เช้าวันหนึ่งที่มีแดดจ้า ขณะที่ซาร่ากำลังเดินไปโรงเรียน เธอสังเกตเห็นสะพานเล็กแปลกๆ อยู่ริมเส้นทางหลัก ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอจึงตัดสินใจที่จะสำรวจ หวังว่าจะได้ค้นพบการผจญภัยครั้งใหญ่หรืออย่างน้อยก็ได้เห็นวิวที่สวยงาม แต่เมื่อเธอเข้าใกล้สะพาน เธอก็เห็นสิ่งที่ทำให้เธอต้องหยุดในทันที
มีสิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งนั่งอยู่บนสะพาน กำลังหัวเราะขี้หึง! ใช่แล้ว นั่งอยู่เฉยๆ และหัวเราะเยาะเย้ยตัวเองในแบบที่น่ารำคาญ ดังนั้น ซาร่า เด็กสาวที่ใส่ใจและให้เกียรติผู้อื่นเสมอไม่ว่าจะมีรูปร่างหรือพฤติกรรมอย่างไร เธอหยุดยืนอยู่ด้านหนึ่งของสะพานและตะโกนออกไปอย่างสุภาพว่า “สวัสดีตอนเช้า”
สิ่งมีชีวิตนั้นหยุดหัวเราะ แต่รู้สึกว่านั่นค่อนข้างไร้มารยาทที่จะพูดคุยกันข้ามสะพานในขณะที่เด็กหญิงที่เคารพตั้งตารอเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นและเดินไปกลางสะพานแล้วโน้มศีรษะอย่างเคารพ เมื่อเขามองขึ้นเล็กน้อย ซาร่าก็ทราบว่ามันเป็นมังกรที่ดีที่สุด—มีผิวสีเขียวเทา ผมยาว และตาโต หลังนี้มังกรใส่สร้อยคอทองคำรอบคอและรองเท้าที่มีหัวเข็มกลัดทอง ดังนั้นเธอจึงหวังว่าเขาจะเป็นมังกรที่เชื่อฟัง
“ข้าสามารถข้ามสะพานได้ไหม?” เธอถามอย่างสุภาพที่สุด
“นี่คือธรรมเนียมของเรา” มังกรที่ชื่อวิลเบอร์กล่าว “เมื่อใครต้องการข้าม จะต้องขอให้เขามีอะไรให้ทานหรือดื่ม เรามังกรกินน้อยมาก; สิ่งที่เราดื่มก็คือหยดน้ำจากก๊อกเบียร์ในสวน”
“โอ้ ฉันไม่อยากได้อาหารเช้า—คุณใจดีมาก” เธอตอบ “แต่กลัวว่าฉันจะไปโรงเรียนสาย”
แล้ววิลเบอร์ก็ไม่คิดจะพูดอะไร เพราะคำตอบทั้งหมดที่มังกรสามารถเสนอได้ดูเหมือนจะไร้มารยาทหรือโง่เขลา เขาไม่ต้องการดูเป็นเช่นนั้นต่อหน้าสาวอย่างซาร่า
แต่นั่นทำให้เธอเริ่มหัวเราะ—แน่นอนว่าหัวเราะให้กับตัวเอง เพราะนั่นจะไม่ควรทำ
“โปรดบอกฉัน” เธอพูดต่อ “ทำไมคุณถึงหัวเราะเช่นนี้ คุณรู้สึกสนุกอะไร?”
วิลเบอร์เปิดตากว้างที่ซื่อสัตย์และใหญ่โตของเขา เขาอยากถามอะไรเธอ แต่ทุกคนมังกรต่างมีลิ้นที่ยุ่ง และได้รับการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ว่าพวกเขาไม่สามารถพูดได้หากไม่ต้องม้วนลิ้นของตนไปที่หลังคาปากก่อนจะเอ่ยคำ
ดังนั้นมันใช้เวลาเขาสักพักในการจัดลิ้นให้เรียบร้อย นี่คือสิ่งที่เธอได้ยิน: “โอ้ ฉันหัวเราะเพราะฉันคิดว่าลักษณะที่ฉันมองคุณอย่างจริงจังและลักษณะคุณหัวเราะอย่างไร้เยื้อหุ้มทำให้นึกถึงไก่ตัวหนึ่งที่เห็นวัวเดินอย่างเคร่งเครียดไปที่บ่อน้ำ และเพื่อทำให้มันสนุกจึงเริ่มกระพือปีกและส่งเสียงซี้ซี้ซี้ จนวัวโน้มศีรษะลงและเตรียมพร้อมที่จะโจมตีไก่ในลักษณะป้องกันตัว คุณรู้ไหมว่าความเห็นสุดท้ายของฉันได้ปลุกความสนุกสนานของคุณเพียงเพราะกลุ่มคนที่มีความสุขทำเรื่องแบบนี้ในหลักสูตรทิโมเธดหรือการสอบ—จู่ๆ ก็วาดภาพอย่างสนุกสนานในอาคารใหญ่ ในความหมายแบบเด็กๆ แทนที่วัตถุที่มีกำลังจะแรงไปสู้ชาย ต้องทานชามาและขนมปังกับเนยจากตอนเย็น ทำให้ลำคอของพวกเขาชุ่มชื่นและทำให้การหลับในทวีปอื่นๆ หวานขึ้น”
ซาร่าหัวเราะอีกครั้ง ครั้งนี้อย่างจริงใจ เพราะเธอรู้ว่านี่เป็นเทคนิคตลกๆ ของมังกร
“โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว!” เธอพูด “นั่นทำให้นึกถึงศาสตราจารย์บลูมเมอร์ที่พูดว่าความอยากรู้เดินเข้ามาในอาร์ค และตอนนี้เดินขึ้นเดินลงในโรงบดพูดคุยกัน แต่ไม่ต้องใส่ใจเลย ตอนนี้จุดสำคัญคือฉันไปโรงเรียนสายในเช้าวันสวยนี้ และมันจะเป็นวันที่น่าตื่นเต้นมาก”
“วันนั้นเป็นชนิดไหน?” วิลเบอร์ถาม
“เราจะทำให้เพื่อนร่วมชั้นของเราพูด” และซาร่าได้บอกเขาว่า นักเรียนแต่ละคนจะเลือกคู่ที่ให้การบรรยายที่น่าสนใจที่สุด แล้วนั่งอยู่ในทะเลกลางเหมือนในโบสถ์ ขณะที่คนอื่นๆ จะต้องทำการออกกำลังกายที่จำเป็น โดยอนุญาตให้คู่ที่พวกเขาเลือกให้พูดได้เพียงห้านาทีเท่านั้น—และนี่คือสำหรับทุกคนที่มาในงาน “คุณจะเห็น” เธอเสริมพร้อมหัวเราะ “ว่าใครที่มีลิ้นสามารถพูดเก่งจะสับสนขณะที่ผู้ตรวจสอบนั่งมองไม้จิ้มฟันในอากาศอย่างไม่เหมาะสม โดยไม่ผ่านคำพิพากษาใดๆ”
“ฉันเข้าใจคุณอย่างชัดเจน” วิลเบอร์ยินดีพูด “ฉันขอโทษที่ไม่สามารถไปได้ แต่โอ้ ที่รัก! ฉันกลัวว่าคุณจะลืมตอบ”
“โอ้ ไม่ลืม! แต่ฉันไม่กระตือรือร้นที่จะสร้างหลุมไม่น่าพอใจหรือพูดเรื่องไม่ดีเมื่อคนพูดถึงหัวข้อที่ไม่พอใจ เช่น การอ่านในโบสถ์ ตอนนี้ฉันสามารถข้ามได้ไหม?”
ดังนั้นเธอจึงข้ามสะพานอย่างปลอดภัย และหันกลับไปโบกมือขอบคุณมังกรเห็นเขากำลังมองขึ้นไปในท้องฟ้าอย่างจริงจัง ซาร่าทำเช่นเดียวกันอีกสักนาที โดยมองเห็นแต่ท้องฟ้าสีฟ้าและสีขาว แต่จากนั้นเธอคิดว่านี่เป็นเพียงศาสตราจารย์คอดส์ที่ชอบพูดคุยจากอีกฟากหนึ่งของโลก อย่างไรก็ตาม ซาร่ารู้สึกว่ามันน่ารักมากที่มังกรนั้นยังคงสานต่อการสนทนาอย่างสม่ำเสมอ ไม่มีใครจับท่าทีนี้ได้อย่างแน่นอน เพราะเขาพูดในเสียงต่ำของเขาในลักษณะที่อ่อนหวาน โง่เขลา และไม่ต้องสงสัยว่าเมื่อเธอผ่านไป ในเมื่อใดก็ตามที่วิลเบอร์เห็นผู้คนที่กระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมอะไรก็ทำให้เขาตั้งใจฟังได้อย่างไม่ต้องสงสัยอย่างยิ่ง
ซาร่าคิดขณะเดินไปว่า นี่คงเป็นสิ่งที่ฉลาดที่สุดที่เธอเคยได้ยิน ยกเว้นการสอนของมังกรอีกตัวในโอกาสหนึ่ง.