ในสวนเล็กๆ ที่เรียกว่า สวนโกลวิน’ ไฟยักษ์สองตัวกำลังจะทะเลาะกัน ฟลิคพูดว่า “ฉันจะบินขึ้นไปเต้นและเต้น ทำให้ดาวทุกดวงดูเหมือนกับไฟกลางคืนที่พวกมันเป็นอยู่”
แต่โกลว์พูดว่า “เราไม่สามารถเต้นคนเดียวได้ ฟลิค คืนนี้จะดูสวยงามมากขึ้นถ้าเราเต้นด้วยกัน”
“เธอทำอย่างนี้ ฉันจะทำอย่างนั้น” ฟลิคกล่าว “ให้เราทำงานคนละอย่างกันเถอะ”
แต่พวกเขากลับไม่สว่างไสวอย่างที่ควรจะเป็น ดังนั้นดอกไม้ทุกดอกพูดว่า “เงียบ! พวกเขากำลังคุยกัน! แต่เราไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขากำลังพูดอะไร”
จากนั้นทั้งคู่จะส่องแสงน้อยลง ในขณะที่ฟลิคและโกลว์กำลังทะเลาะกัน แต่เมื่อฟลิคส่องแสงโดยลำพัง มันเป็นเพียงแค่แสงเล็กๆ และแสงเล็กๆ และแสงเล็กๆ ส่วนเมื่อโกลว์ส่องแสงคนเดียว มันเหมือนกับผู้ชายตัวเล็กๆ กับโคมไฟ
จากนั้นฟลิคจะยืนอยู่ที่ปลายสวนหนึ่งมองไปที่โกลว์ที่อีกปลายสวน ฟลิคจะพูดว่า “ฉันจะไปหาหรือเปล่า?” แล้วโกลว์จะตอบว่า “ใช่” หรือ “ไม่” โกลว์กล่าว “ฉันจะบินขึ้นไปเต้นรอบดาว”
แต่ฟลิคพูดว่า “ฉันอยากให้แสงที่สว่างของฉันส่องไปที่ดาวน้อยของดอกไม้”
ดังนั้นพวกเขาจึงพูดว่า “เธอทำอย่างนี้” และ “ฉันอยากทำอย่างนั้น” และ “เธอทำอย่างนี้” และ “ฉันอยากทำอย่างนั้น” ตลอดสิบวันที่ทะเลาะกัน สุดท้ายพวกเขาทั้งคู่ก็หยุดเต้นไปเลย
แล้วก็มีแสงไฟสูงอยู่ทุกทิศทาง หลายพันแสงไฟสวยๆ ส่องอยู่เบื้องล่างท้องฟ้าสีกรมท่า ดาราดึงดูดแสงที่ส่องสูง ฟลิคและโกลว์มองไปที่กันและกัน
จากนั้น มองไปที่ฟลิค ทีละคน ทีละคน จนในที่สุดพวกเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะ เหมือนกับว่าพวกเขาพูดคุยกันตลอดเวลาอย่างลับๆ
ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งหนีไป โดยมีแสงสีต่างๆ ไล่ตามพวกเขา และจากนั้นก็จับมือกับแสงไฟตัวอื่นๆ ที่กำลังวิ่งและวิ่ง
คืนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทา มีดาวเล็กๆ เต็มไปหมด กุหลาบ เดซี่ และเช้ากลอรี่ ต่างก็ตระการตาไปด้วยกัน ขณะที่ดอกไม้ไฟกล่าวว่า “นี่คือสิ่งที่ต้องการจริงๆ”
และดังนั้น ตอนนี้ในความเห็นพ้องต้องกัน พวกฟลิคและโกลว์จึงขึ้นไปสูงขึ้นในอากาศ เปล่งแสงตรงนี้และระยิบตรงนั้น แล้วก็โค้งลงไปหาดอกไม้ และโฉบอยู่เหนือช่อดอกที่อยู่ด้านล่าง พูดว่า “มันทำให้พวกเขาหลงใหลจนต้องนอนตลอดคืน; ดูที่หน้าหรือเปล่า? ไม่ ฉันคือคนสุดท้ายก่อนเธอ”
จากนั้นเลดี้มิดจ์ ผู้เป็นราชินีของสวน ได้ถอดมงกุฎมุกสีน้ำเงินของเธอออกและพูดว่า “ประชาชนเหล่านี้มีความรับผิดชอบสูง เราต้องพูดคุยกับพวกเขา”
ดังนั้นพวกเขาจึงบินเข้าไปเหนือฟลิคและโกลว์ และโฉบอยู่เหนือพวกเขาสำหรับชั่วขณะ จากนั้นพวกเขาก็พูดว่า “ดีมาก แล้วจะทำอีกไหม?” และ “ดีมาก” และ “จะทำอีกไหม?” และอื่นๆ
จากนั้นเลดี้มิดจ์ก็บอกต่อไปว่า “มีไข่ไฟที่ทำงานหนักมาก คุณแน่ใจว่าจะทำทุกอย่างที่คุณสามารถทำได้ไหม?”
“โอ้ ใช่! ใช่!” ฟลิคและโกลว์พูด และพวกเขาก็พูดแบบนี้ทุกคืนเช่นกัน
ไฟยักษ์ออกไปทุกคืน จนกระทั่งวันหนึ่งแมลงตัวเล็กมีปีกที่มีมุกสีน้ำเงินเล็กๆ ตั้งอยู่ในพุ่มไม้ ได้ตะโกนว่าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องที่จะทำให้เป็นทาส นั่นคือสิ่งที่ขาวและบริสุทธิ์ในทุกการกระทำของเธอ และเธอจึงต้องบินขึ้นไปช่วยพวกเขา
จากนั้น คนอื่นๆ ก็อยู่ที่หน้าประตูของเธอนานหลายชั่วโมง คอยหาเธอและรอให้เธอออกมา แม่ของเธอวางเธอลงบนกิ่งไม้ และให้เธอไปบนป้าย ดังนั้นคืนแล้วคืนเล่า จนกระทั่งเลดี้มิดจ์ออกมาพร้อมกับผู้ที่ไม่เพียงแต่เป็นแม่ของไฟหลายพันตัวที่ขึ้นและลงรอบๆ เตียงของเด็กๆ
อ้า! ฟลิคและโกลว์จะไม่ต้องทะเลาะกันอีกต่อไป พวกเขาสามารถทำสิ่งเล็กน้อยได้หลังจากทั้งหมด