ใช่ชาวบ้าน และน้อยที่ต้องสูญเสีย เพราะพวกเขาเห็นเหมือนคนที่ยังมีชีวิต แต่ต้องวางเป็นหยดเข้ากระเพาะอาหารของจิตวิญญาณมนุษย์และต้องถูกทิ้งไว้ในโลกแห่งความจริงหรืออีเธอร์ ความไร้ความสุขถูกเปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีใจ เปล่าเลย จากประสบการณ์ไม่มีใครสามารถรู้ได้มากมาย เธอพบทุกสิ่งเหมือนเพียงหนึ่งชั่วโมงได้แยกเธอจากฤดูร้อน
แม้แต่มนุษย์สีขาวกับส้มก็ยังอยู่ที่นั่น และ Cathy เพียงแต่หายใจออกได้อย่างมั่นใจ: เธอได้ตัดสินใจลองที่จะกลับมาเป็นผีเสื้ออีกครั้ง และนอกจากนี้ เธอยังได้ตัดสินใจไม่โกรธอะไรอีกแล้ว ไม่ มันมีวิชาที่ต้องเรียนรู้อีกมากมายมากกว่าสิ่งที่ธรรมชาติได้ให้แก่เธอ! การทำให้มีน้ำผึ้งนั้นต้องทำอย่างเรียบง่าย การหาชอบความเพลิดเพลินคือเรื่องไม่แน่นอน และมีเพียงผู้ที่เรียนรู้มากเท่านั้นถึงจะพบจุดสิ้นสุดของโลกนี้และสิ่งนอกเหนือไปนั้น เธอได้รับความรู้และความสมบูรณ์ และผล ที่ดูเหมือนความตายและการหลับของธรรมชาติ แต่ในฤดูร้อนมันใช้เวลานานกว่าที่คุณจะดีอย่างสมบูรณ์และกลับมา ถ้าตรงนี้มันจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้ สำหรับตัวฉันแล้ว ฉันจะแน่ใจว่าจะไม่ได้รับรางวัลเมื่อมันสายเกินไป
เธอไม่ได้บินเข้าใกล้กับความรู้สึก เธอต้องการให้ปีกของเธอดีอย่างสมบูรณ์ การจัดเรียงขนที่สมมาตร และแน่นอนต้องทำงานมาก ด้วยเหตุผลของการเบี่ยงเบนหรือลำดับความแปลกๆของขนเล็กๆ ตัวหนึ่ง ทุกอย่างก็ต้องรับความเดือดร้อนและยุ่งเหยิง และมันต้องเติบโตขึ้นใหม่จากราก โดยใช้แหล่งน้ำแห่งชีวิตใหม่ทุกครั้ง ขณะที่สาระสำคัญของมันก็ขัดแย้งกับส่วนที่ดีที่สุดในตัวมัน
และนี่คือจิตใจที่พัฒนาทักษะอันมีความสุขทั้งหมด
ฤดูร้อนทั้งฤดูก็ใช้ในการสอนจิตใจของเธอ คุณอาจไม่เชื่อว่าแค่หนอนผีเสื้ออย่าง Cathy จะสามารถเรียนรู้ได้มากขนาดไหนในสองปี!
แต่เช่นเดียวกัน หากไม่มีหนอนพวกเขาคงจะต้องพบว่ามันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย
ดังนั้น Cathy จึงกลายเป็นเซนต์ ลอว์เรนซ์ และมีเวลาน้อยมาพร้อมกับมัน: เมื่อเธอค้นหาดอกไม้บนโลกเพื่อจะค้นหาว่าเธอสามารถตอบคำถามได้มากน้อยแค่ไหนตามข้อตกลงที่เกิดขึ้นในตำแหน่งจิตใจปัจจุบันของเธอ ก็เกิดมีแมลงวันสองตัวจากสวนสวรรค์นี้มาลงโทษเธออีกครั้ง ทุกสิ่งเป็นทั้งความเสียหายและคุณธรรม