ในช่วงบ่ายที่สดใสและมีแดดจัด ฉัน โซอี้ม้าลาย ออกเดินทางในผจญภัยที่พาฉันไปลึกเข้าไปในป่ามากกว่าที่เคยเป็นมา ฉันย่องผ่านหญ้าสูงด้วยความตื่นเต้นที่ไหลล้นอยู่ภายใน Soon, ฉันค้นพบเส้นทางลึกลับที่คดเคี้ยวและบิดไปมา คล้ายกับเส้นทางในใจของฉันเอง คุณลองจินตการณ์ดูสิว่าแสงแดดที่กำลังส่องอยู่ด้านบนจะรู้สึกอย่างไรเมื่อมันเต้นรำอยู่เหนือไม้ต้นในป่าและมองดูสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ด้านล่าง?
“โอ้ เส้นทางนี้จะพาฉันไปที่ไหนกันนะ?” ฉันคิดในใจปล่อยให้จินตนาการของฉันโบยบิน
และแล้ว การผจญภัยเล็ก ๆ ของฉันก็เริ่มต้นขึ้น!
เมื่อฉันเดินไป ฉันก็คิดว่าอาจจะได้พบกับใครบางคนที่รู้จักระหว่างทาง อาจจะเป็นยีราฟที่กำลังเคี้ยวใบไม้หรือกวางที่แวะดื่มน้ำ ฉันผ่านกระรอกตัวหนึ่งที่ดูเหมือนกำลังค้นหาสิ่งพิเศษอะไรบางอย่างอยู่
“คุณสูญเสียอะไรไปหรือเปล่าคะ คุณกระรอก?” ฉันถามด้วยความร่าเริง
“ใช่จริง ๆ,” มันตอบพร้อมส่ายหัวเล็กน้อย “ลูกโอ๊คของฉันดูเหมือนจะหายไป”
ด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ฉันให้กำลังใจมัน “ไม่ต้องห่วงนะ; ฉันมั่นใจว่ามันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้” แล้วฉันก็เดินจากไป พร้อมอวยพรให้มันโชคดี
ทันใดนั้น ฉันได้ยินเสียงที่น่ารื่นรมย์ใกล้ ๆ — มันคืออะไร? ฉันตามเสียงเพลงไปจนถึงที่ที่ก้อนหินในพื้นดินสร้างเป็นน้ำตกเล็ก ๆ ที่ไหลลงมาอย่างร่าเริง มันดูเหมือนว่าพวกมันกำลังพยายามทำให้ฉันสนุกสนาน
“โอ้ ก้อนหินตลกเอ๋ย,” ฉันหัวเราะ “พวกเธอไม่เคยเห็นน้ำมาก่อนเลยเหรอ? มันอยู่ที่นี่มาเพียงพอแล้วนะให้พวกเธอคุ้นเคยกับมัน!”
ทันใดนั้นเอง เพื่อความประหลาดใจของฉัน พวกมันเริ่มร้องเพลง:
“โซอี้ โซอี้ ผ่านป่าไปเถอะ
ไม่รู้เลยว่าเราจะพบพวกเธออยู่ไหนด้านล่าง!
เนินเขาหรือที่ต่ำ, ใกล้ชิดเสมอ,
โซอี้ โซอี้ รอเราอยู่ที่นี่นะ.”
ฉันขอบคุณก้อนหินที่ร้องเพลงและเดินต่อไป พร้อมกระซิบว่า “พวกเธอจะถูกเรียกว่า ก้อนหินเพลง!”
ไม่ช้าฉันก็พบกับสวนที่น่ารักที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่สวยที่สุดที่เต้นไปตามสายลม
“ฉันสงสัยว่าพวกเขากำลังเต้นเพื่อเฉลิมฉลองการมาของฉันหรือเปล่า?” ฉันคิด พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะ
“ดอกไม้ที่น่ารัก” ฉันพูด “ขอบคุณมากสำหรับการแสดงที่สดใสนี้ แน่นอนว่าพวกคุณรู้ว่าทำให้เราทุกคนมีความสุขเพียงใด และจำไว้ว่าหากต้องการพบฉันอีกครั้ง ให้ถามก้อนหินเพลงถึงที่อยู่ของฉัน”
ทันใดนั้น ฉันได้ยินเสียงที่อ่อนโยนจากที่สูง “ไม่เห็นจะดีกว่าหรือถ้าทั้งสองไปพบเธอด้วยตัวเอง?”
ฉันมองขึ้นไปเห็นเพื่อนเก่าที่บินอยู่บนท้องฟ้า เป็นนกแก้วที่มีขนสวยงามที่ฉันมักจะเจอขณะสำรวจบริเวณชายป่า ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน และโบกแข้งของฉันด้วยความดีใจ
“นกแก้วที่รัก,” ฉันพูด “คุณมาที่นี่เพื่ออวยพรให้โชคดีในผจญการณ์ใหม่ของฉันใช่ไหม?”
“ใช่แน่นอน,” เขาตอบ “แต่ฉันพบช้างน้อยที่มีจิตวิญญาณสดใสอยู่ใกล้ ๆ ซึ่งเขาต้องการเป็นเพื่อนกับคุณมาก เมื่อฉันบอกเขาว่าคุณอยู่ที่ไหน เขาจะดีใจเป็นอย่างยิ่งถ้าคุณไปเยี่ยมเขาเป็นการส่วนตัว”
“โอ้ ใช่แน่นอน!” ฉันร้องด้วยความดีใจ “นี่จะเป็นการผจญภัยที่น่ารักมาก!”
ด้วยการนั้น นกแก้วที่เฉลียวฉลาดบินไปข้างหน้าอย่างชาญฉลาด ในขณะที่ฉันวิ่งตามเขาอย่างมีความสุข ไม่ช้านานหัวใจของเราสองดวงก็พบกันอีกครั้ง เพราะที่นั่นมีช้างน้อยที่น่ารักที่สุดที่ฉันเคยเห็น เขาแทบจะเต้นโลดแล่นด้วยความดีใจเมื่อรู้ว่าฉันมาถึง
“มาเยี่ยมแม่ของฉันสิ,” เขาพูด และฉันก็ตอบตกลงอย่างเต็มใจ
ระหว่างการเดินทาง ฉันพบเห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นก่อน เช่น งวงที่นุ่มนวลของช้าง เสือขี้หงุดหงิดที่มีตาส่องประกายด้วยความโกรธ และนกที่แปลกประหลาดและบ้าคลั่งที่สั่นเมื่อคุณเข้าใกล้
“โอ้ เพื่อนของฉัน ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่มีคุณอยู่กับฉัน!” ฉันยิ้ม ยิ้มใกล้ ๆ กับช้าง
ไม่นานเราไปเคาะประตูบ้านของคุณจัมโบ้ด้วยความสุภาพ ซึ่งเธอดีใจที่ต้อนรับเรา ฉันได้รับเชิญให้ไปเยี่ยมเยียนอย่างมีความสุข ซึ่งกลายเป็นปิกนิกที่สนุกสนาน แม้แต่การเดินที่ดูเหมือนจะต้องไต่ขึ้นไปบนเนินเขาที่สูงชันในป่าก็ไม่ทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าเลย
ในที่สุด เช่นเดียวกับชายชราที่อยู่ในเรื่อง เมื่อเรารู้สึกเหนื่อยจากการผจญภัย ช้างน้อยของฉันและฉันก็หันจมูกกลับสู่บ้าน พร้อมที่จะแบ่งปันกับครอบครัวเกี่ยวกับความสนุกสนานที่เราซ่อนอยู่ในใจ
โอ้ การผจญภัย! คุณพ่อผู้สูงอายุพูดถูกเสมอเมื่อเขาบอกว่า “คุณทำให้เท้ายังเล็กมีปีกและให้โอกาสแก่จิตวิญญาณเด็ก ๆ ได้บินได้นาน” เราจะช่วยกันจัดเก้าอี้ว่างให้คุณเสมอ เพราะรู้ว่าคุณไม่เคยอยู่ในโลกนี้โดยไม่มีเพื่อน!