กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ในใจกลางของป่าที่เขียวขจี มีเจ้ากระต่ายตัวน้อยที่มีความรักชื่อเบลีย์ กำลังวางแผนเซอร์ไพรส์สำหรับเพื่อน ๆ ของเธอ มันเป็นวันที่สวยงามในฤดูร้อน และเบลีย์ตั้งใจอย่างยิ่งที่จะรวมกลุ่มเพื่อน ๆ เพื่อเฉลิมฉลองมิตรภาพอันล้ำค่า “ฉันจะเซอร์ไพรส์พวกเขาด้วยงานเลี้ยงใหญ่ และพวกเราจะเล่นและหัวเราะตลอดทั้งวัน” เธอคิดในใจ ขนจมูกของเธอสั่นระริกด้วยความตื่นเต้น
ในขณะเดียวกัน ใต้แสงแดดที่สลัว ๆ จิ้งจอกฟ็อกซี่ สัตว์ที่มีนิสัยขี้โกงนั่งอยู่ในที่ร่มที่ชอบใต้ต้นโอ๊กใหญ่ ข่าวซุบซิบกระจายไปทั่วป่า และเมื่อฟ็อกซี่ได้ยินจากกระรอกตัวน้อยที่เบลีย์ตั้งใจที่จะจัดงานพบปะเพื่อน ๆ ของเธอ เขาก็จดจ่อแน่น เมื่อไหร่ที่มีงานเลี้ยง เขาต้องได้ส่วนแบ่งแน่นอน! ด้วยความตั้งใจนี้เขาจึงคืบคลานไปทางบ้านของเบลีย์
ฟ็อกซี่เคยคิดที่จะทำร้ายเบลีย์ในบางวิธีหากมีโอกาส เพราะเขาเป็นสัตว์น้อยที่นิสัยไม่ดี บางทีอาจเป็นเพราะสัตว์ทุกตัวในป่าทั้งใหญ่และเล็กมักระมัดระวังตัวจากเขาเนื่องจากเขาเจ้าเล่ห์มาก อย่างไรก็ตาม เขามีแผนที่ไม่ดีต่อเบลีย์ และวันนี้เขาตั้งใจที่จะดูว่าจะสามารถสร้างความวุ่นวายได้อย่างไรโดยใช้หางที่ว่องไวของเขา ส่งข้อความไปยังเบลีย์
เมื่อต้นฟ็อกซี่มาถึงใกล้บ้านของเบลีย์ เขาก็เริ่มแกว่งหางจากข้างหนึ่งไปอีกข้างอย่างกระตือรือร้น และไม่นานหลังจากนั้น เจ้าสัตว์ต่าง ๆ เช่น หนูและไก่ที่เธอรู้จักก็หลั่งไหลมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเบลีย์ก็โน้มตัวออกมาจากบ้านและวิ่งออกไป “นี่มันเป็นข้อความที่แปลกมากที่ส่งผ่านหางของเธอนะ ฟ็อกซี่!” เธอพูด “มันหมายความว่ายังไง?”
“เอาล่ะ” ฟ็อกซี่พูด “มันบอกว่าผ่านหางแต่หมายถึงหูของฉัน นี่ดูสิ—เธอคิดว่านี่มันคืออะไรกัน? บางทีอาจจะเป็นข้อความจากเพื่อนเก่าของเธอที่อยากจะพบเธอ เบลีย์!”
ขณะที่เขาพูด ฟ็อกซี่ได้ดึงหูของเขาอย่างชาญฉลาดราวกับว่าต้องการสะบัดคำบางคำออกมา และแน่นอนว่ามีอะไรขาว ๆ ห้อยอยู่ที่หูของฟ็อกซี่ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นผ้าเช็ดปากใบเล็ก ๆ เบลีย์ที่มีสายตาสั้น มองไม่เห็นว่ามันคืออะไร และใครที่ตกปลาออกมาจากหูฟ็อกซี่ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นแมลงวันสีน้ำเงินที่เจ้าเล่ห์เอง
“โอ้! โอ้! โอ้! นี่มันกล trick ที่เธอกำลังเล่นกับฉันใช่ไหม?” เบลีย์พูด และรีบไปที่ขอบป่าเพื่อพูดคุยกับเพื่อนเก่าของเธอ บิลลี่ตัวทะเลน้อยซึ่งมักจะตื่นตัวเสมอ
ฟ็อกซี่คิดว่านี่จะทำลายงานเลี้ยงของเบลีย์ เดินจากไปอย่างไม่ใส่ใจ หวังว่าจะได้เห็นความสับสนที่ต้องเกิดขึ้น แต่ทันทีที่เบลียย์บอกบิลลี่ทุกอย่าง บิลลี่ก็รีบไปยังบ้านของเบลีย์ เพื่อจัดเตรียมจานและทุกอย่างให้พร้อมสำหรับเพื่อน ๆ ที่จะมาถึง
จากนั้นเบลีย์ก็แอบไปที่ขอบป่า และเธอก็ได้อยู่กับเพื่อน ๆ ของเธอที่สวมใส่พวงมาลัยเบอร์รี่และชุดผ้าไหมทำจากผิวเห็ด และเมื่อพวกเขาเข้ามา พวกเขาอยากต้อนรับเบลีย์ทันที แต่ก็ได้ยินเสียงน่ากลัวจากกิ่งไม้เหนือศีรษะของพวกเขา
พวกเขามองขึ้นไป และเห็นนกฮูกรุ่นเก่าและลูกนกห้าสิบตัว ของมัน ซึ่งกำลังส่งเสียงดังและกระพือปีก เหมือนกับว่ามันจะฝนหินลงมาตกใส่พวกเขา เบลียย์เพื่อน ๆ จ้องมองที่เธอด้วยความสับสน “ไปเถอะ เจ้าผึ้งบัมเบิ้ล” บิลลี่พูด “บินไปและถ้าหากเธอสามารถหยุดมันได้ด้วยน้ำผึ้งหวานอร่อย ฉันคิดว่าเราจะจัดการที่เหลือเอง”
จากนั้นบัมเบิ้ลบินรอบ ๆ ขึ้นลงเร็วมาก และไม่นานเขาก็เห็นว่านกฮูกรุ่นเล็ก ๆ ไม่มีโอกาสที่จะส่งเสียงร้องถ้าพวกเขาทำเช่นนั้น
สิ่งถัดไปคือหาทางแก้ไขสำหรับจิ้งจอกนิสัยไม่ดี และบิลลีบอกว่า “ถ้าเธอส่งน้ำจากบ่อน้ำตรงนั้นมาให้ฉัน ฉันจะให้ยาที่ช่วยรักษาเขาจากเรื่องไร้สาระพวกนี้” และจริง ๆ แล้วการเก็บโคลนหนึ่งหรือสองกำมือจากริมบ่อก็จะช่วยได้
เพื่อน ๆ ทั้งหมดวิ่งไปทั่วเพื่อหาสิ่งที่ต้องการ และไม่นานฟ็อกซี่ก็ได้เข้าไปในอ่างน้ำร้อนที่น่ารักและนอนอยู่บนที่นอนหนามแหลมที่ได้รับความอนุเคราะห์จากเจ้าหนามน้อย
“ตอนนี้” บิลลี่พูดเมื่อเพื่อน ๆ กลับมา “ยืนตรงนั้นสักครู่” และเบลียย์เพื่อน ๆ ก็เดินเข้ามาโดยมีบัมเบิ้ลนำหน้า วิ่งไปมาและฮัมเพลง โอ้! มันเป็นภาพที่ยิ่งใหญ่! เพื่อน ๆ น่ารักของเบลีย์หลายตัวตื่นตระหนกและดีใจ และเสียงปรบมือและกำมือที่สั่นสะเทือนก็เกิดขึ้น ทั้งหมดนี้เพื่อการต้อนรับสัตว์เล็ก ๆ ที่พวกเขายังไม่เคยพบ!
จากนั้นบ้านของเบลีย์ก็เปิดออก และพวกเขาก็เข้าไป และที่นั่นไม่มีอะไรนอกจากสิ่งที่ทุกคนชอบและเข้าใจ และงานเลี้ยงสุดพิเศษอย่างที่เพื่อน ๆ จะมีได้ในการพบกันของเพื่อน