กาลครั้งหนึ่งในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในใจกลางฤดูหนาว เด็กๆ ต่างเฝ้ารอคอยการมาถึงของหิมะ พวกเขาวิ่งออกไปข้างนอก เสียงหัวเราะของพวกเขาดังก้องในอากาศ ขณะทำตุ๊กตาหิมะและเล่นโยนลูกหิมะกันอย่างสนุกสนาน แต่สิ่งที่พวกเขาชื่นชอบที่สุดคือการไปที่ป่าแห่งความปรารถนา ซึ่งมีต้นวิลโลว์อันงดงามที่พร้อมจะให้พร
ทุกเย็น เด็กๆ จะมารวมตัวกันที่ป่า วางมือบนลำต้นของต้นไม้และหลับตาแน่น “โอ้ว ต้นวิลโลว์ที่ให้พร โปรดGrant ความปรารถนาของฉัน!” พวกเขาร้องขอ หวังให้ความปรารถนาของพวกเขาเป็นจริง
วันแล้ววันเล่าตลอดไป เด็กๆ ยังคงรักษาประเพณีนี้ โดยทำความปรารถนามากมาย แต่ในคืนก่อนวันคริสต์มาส เสียงของพวกเขาดังที่สุดในครั้งที่เคย เขาทั้งหมดได้ขอหิมะและตอนนี้โลกเต็มไปด้วยสีขาวงาม กล่าวได้ว่ากิ่งก้านของต้นวิลโลว์นั้นต่ำลงภายใต้ภาระของหิมะ และเด็กๆ ก็เดินเล่นพลางดูว่าต้นไม้เก่าจะพูดอีกครั้งไหม
แต่ช่างน่าประหลาด! เสียงเล็กๆ ดังขึ้นมา “ถ้าเพียงฉันมีอะไรให้กิน!” ดวงตาของเด็กๆ เปิดกว้างอย่างประหลาดใจ มันอาจจะเป็นอะไรได้? แต่ในป่ามีแค่หิมะเท่านั้น
เจ้าหนูคาร์ลก้มลงและพูดว่า “นี่นะ ต้นไม้ที่รัก,” เขายื่นมือออกไปเจอมือของเขาหงายขึ้น “ฉันจะให้ลูกอมของฉัน”
ทันใดนั้นต้นไม้ตัวเล็กก็กระโดดขึ้นด้วยความดีใจ “ขอบคุณนะ เจ้าคาร์ล ดูข้างบน!”
และเด็กๆ ก็มองขึ้นไปข้างบนทันที มีน้ำแข็งยาวห้อยอยู่จากต้นไม้เหมือนลูกอม เด็กๆ ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความยินดี โยนหมวกของพวกเขาขึ้นไปในอากาศ และเต้นรอบต้นไม้เก่าที่ตอนนี้ปรารถนามีเด็กน้อย
วันรุ่งขึ้นเป็นวันคริสต์มาสอีฟ คาร์ลพาน้องสาวหลุยส์ไปที่ป่าแห่งความปรารถนาเพื่อดูว่าต้นไม้เป็นอย่างไรในคืนที่ผ่านมา พวกเขาพบว่าต้นไม้ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งชั้นหนา ทุกกิ่งก้านประดับไปด้วยผลึกน้ำแข็งที่เปล่งปลั่งในแสงแดด มันสวยงามยิ่งกว่าที่เคย
แต่ในวันถัดไป กิ่งก้านเริ่มจะห้อยลงและต้นไม้ก็ดูเหมือนจะเหี่ยวเฉา ในเย็นวันนั้น เด็กๆ พร้อมกับพ่อแม่ที่มาจากสภาพการทำงานที่เคร่งเครียด ต่างมาที่นั่น แต่พวกเขาไม่ได้พูดถึงความปรารถนา แต่หวังว่าคาร์ลและหลุยส์จะทำเช่นนั้น
“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” เด็กน้อยพูด ขณะยืนอยู่ตรงนั้น ล leaning against the tree, “แต่ฉันรู้ว่าบนกิ่งก้านที่สูงที่สุดใกล้กับท้องฟ้ามีเวลาที่นกน้อยนั่งอยู่บนต้นไม้ที่มีใบขาวระยิบระยับ; เขามีอะไรในปากของเขาและโน้มตัวลงราวกับว่าเขาต้องการให้มันกับต้นไม้ มันคืออะไร?”
“มันไม่ใช่นกหรอก ลูกชาย แต่เป็นเพียงจินตนาการของเจ้าที่นั่งอยู่บนต้นไม้; เห็นได้ชัดว่าต้นไม้กำลังเหี่ยวเฉา” สตาเวอร์ เจ้าของโรงเตี๊ยมในหมู่บ้านกล่าว “หิมะอีกครั้งจะปกคลุมพวกเราทุกคนรวมทั้งต้นวิลโลว์; ทุกคนจะถูกแช่แข็งจนตาย”
แต่แทนที่จะมีเกล็ดหิมะ คืนวันนั้นกลับมีฝนเบาๆ ตกลงมา และดูเหมือนว่าไม่มีใบใดถูกแช่แข็ง เมื่อเด็กๆ ทุกคนออกมาพร้อมกันและนำร่มใหญ่มาให้น้ำ - ซึ่งเป็นการให้น้ำแบบพิเศษ มีการแขวนรองเท้าที่ต้นไม้ เสื้อผ้าจากหลังของพวกเขา และเมื่อพวกเขาไม่มีอะไรอื่น พวกเขาเอาดอกไม้จากกระถางของตนและแขวนทีละดอก ต้นวิลโลว์ได้รับเสื้อคลุมที่อบอุ่นและมีชีวิตชีวา แต่จริงๆ แล้วมันคือเพื่อให้มันอบอุ่นหรือมากกว่านั้นคือเพื่อให้เด็กๆ ค้นพบมิตรภาพเก่าแก่ที่ยังคงอยู่ระหว่างผู้คน? สิ่งที่ทำให้ต้นไม้รู้สึกไม่พอใจที่สุดคือการที่มันไม่ได้รับการดูแลจากพวกเขา
ต้นวิลโลว์เริ่มเบ่งบานอย่างดีและสามารถเห็นได้จากระยะไกล และเมื่อถึงวันปีใหม่เป็นวันสุดท้ายของปีเก่า มันก็ยังเบ่งบานสวยงาม ป่าแห่งความปรารถนานั้นสูงข้ามต้นไม้ท่ามกลางหิมะ ในชั่วโมงมืดมนของคืน เด็กๆ ไม่ควรอยู่ที่นี่ ขณะสวดอ้อนวอนขอพรแทนการเป่าแตรปีใหม่; และโอ้! มันดีจริงๆ ที่จะได้ยืนนี่! คนแก่และเด็กต่างพากันสนุกสนานและมีความสุขร่วมกัน พวกเขาเคลื่อนไหวจากบ้านหนึ่งไปอีกบ้านหนึ่งในช่วงเวลาที่พวกเขามีเสียงหัวเราะ—ต้นวิลโลว์ก็รู้สึกถึงความสนุกสนานนี้
“ตอนนี้เราสูญเสียทุกอย่างจากไฟ” แม่ม่ายที่ยากไร้ของเภสัชกรกล่าว “และไม่มีอะไรเหลือให้ปรารถนา เราจะไม่ปล่อยต้นวิลโลว์ในสุสาน เราจะเก็บมันไว้และคาร์ลกับเอ็ดเวิร์ดจะดูแลมันให้กับฉัน พวกเขามักจะทำความปรารถนาที่นี่ ปีนี้พวกเขาสามารถทำงานตลอดช่วงเทศกาลปีใหม่”
และอย่างนั้น ปีใหม่ก็มาถึง; และมันเป็นวันของการเผาชิ้นแก้วที่ใช้ในการปลูกต้นใหม่ รวมทั้งการดูแลพวกเขาในฤดูใบไม้ผลิ ตอนนี้ด้วยวิธีนี้เด็กๆ ได้ช่วยต้นวิลโลว์เก่าด้วยความรัก มันได้สร้างผลประโยชน์ให้แก่พวกเขาทุกคน พวกเขายังคงดูแลมันต่อไป แต่ต่อจากนั้นต้นวิลโลว์ก็ได้ดูแลพวกเขาเพิ่มมากขึ้น
ดอกไม้ที่สวยงามและมีกลิ่นหอมบานอยู่ในตาข่าย ก่อนหน้าคาร์ล แขวนต่ำในกิ่งก้านที่สดชื่น เมื่อเป่าเสียงนก ดอกไม้และแต่ละคนก็พนมมือด้วยกัน และโน้มตัวไปข้างหน้าในกิ่งไม้สีเขียวตั้งแต่บนลงล่าง: จากที่นี่ดอกไม้มาจากและไปมา
“ที่นั่นมี Clematis งอกขึ้น” ต้นวิลโลว์กล่าววันหนึ่งกับผู้ส่งสารขนนกสีขาวของเขา; ตอนนี้เขากลายร่างไปเต็มไปด้วยดอกบานเหมือนเหมือนพุ่มไม้สีทองขนาดใหญ่
ในคืนกลางฤดูร้อน ดอกดาวเรืองและดอกกุหลาบบาน สภาพอากาศนั้นอบอุ่นมากจนทุกคนต้องนอนลง; แต่เขาไม่สามารถหลับได้ คนเดินไปนั่งเปล่าและสวมรองเท้า พากันข้ามเนินเขาและหนองน้ำ ตั้งแต่สามโมงบ่าย โดยมีตะกร้าข้างหลังที่ Clematis รอคอยอยู่ท่ามกลางการพูดคุยกับแขกและเค้กที่ติดตามอันอยู่เบื้องหลัง แต่เมื่อใดก็ตามที่ผู้ใดก็ตามรู้สึกอบอุ่น มันไม่ใช่เค้กแต่กลับเป็นชามที่ลอยขึ้น และเพราะมันเป็นถ้วยที่ไม่สามารถลอยขึ้นได้ ทั้งหมดก็คือหน้าไม้ชัดเจนเหล่านั้น ที่มั่งคั่งและร้อนอยู่ด้านหนึ่งของใบหน้าที่เต็มไปด้วยสมาธิ
“แต่มันไม่เข้าใจเลย” คนหนึ่งพูด ขณะที่สัมผัสหูของคาร์ล และส่วนใหญ่พวกเขาก็มีความสุขกันที่ Best-laid ทุกคืนที่ป่าแห่งความปรารถนามีเปลวไฟสวยงามที่ส่องสว่างไปยังต้นวิลโลว์ ขณะที่คาร์ลยืนอยู่ ข้างๆ ตัวเขา; บาทหลวงของตำบล เจ้าหน้าที่หมู่บ้าน และผู้พิพากษา ซึ่งมาที่นี่ทุกวันและดึงเขาออกมา ทั้งหมดนี้อยู่ในสถานที่และพูดคุยเรื่องบ้า พร้อมทั้งผู้ดูแลการเงินที่คอยจับตามองธนาคารของเขา
ในวันคริสต์มาส บ้านทุกหลังถูกตกแต่งอย่างสวยงาม น้ำดื่มข้น ข้นทำขึ้นจากไขมันไหลผ่านถนนที่เป็นbeer บ้านทุกหลังมีน้ำไหลอยู่ข้างหน้า; ตกแต่ง กระสอบผ้าที่ลอยอยู่ท่ามกลางใบไม้แห้งและกิ่งไม้ และเขาสามารถรอทั้งเช้าภายในกรอบประตูของหญิงสาว ในขณะที่บรรพบุรุษรออยู่ใต้ตะกร้านั้น แสดงสมบัติทั้งหมด
ที่นั่นมีป่าแห่งความปรารถนา ปกคลุมไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งและดอกไม้; คาร์ลต้องไปเยี่ยมพวกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม หลุยส์ทำมือถูกบาดโดยบังเอิญ; และกลัวที่จะขอความช่วยเหลือจากแม่ เธอร้องไห้อย่างเศร้า จนกว่าคณะจะพากันออกมาอย่างรวดเร็วทั่วทั้งหมู่บ้าน ในรูหนูของโบสถ์เก่า สามารถได้ยินเสียงดังกรีดร้อยเข้าไป
ทุกอย่างช่างเปล่งรัศมีของความปรารถนาดี เป็นอันระลึกถึงพี่น้องที่เห็นคล้ายกัน ในขณะที่เธอถูกปล่อยให้ไปอย่างทำให้ไม่มีการขัดขวาง แม้แต่อาหารตามคุณภาพที่รู้สึกว่าเป็นลักษณะเล็กน้อย แต่กลายเป็นว่าเธอไม่สามารถล้มได้เมื่อเส้นผ่านสาหร่ายนั่งถ่ายเดินทางไปสู่จุดหมาย
ฤดูใบไม้ผลิกับฤดูร้อน แต่โดยเฉพาะในเช้าของยูเครน ซึ่งต้องพูดให้เต็มที่ในใจ
ตอนนี้มากกว่าที่จะหล่นเบาๆ อยู่ใต้ปลอกผ้าคลุมลายการเสียดสีของเธอในหน้า Chase มนุษย์ในนิทานของเรา ก็แค่ถูกทำให้มีการเคลื่อนไหวง่าย
“โอ้ว ถ้าหากฉันมีอะไรให้กิน!” กล่าวต้นวิลโลว์ ใจอยู่ในหูของญาติท้องแถวที่สองของเขา
“ความเจ็บปวดนั้นเป็นเรื่องเฉพาะ; ขนมปังที่ดูเรียบง่ายควรจะถูกใจ มันก็ดู!” เธอสื่อสารกับเก่าที่ถูกกระตุ้นเท่านั้น นั่นคือความหมายที่ต้องเป็นคำตอบในสิ่งใดก็ตาม หวังให้เขาเปลี่ยนใจกลางใจของเขา