การผจญภัยของริคกี้ในสายรุ้ง

การผจญภัยของริคกี้ในสายรุ้ง

วันหนึ่งที่แดดส่องสว่างในหุบเขาสายรุ้ง ริคกี้แรคคูนรู้สึกตื่นเต้นที่จะสำรวจดินแดนที่มีสีสันนี้ ริคกี้เป็นแรคคูนที่ร่าเริงมีขนสีเทาฟูฟ่องและมีลวดลายเหมือนหน้ากากรอบดวงตาที่เปล่งประกายของเขา วันนี้รู้สึกพิเศษ และเขารอไม่ไหวที่จะดูว่าการผจญภัยใดรอเขาอยู่

ขณะเดินผ่านต้นหญ้าหนาแน่น ริคกี้ชื่นชมดอกไม้ที่ระยิบระยับและผีเสื้อที่บินวนไปมา พลันมีแสงสีแดงวาบขึ้นดึงดูดความสนใจของเขา “สวัสดี!” เขาร้องเรียก มันคือดอกไม้เหรอ? หรือว่าผีเสื้อ?

“ไม่ใช่เลย; ฉันเร็กกี้นกโรบิน!” เสียงนกตัวเล็กที่นั่งอยู่บนกิ่งไม้ข้างบนเชียร์มาบอก

“โอ้ ว้าว! ฉันไม่เคยรู้ว่ามีสัตว์สีแดง!” ริคกี้อุทานด้วยความดีใจ

เร็กกี้ยิ้มบอก “เธอควรดูสีสันทั้งหมดในหุบเขาสายรุ้ง!” ทันใดนั้น สัตว์สีส้มสดใสกระโดดเข้ามาข้างๆ ริคกี้

“เธอพูดถึงสีสันเหรอ? ฉันคือโอลิเวอร์หมึกสีส้ม และหุบเขาสายรุ้งคือสถานที่ที่มีสีสันที่สุดในโลก!” หมึกตัวเป็นมิตรประกาศอย่างมั่นใจ เขายังสามารถรักษาสีสันที่สดใสไว้ได้แม้จะอยู่ห่างจากทะเล

เพื่อนใหม่ทั้งสองเห็นสัตว์สีเหลืองที่กระโดดเข้ามา “ฉันได้ยินว่าพูดถึงหุบเขาสายรุ้งเหรอ? ฉันคือยุมิยักษ์สีเหลือง และฉันจะพาเธอเที่ยว!” เขายื่นมือฟูให้กับทั้งสอง

ทันใดนั้น สัตว์ที่ใหญ่ที่สุดที่พวกเขาเคยเห็นโผล่มา - มันคือจิ้งจกสีเขียวตัวใหญ่!

“ระวังนะ ยุมิ!” แกรี่จิ้งจกสีเขียวร้องเตือน “ฉันนึกว่ามันคือหนอนขนยาวยักษ์!”

พวกเขาหัวเราะกัน และเพียงแค่นั้นก็มีเสียงฟ้าคำรามกระทบต้นไม้ข้างบน

“นั่นเสียงอะไร?” ริคกี้ตั้งคำถามด้วยความอยากรู้ แต่ทันทีที่เขาถาม สัตว์ลึกลับก็ปรากฏตัว มันมีเกล็ดสีฟ้าเปล่งประกายเหมือนอัญมณีใต้ทะเล

“ฉันคือบลูอี้มังกรสีฟ้า และฉันมาที่นี่เพื่อช่วยเพื่อนของฉันให้พ้นจากฟ้าผ่าที่ใกล้สระหิน!”

ทันใดนั้น สัตว์ที่มีสีฟ้าฮีโร่ก็มาถึง มันไหลวนเหมือนน้ำ ไม่แตะพื้นด้วยหัวหลายตัวที่มีกระซิบเสียงใส

“ฉันคิดว่าจะเป็นคนแรกที่ถึงที่นี่! สถานที่นี้ทำให้รู้สึกเหมือนมีผีเสื้อในท้อง; ฉันคือทัวร์คอยด์แมวดาวเมืองสีฟ้า เจ้านายในการเที่ยวหุบเขาสายรุ้ง ตอนนี้รอไว้หน่อยนะ!”

แต่ก่อนที่ริคกี้จะตอบ เขาพบว่าตนกำลังนั่งอยู่ในอ้อมกอดของงูสองตัวสีม่วงเหมือนอเมธิสต์ที่พันกันรอบตัวเขาอย่างรักใคร่

“รอ…จะเกิดอะไรกับฉัน?” เขาคิด แต่ไม่นานเขาก็ตระหนักว่าการอยู่กับเพื่อนๆ น่าจะเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุด

เมื่อเพื่อนใหม่ที่เป็นสายรุ้งโอบกอดเขาอย่างแน่นหนา เงาสีม่วงเบา ๆ ส่องประกายเข้าใกล้ มันคือลิล่าหญิงสาวสีม่วง “ด้วยผงพิกซี่นี้ อารมณ์กลัวของคุณจะหายไป…”

และมันก็เป็นเช่นนั้น ในเสียงที่เบาเหมือนขนนก เธอร้องว่า “ขึ้นไปในอากาศ ขึ้นไปในอากาศ! ช่วยสบายริคกี้ด้วยความรักและการดูแลที่อ่อนโยน! รู้สึกถึงเวทมนตร์ โอ้ รู้สึกถึงเวทมนตร์ แพร่กระจายไปทั่วเหมือนผ้าหมายที่มีจินตนาการ!”

ด้วยประกายของความตื่นเต้นและความประหลาดใจ ริคกี้รู้สึกรักเติมเต็มหัวใจของเขาเพื่อนเก่าของเขารีบวิ่งเข้ามา showering เขาด้วยความรักเพียงอย่างเดียว!

ทันใดนั้นพวกเขารีบวิ่งไปตามทางที่ระยิบระยับ พวกเขาพบกับสัตว์สีส้ม, สีแดง, และสีเขียวอีกมากมาย แต่ไม่มีใครเหมือนกับเพื่อนใหม่ที่ริคกี้เจอ ทิมเต่าแอบอยู่ในเปลือกของเขาหลังจากเห็นสีสันทั้งหมดวิ่งเข้ามาใกล้ ลิล่าอยู่ที่นั่นในเสี้ยววินาทีแล้วยืนยันว่าทุกอย่างกลับเข้าสู่ภาวะปกติ ทิม crawled ออกจากเปลือกพร้อมรอยยิ้มเช่นกัน…

และด้วยเหตุนี้ ริคกี้จึงเดินต่อไป พบกับสีสันที่นึกไม่ถึง

“อู๊ว! ฉันเป็นสัตว์สีดำตัวเดียวที่นี่” ริคกี้ถอนหายใจเบาๆ ให้กับตัวเองบางครั้ง

แล้วสัตว์สีขาวก็ปรากฏ “กังวลเกี่ยวกับสีเหล่า? ฉันเองรู้สึกไม่เข้าที่ด้วยค่ะ” เขาได้ยินมิมิ กระต่ายอาร์กติกสีขาวพูด แต่แล้วสัตว์อีกห้าตัวเข้ามา พวกมันมีสีเดียวกัน แต่ก็แตกต่างกันเพราะมีขน, ขน, หรือเกล็ด

ในไม่ช้า ริคกี้ก็ต้องกลั้นน้ำตาที่รู้สึกว่าเป็นสัตว์ที่ไม่ใช่สีสายรุ้งตัวเดียวที่นี่ ระหว่างนั้นเขานึกถึงการผสมสีที่บางครั้งจะสร้างสีใหม่

สุดท้ายเมื่อตอนที่ทุกคนกล่าวคำอำลาที่ปลายวัน ริคกี้จึงตระหนักว่าเขาได้กลายเป็นส่วนสำคัญในผสมสีสันของหุบเขาสายรุ้ง แต่ละสัตว์มีเอกลักษณ์ของตนทำให้หุบเขานั้นสวยงาม และหัวใจของเขาเบิกบานเมื่อเข้าใจว่าความหลากหลายคือกุญแจสำคัญสู่โลกที่มีชีวิตชีวา

และตั้งแต่นั้นมา ริคกี้ยอมรับในความเป็นเอกลักษณ์ของเขาและความงามรอบตัวเขา หุบเขาสายรุ้งไม่เพียงแต่กลายเป็นบ้านของริคกี้ แต่ยังเป็นที่พักแห่งมิตรภาพของทุกสีสันให้เบ่งบานด้วยความรัก, เสียงหัวเราะ และการยอมรับ