ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน ในเมืองเล็กๆ ที่เงียบสงบ มีเด็กหญิงอายุสิบสองปีชื่อซาร่า เธอไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆ ซาร่าเป็นเด็กที่ขี้อายและชอบอยู่คอยคิดอยู่เสมอ ซึ่งเพื่อนๆ ของเธอรู้สึกแปลกใจ ในวันหยุดจากโรงเรียน เธอมักจะนั่งอ่านหนังสืออยู่ในมุมนั่งเล่นริมหน้าต่างแทนที่จะออกไปเล่นกับเพื่อนๆ
วันหนึ่งในช่วงบ่ายที่แดดจ้า ซาร่านั่งอยู่ริมหน้าต่าง มองดูเด็กๆ ที่มีความสุขเล่นในสวนสวยที่อยู่ตรงข้ามถนน แต่วันนั้นพิเศษไม่ใช่เพราะอากาศดีเพียงอย่างเดียว แต่เป็นวันเกิดของคุณยายของซาร่า เธอวางแผนจะไปเยี่ยมคุณยายในอีกสักครู่
คุณยายของเธออาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กน่ารักที่อยู่เลยสวนไปนิดหน่อย ทุกปี ครอบครัวของซาร่าจะจัดปาร์ตี้ปิคนิคที่หลังบ้านเพื่อฉลอง วันนั้นในขณะที่แม่พาซาร่าผ่านประตูไม้โบราณ กลิ่นของกุหลาบอบอวลทำให้เธอยิ้ม แต่มีบางอย่างแปลกไป ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมีลูกบิดเหล็กแปลกๆ ที่ซาร่าไม่เคยเห็นมาก่อนมาอยู่บนประตูสูงที่แยกเธอออกจากสวนหลัก? ซาร่าคิด ในใจนี้มันแปลกมาก
“สุขสันต์วันเกิดค่ะ คุณแม่!” ซาร่าทักทาย พร้อมกับกอดคุณยายแน่น แต่ความคิดของเธอก็กลับไปที่ประตูแปลกๆ
ดวงตาของซาร่าเต้นระริกไปรอบๆ โต๊ะปิคนิคที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม มีชีสเค้กที่อบใหม่ สลัดที่เพิ่งผสม และซอฟต์เสิร์ฟไอศกรีมสูงที่เรียงอยู่เป็นตอกรอทาน เด็ก ๆ กำลังเล่นซ่อนหา ในขณะที่ผู้ใหญ่พยายามเล่นแบดมินตันเพื่อให้ได้คะแนนเหนือกว่ากัน
แต่ความสนใจของซาร่าก็กลับไปที่ประตูที่ยืนตระหง่านและลึกลับข้างหลังบ้านคุณยาย เธอมองเห็นว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอ โทนี่และแซมานธา กำลังเข้ามาหาเธอ
“ซาร่ากำลังดูอะไรอยู่น่ะ?” แซมานธาถามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
“อืม ไม่อะไรหรอก” ซาร่าตอบอย่างรวดเร็ว พยายามที่จะไม่ให้พวกเขาสนใจเธอ
“ไปดูในนั้นเถอะ!” โทนี่กล่าวด้วยเสียงน่าตื่นเต้น ชี้ไปที่ประตูที่ซาร่ากำลังมองอยู่ ตอนนั้นเองที่ซาร่าตระหนักว่า ลูกพี่ลูกน้องของเธอก็เห็นมันเช่นกัน
“ไม่ใช่ความคิดที่ดีเลย” ซาร่ากล่าวด้วยความระมัดระวัง ส่ายหัว
“ไร้สาระ! ไปสำรวจเถอะ” โทนี่ยืนยัน วิ่งไปที่ประตูสูงนั้น
“แต่มันล็อกอยู่!” แซมานธาทักท้วง ความตื่นเต้นของเธอกลายเป็นความกังวล
“จริงหรือ?” โทนี่ตอบเมือซาร่ามองเห็นเขาตรวจสอบลูกบิดอย่างใกล้ชิด สักครู่ต่อมา เขาวิ่งไปที่โต๊ะปิคนิค
“อย่าคิดแม้แต่จะทำ!” ซาร่าคำเตือนโทนี่ด้วยความกังวลในใจ
แต่โทนี่เร็วยิ่งนัก เขากลับมา ยิ้มเหมือนแมวดุ๊กดิ๊กและถือกุญแจหลายดอก เขาเสียบกุญแจดอกแรก แต่ไม่พอดี กุญแจดอกถัดไปก็ใช้ไม่ได้ แต่เสียงหนักทำให้ซาร่ารู้สึกหวาดกลัว และเสียงแปลกของประตูที่เปิดขึ้นก็ทำให้ใจของเธอเต้นเร็วขึ้น
“เห็นไหม?” โทนี่หัวเราะด้วยความมั่นใจ “ไม่มีอะไรต้องกลัว!”
แต่ซาร่าที่มีความเป็นห่วงมาโดยตลอด ก็เกิดความคิดในใจ “พวกนายควรระมัดระวัง อาจจะมีอะไรอันตรายอยู่ในนั้น!”
แต่โทนี่และแซมานธาได้หายเข้าไปในประตูที่เต็มไปด้วยเถาวัลย์แล้ว ท่องไปสู่ดินแดนที่ไม่รู้จัก และซาร่ารู้สึกถึงความกล้าหาญพอสมควรที่ไหลเข้ามาในตัวเธอ เธอตัดสินใจว่าเธอไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาไปสำรวจคนเดียวได้
ด้วยความเขินอายเล็กน้อย เธอหยิบจอบสวนที่ถูกทิ้งไว้บนพื้นหญ้าและตรงไปยังสวนก่อนที่ประตูจะปิดตามหลังลูกพี่ลูกน้องของเธอ อะไรจะรอเธออยู่? ดอกไม้สีสันสวยงามบานสะพรั่งเหนือกิ่งไม้ที่ดูเหมือนร่ม แมลงที่เปล่งประกายบินระหว่างที่เล่นอย่างมีความสุข และนกน้อยที่น่าชื่นชอบดูเหมือนจะนำทางเธอ
มันเป็นทุกอย่างตามที่เธอจินตนาการไว้—สวนลับที่สมบูรณ์แบบซ่อนอยู่หลังบ้านคุณยายตลอดชีวิตของเธอ และมันก็ยังงดงามยิ่งกว่าที่เคยถูกบรรยายไว้ในหนังสือนิทานของเธอ