ลูกโป่งที่หายไป

ถึงเด็ก ๆ

นี่คือกรอบสำหรับคุณที่ไม่มีรูปภาพอยู่ภายใน

ดูสิ มันกลมเหมือนดวงอาทิตย์; รอบ ๆ ของมันคุณจะเห็นพวงมาลัยใบโอ๊ค แต่ที่นี่ไม่มีลูกโอ๊ก และแทนที่จะเป็นเบอร์รี่ ใช้เป็นองุ่น; องุ่นอ้วน ๆ ที่แขวนอยู่ในพวงทองขาวเล็ก ๆ ที่ดูฉ่ำน้ำ

ด้านล่างมีหนวดเขียวเล็ก ๆ สี่เส้น; เหล่านั้นอาจหมายถึงสายรัดที่แนบแน่น

ตรงกลาง ที่ที่คุณมักจะใส่ภาพเหมือนที่ใคร ๆ อยากมอง มีที่ว่างกลมสีขาว

นี่คือกรอบ มันทำจากกระดาษ และมีนาฬิกาอยู่ข้างหลัง และกิ่งไม้ ใบไม้ และหนวดทั้งหมดถูกจัดเรียงอย่างมีศิลปะ ทำให้ดูดงามเมื่อถือไว้ใต้แสง

ลองจินตนาการว่าภาพที่อยู่ในที่ว่างกลมสีขาวนี้ เป็นบทกวีเล็ก ๆ; แล้วฉันจะบอกคุณว่า บทกลอนที่นี่ตามมา และเราอาจเรียกชื่อบทกวีนี้ว่า

ลูกโป่งที่หายไป

ห้าสิบลูกโป่ง! พวกเขาพูดในเช้านี้,
ห้าสิบลูกโป่งที่จะล่องลอย,
สีน้ำเงิน แดง ขาว ส้ม,
ธรรมดาหรือมีลายสีที่นุ่มนวล,
ห้าสิบเหมือนดอกไม้ใหญ่ที่ส่องแสง
ในแสงสว่างใสของชั่วโมงอันมีแดด

ใช่, ห้าสิบคนเราลอยอยู่ในอากาศ
ไม่นานก็บินสูงขึ้นไป,
แฟรงค์ และป้าบิ๊กที และคนอื่น ๆ,
ไม่กลมมากนัก, มีรูปเหลี่ยมเล็กน้อย,
และผู้หญิงในละครสัตว์ก็ไปด้วย,
แม้พ่อจะบอกว่า ไม่; เธอจึงเกรงใจ

โอ้ ให้ปลิวไปเหมือนผู้คน
ที่ถูกพัดพาไปเมื่อฝนตก!
แต่เราจะไปตลอดไปหรือ?
และเราจะไม่พบกันอีกเลยหรือ?
ทันใดนั้นฉันเริ่มร้องไห้,
แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่า: ไปไกลขึ้น! สูงขึ้น! บิน!

แล้วฝนก็ตกจริงจัง,
เราจะต้องถูกพัดไปจริง ๆ!
แล้วทั้งหมดก็สับสน
ตกลงบนCockatoo ที่น่ากลัว
บนสุดนกที่ชั่วร้ายที่สุดในโลก,
ตอนนี้ฟังนะ, ฉันบิน: ตอนนี้ร้องไห้, ฉันร้องไห้!

ตอนนี้เราอยู่ในอุ้งมือของCockatoo,
ถูกบีบอัดแน่นอยู่ด้วยกัน,
ฉันหายใจไม่ออก, ไม่มีการพูดคุยสนุกสนาน,
และคืนก็ค่อย ๆ ผ่านไปเหมือนปีกนก,
จากนั้นสี่สิบแปดก็ระเบิดและแตกกระจาย,
มีเพียงแฟรงค์กับฉันตอนนี้เหมือนถั่วสองเม็ดนั่งอยู่.