ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยความคึกคักของเมือง มีพื้นที่ใหญ่ที่รู้จักกันในชื่ออุทยานป่าไม้ ที่นี่เต็มไปด้วยนกที่ร้องเจี๊ยก ๆ กระรอกที่เล่นสนุก และอยู่กลางทุกอย่างคือ ต้นไม้ตัวเล็ก ๆ ชื่อทอมมี่ ทอมมี่ไม่ใช่ต้นไม้ธรรมดา เพราะเขามีหัวรูปสามเหลี่ยมสีเขียวพิเศษ ทุกเช้า ทอมมี่จะโบกกิ่งของเขาอย่างมีความสุขในขณะที่เขาซึมซับแสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านเมฆและฟังนกที่ร้องเพลง
อย่างไรก็ตาม ทอมมี่มีความกังวลที่ซ่อนอยู่ เขามักมองไปรอบ ๆ ที่เพื่อนบ้านที่สูงใหญ่และคิดว่า “ทำไมฉันถึงไม่สามารถเติบโตสูงเท่าพวกเขาได้?” เพื่อทำให้เขามีความสุข นกแฮปปี้จะบินลงมาและพูดว่า “โอ้ ทอมมี่ ดูสิว่ากิ่งของนายยาวแค่ไหน! นายสามารถสัมผัสฟ้าสีฟ้าได้ใช่ไหม?” สิ่งนี้ทำให้ทอมมี่ยิ้มได้สักพัก แต่ลึกลงไปเขายังคงรู้สึกตัวเล็ก
จิตใจของทอมมี่สดใสขึ้นทุกฤดูใบไม้ผลิเมื่อมีต้นไม้ใหม่เข้ามา โอ้ เขาชื่นชมพวกมันมาก! โรซี่ตัวน้อยที่มีดอกไม้สีชมพูจะเต้นเบา ๆ ในสายลมฤดูใบไม้ผลิ ขณะที่จูเลียต้นสนแจ็คจะยืดกิ่งสวย ๆ ของเธอในทุกทิศทางอย่างภาคภูมิ แต่ไม่นานเงาจะตกอยู่ในใจของทอมมี่ เพราะต้นไม้ตัวใหม่ ๆ ทุกตัวที่เข้ามาเติบโตสูงขึ้น ทำให้ทอมมี่ยังคงมองดูเพื่อน ๆ ด้วยสายตาแห่งความปรารถนา
ในฤดูร้อน อุทยานเต็มไปด้วยชีวิต บ้านของต้นไม้เล่นเกม เล่าเรื่อง และสนุกสนานกับฝนที่ตกเบา ๆ ร่วมกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อทอมมี่มองไปที่เพื่อน ๆ เขาก็ถอนหายใจคิดว่า “ถ้าฉันโตขึ้นอีกนิดจะดีมาก” ต่อมาเมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาถึง ต้นไม้จะสวมใส่ชุดสีสันสดใส และกิ่งของทอมมี่ก็เปล่งประกายด้วยสีสันที่ทำให้ทั้งอุทยานสว่างขึ้น แต่เมื่ออากาศเริ่มเย็นขึ้น หัวใจของทอมมี่รู้สึกหนักหน่วงด้วยน้ำหนักของฤดูหนาวในขณะที่เขามองดูต้นไม้ที่ใหญ่กว่าที่ยังคงเติบโตสูงขึ้นไปสู่ท้องฟ้า ทอมมี่ถอนหายใจและพึมพำว่า “ฉันอยากโตขึ้นอีกนิด”
เช้าวันหนึ่ง ขณะที่หิมะปกคลุมพื้นดิน กระรอกตัวหนึ่งที่ทำรังในกิ่งของทอมมี่เงยหน้าขึ้นและพูดว่า “อย่าหดหู่และอย่าเศร้า! ดูผลเบอร์รี่สีแดงเหล่านั้นสิ มันเติบโตสว่างไสวขนาดไหน! โตไปตามที่นายเติบโต หัวของนายจะปรากฏขึ้นในสักวัน!” และเมื่อดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิเริ่มบานอีกครั้ง นกแฮปปี้ได้พูดล้อเลียนว่า “คนที่ไม่ควรเติบโตสูงในครั้งนี้คือ นาย!” ซึ่งทำให้ทอมมี่หัวเราะ
เวลาผ่านไป และเช้าวันหนึ่งที่รุ่งโรจน์ ทอมมี่ตื่นขึ้นพบว่าความปรารถนานานของเขาได้เกิดขึ้นจริงแล้ว ด้วยความดีใจเขาร้องออกมาว่า “โอ้ สนุกจังที่ได้โตพอที่จะสัมผัสเมฆ ได้สูงพอที่จะมองเห็นทุกอย่างและฟังเสียงทั้งหมดในป่า!” และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ทอมมี่ต้นไม้หยุดถอนหายใจขณะมองไปที่เพื่อนบ้านที่สูง เขาเข้าใจแล้วว่าต้นไม้ทุกต้นจะเติบโตสูงขึ้นในทุกปี และตราบใดที่เขามีความสุขกับแสงอาทิตย์ เขาก็มั่นใจว่าเขาจะถูกบอกว่า: “ทอมนี่คือต้นไม้ที่ดีมาก เขาเติบโตขึ้นอีกนิด แต่เขายังไม่ได้สูงเกินไป!”