กาลครั้งหนึ่งในหมู่บ้านเล็กๆ ที่มีแสงแดดส่องสว่าง มีบ่อน้ำที่เปล่งประกายเหมือนกับแซฟไฟร์ขนาดยักษ์ใต้แสงอาทิตย์อันอบอุ่น บ่อนี้เป็นบ้านของสิ่งมีชีวิตมากมายที่มีความสุข แต่ที่ซุกซนที่สุดในหมู่พวกเขาคือลูกเป็ดชื่อเดซี่ ลูกเป็ดตัวน้อยที่มีความฝันใหญ่โต
ทุกวัน ขณะที่เดซี่ลอยอยู่บนผืนน้ำที่เจิดจ้า เธอมักจะมองออกไปตามความปรารถนาที่จะไปเห็นโลกที่อยู่เหนือจากต้นไม้ที่ล้อมรอบบ้านของเธอ “โอ้! ฉันอยากเห็นสิ่งที่อยู่เหนือเนินเขานั้น!” เธอมักจะพูดกับแม่ของเธอ แต่แม่ของเธอมักจะตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเสมอ “ลูกสาวที่รักของแม่ เดี๋ยวก็มีอะไรให้เธอได้พบที่นั่นอยู่แล้ว อยู่ใกล้บ่อของเราเถอะ ที่นั่นปลอดภัย”
แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปและดวงอาทิตย์เปล่งแสงสว่างมากขึ้น ความอยากรู้ของเดซี่ก็ยิ่งเพิ่มขึ้น โลกดูเหมือนเรียกชื่อของเธอ วันหนึ่งในตอนเช้าที่แดดจ้าหลังจากที่เธอฟังนกกรูเสียงเกี่ยวกับการเดินทางของพวกมัน เดซี่จึงรวบรวมความกล้าของเธอทั้งหมด “วันนี้ฉันจะออกไปผจญภัย!” เธอประกาศด้วยเสียงมีชีวิตชีวา เธออำลาแม่ของเธอที่มีเสียงวิตกกังวลแต่เข้าใจว่าลูกสาวของเธอต้องการสำรวจ
ขณะที่เดซี่เดินไปที่เนินเขา เธอได้พบกับเต่าตัวแก่ที่ฉลาดคนหนึ่งซึ่งกำลังเดินไปยังบ่อ “เจ้าจะไปไหนลูกน้อย?” เต่าถามด้วยเสียงหนักแน่นช้าๆ
“ฉันจะไปสำรวจโลกที่อยู่นอกบ่อนี้!” เดซี่ตอบโดยที่ดวงตามีประกายด้วยความตื่นเต้น
“จงระมัดระวังนะลูกเป็ด” เต่าคอยเตือน “โลกเต็มไปด้วยความประหลาดใจทั้งดีและไม่ดี”
ด้วยการพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น เดซี่ก็ดำเนินทางต่อไป เธอปีนข้ามเนินเขาและหยุดหายใจด้วยความตกใจเมื่อได้เห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้า ทุ่งมีดอกไม้ป่าเบ่งบานโยกเยกตามลม และในระยะไกล ภูเขาอันงดงามยืนตระหง่านสู่ท้องฟ้า “โอ้! โลกนี้ช่างสวยงามอะไรเช่นนี้!” เธอร้องออกมา ดวงตาโตเต็มที่ด้วยความทึ่ง
เมื่อเธอผจญภัยลึกเข้าไปในทุ่ง เดซี่ได้เล่นกับแกะแสนน่ารัก เต้นรำกับผีเสื้อสีสันสดใส และกระโดดเล่นในน้ำที่ไหลเย็น แต่เมื่อพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า เธอรู้ว่าเธอห่างไกลจากบ้าน และถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว
อย่างไรก็ตามการเดินทางกลับไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เมฆมืดมารวมตัวกัน และก่อนที่เธอจะรู้ ฝนตกลงมา และฟ้าร้องดังไปทั่ว เดซี่รู้สึกกลัวและโดดเดี่ยวในโลกที่กว้างใหญ่ จำคำเตือนของเต่าได้ เธอจึงควักเสียงเบาๆ เพื่อให้ตัวเองสงบ
ทันใดนั้นมีเป็ดเจ้าของใจดีเห็นเธอสั่นอยู่ข้างถนน “เจ้าลูกน้อย มาอยู่บ้านที่ไหน?” เขาถามด้วยเสียงอ่อนโยน เดซี่เล่าเรื่องราวของเธอให้เขาฟัง และเขาก็เสนอให้พาเธอกลับไปยังบ่อ ด้วยปีกที่แข็งแรง เขาปกป้องเธอจากฝนและนำทางเธอผ่านภูมิประเทศที่มืดและมีพายุ
เมื่อเวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงขอบต้นไม้ที่ล้อมรอบบ่อน้ำที่เธอรัก “ขอบคุณเพื่อนที่ใจดี” เดซี่ร้องออกมา หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความขอบคุณ
เมื่อเธอได้เดินเข้าไปในอ้อมกอดอันอบอุ่นของแม่ ในที่สุดเธอรู้สึกถึงความสุขที่ไม่เคยรู้จัก “โอ้ เดซี่! แม่เป็นห่วงมาก!” แม่ของเธอร้องออกมา ขดปีกไปรอบๆ ลูกสาวของเธอ
“ฉันมีการผจญภัยที่วิเศษที่สุดเลยค่ะ แม่” เดซี่พูดตื่นเต้น เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่เธอได้พบและวิวที่สวยงามที่เธอได้เห็น แต่ที่สำคัญกว่านั้น เธอแบ่งปันบทเรียนที่เธอได้เรียนรู้: ความสุขแห่งการสำรวจและคุณค่าของมิตรภาพในยามทุกข์ยาก
จากนั้นมา ในขณะที่เดซี่ยังคงรักการสำรวจ เธอมักจะกลับไปที่ความปลอดภัยของบ่อของเธอ บันทึกทุกช่วงเวลาที่มีค่าไว้กับครอบครัวทุกวันนำมาซึ่งเรื่องราวใหม่ๆ ของการผจญภัย การหัวเราะ และความรัก ซึ่งกลายเป็นบทเรียนที่ดีที่สุดทั้งหมด เดซี่ไม่เพียงแค่ผจญภัยในโลกใหญ่เท่านั้น แต่เธอได้เติบโตในหลายๆ ด้านที่เธอไม่เคยจินตนาการมาก่อน ลูกเป็ดตัวน้อยได้เรียนรู้ว่าการสำรวจเป็นสิ่งที่น่ายินดี แต่การมีความอบอุ่นจากบ้านและคนที่รักคือสิ่งที่หัวใจต้องการอย่างแท้จริง