ในอ้อมกอดของยามพลบค่ำ มีบางสิ่งที่มีมนต์ขลังเกิดขึ้นที่ขอบทะเลสาบที่เงียบสงบ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในชื่อ “น้ำแห่งความปรารถนา” ซึ่งเป็นชื่อที่เปี่ยมไปด้วยประเพณีที่ถูกกระซิบกันระหว่างเด็กและผู้ใหญ่ มันถูกเล่าขานว่าความปรารถนาใดๆ ที่ส่งออกไปบนผิวน้ำที่ rippling จะได้รับการตอบสนองในรุ่งเช้าของวันถัดไป
ทะเลสาบนี้เป็นที่อยู่ที่ทรงคุณค่าของนางไม้น้ำตัวเล็กชื่อวิลล่า เมื่อวันสิ้นสุดลงในคืนที่นุ่มนวล เธอนั่งอยู่ในความคิดของเธอ ชุดกระโปรงสีฟ้าขอบเบลล์และผมของเธอประดับประดาด้วยน้ำค้าง เธอเหมือนกับหมอกที่ซุกซน หมุนไปมาพร้อมเสียงหัวเราะ ในขณะที่เธอเตรียมพร้อมที่จะทำภารกิจประจำคืนของเธอ
การอธิษฐานบนผืนน้ำของทะเลสาบเป็นพิธีกรรมที่ดึงดูดผู้คนในทุกรูปแบบ ซึ่งทุกคนต่างแสวงหาสิ่งล้ำค่าที่ถูกเก็บซ่อนไว้ในใจของพวกเขา ด้วยความหวังที่มีชีวิตชีวา ไม่ว่าจะเป็นจากหัวใจที่จริงใจของหญิงชรา เด็กน้อยที่มีตาของแวววาว หรือคู่รักที่มีแสงจันทร์อาบ เรืองรอง วิลล่าจึงตื่นขึ้นทุกคืนเพื่อฟังความปรารถนาของพวกเขา
“อย่างน้อยสักครั้ง ฉันก็อยากเห็นความปรารถนาถูกตอบสนองต่อหน้า” เธอมักจะคิดในขณะที่ยืนอยู่ที่ริมด้านข้างของใบบัว
คืนหนึ่งที่แสนชัดเจน ใต้ดวงจันทร์เสี้ยวที่ส่องแสง น้ำกลั่นตัวอันงดงามของวิลล่ามาถึงทะเลสาบ เด็กน้อยคนหนึ่งเข้ามาใกล้ ทันทีที่วิลล่าพบเจอเธอ ความอยากรู้เกี่ยวกับหน้าใหม่คนนี้ก็เข้ามาแทนที่ความปรารถนาที่เธอเคยมี เธอสาบานเงียบ ๆ ทุกครั้งที่เธอหย่อนเท้าตัวน้อยของเธอในน้ำที่มีพลัง
ทันใดนั้นจากหัวใจของเด็กน้อยได้รอดออกมาซึ่งความปรารถนาที่เรียบง่าย อันเบาและชั่วคราวเหมือนเมฆฤดูร้อน มันล่องลอยเงียบ ๆ ผ่านเช้าของวันที่สดใสที่เริ่มก่อตัวขึ้นและ…มันจมลง!
เสียงกระเพื่อมที่เกิดขึ้นทันทีแพร่กระจายไปทั่ว น้ำเปล่งประกายเหมือนดวงอาทิตย์นับพันดวง หูของวิลล่าตื่นตัวและใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขของเธอก็กลายเป็นความประหลาดใจ
“ฉันจะดำดิ่งลงไปในโลกของน้ำ” เธออุทาน “และหาความปรารถนาที่เด็กน้อยของฉันมองข้ามไป”
ไป! ไป! ไป! เธอได้เดินทางผ่านอาณาจักรของสาหร่ายสีดำ สีเหลือง และสีเทาที่หนืด และข้ามทุ่งดอกไม้ทะเลสีขาวและสีชมพูที่ระยิบระยับ ร่วมเป็นสักขีพยานแก่สิ่งมีชีวิตที่สะท้อนแสงที่น่าทึ่ง เธอรีบมาที่เมืองที่หลับใหลซึ่งขยายออกไปใต้ท้องทะเล มีหอคอยมากมายที่เสียดฟ้าอย่างสวยงาม
ไม่ว่าจะที่ไหนที่เธอโผล่ขึ้นจากคลื่นที่รุนแรง เมื่อเธอหย่อนเท้าตัวน้อยของเธออีกครั้ง เธอก็รู้สึกถึงความปรารถนาไหลรอบเพื่อเด็กน้อยอยู่เสมอ
“มันอาจจะเป็นของเล่น? มื้อเย็น? หรืออาจจะเป็นของขวัญจากเพื่อนที่มาเยี่ยมให้ความสุขและความปิติ? อาจจะเป็นอะไรบางอย่าง” เธอพึมพำ “ที่จะหายไปโดยไม่ต้องได้รับของขวัญในวันพรุ่งนี้เหมือนกับที่เคยเป็นมา”
แต่ไม่มีอะไรที่สว่างกว่าน้ำใจทองคำหรือของเล่นเล็ก ๆ พริบตา วิลล่าแอบมองเข้าไปในหม้อของชาวประมง – และก็มีแต่กุ้งและปลาอยู่ตรงนั้น จนสุดท้ายเธอพบว่า สิ่งที่สว่างกว่า:
“โอ้ ดูเถอะ” เธอร้อง “ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าพื้นฐานของความปรารถนาของมนุษย์คืออะไร!” และทันใดนั้นเธอก็จมลงลึกลงไปอีก
ทำการเข้าสู่โลกแห่งความอัศจรรย์ที่เธอจะไม่เคยคิดว่าถูกฝังอยู่ในน้ำ โชคลาภที่มีค่ามากมายเหมือนเพชรเจียระไนที่เจิดจรัส เปล่งประกายสีสันสดใสจากทุกทิศทาง
วิลล่าปิดหน้าตัวเล็ก ๆ ของเธอขณะเดินทางผ่านดินแดนแห่งเทพนิยายนี้ เพราะเธอไม่อยากให้สิ่งทั้งหมดหายไป
เธอหยุดตรงหน้าประตูโอโพลที่พิเศษ ซึ่งเติบโตอยู่ท่ามกลางดอกปะการัง ขณะที่ปลาตัวใหญ่กระโดดข้ามหัวของเธอเพื่อดับกระหาย ประตูนั้นถอยกลับมา เปิดแค่บางส่วน และมีเสียงจากภายในกล่าวว่า “เข้ามาเถอะ เพื่อนปลา!”
แต่สิ่งที่เรียกร้องให้เธอเข้ามานั้นกลับเป็นแรงดึงดูดอันยิ่งใหญ่
“ฉันจะกล้า” เธอมองไปที่แสงของการรอคอย แต่การพบกันนั้นหยุดพร้อมกับความสุขของการได้มาที่นั่นเอง และเมื่อได้ยืนยัน เธอก็ทะยานผ่านช่องที่เปิดออก
มีบุคคลหนึ่งนั่งอยู่ในความสุขสงบของการเล่นกับของต่าง ๆ ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าวิลล่า ตัวเขาหรือเธอนั้น ช่างเปล่งประกายด้วยความสุข ในขณะที่วิลล่าได้คาดเดาว่าเขากำลังเป็นผู้มีชื่อเสียงในโลก และมีลาดของความเป็นจริงที่ทำให้หัวใจอบอุ่นเพียงใด
เขาได้ปรากฏตัวจากประตูโอโพล และขณะนี้กำลังหัวเราะกับเด็กสาวอันงาม เหมือนกับความสับสนที่เขาสร้างขึ้นขณะทำการสนุกสนาน “L-Assy! L-Assy!” เขาหัวเราะเสียงกระฉับกระเฉงขณะที่พยายามช่วย女孩ที่มึนงง จากเธอขณะได้เห็นฉากเป็นระเบียบนี้
“ทำไมเจ้าจึงยืนอยู่เฉย ๆ?” ถามเขา
“เจ้ามองไม่เห็นหรือ? L-Assy! ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า”
“เจ้าอิ่มไหม? ไม่มีคำพูดใดแน่นอนที่รู้จัก”
“ไม่ต้องกังวลนะ ข้าจะหยุดความยุ่งเหยิงในใจเจ้า ซึ่งอยู่ในที่นี้เอง”