ในป่าแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยเสียงของสัตว์ตัวเล็กและใหญ่ อาศัยอยู่ที่นั่นมีนกฮูกผู้มีปัญญาชื่อโอลิเวีย ทุกค่ำคืนเมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า เธอจะนั่งอยู่บนกิ่งที่เป็นปมของต้นโอ๊คนั้น ซึ่งเป็นที่ที่เธอชอบมานั่งคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในวันนั้น
ไม่ไกลจากที่พักของเธอมีทอดกระรอกน้อยชื่อซามี่ เต็มไปด้วยพลังและความซุกซน ซามี่ชอบที่จะเล่นกลกับเพื่อนๆ ของเขา—นก, กระต่าย, และแม้กระทั่งบาดเจ็บใหญ่ใจแคบ เขาคือเด็กน้อยที่เบิกบาน แต่โอ้ เขาช่างทำให้คนอื่นหงุดหงิดกับกลอุบายของเขานัก!
คืนหนึ่งในคืนที่มีแสงจันทร์ เมื่อโอลิเวียปรือดวงตาสีทองของเธอไปที่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว เธอสังเกตเห็นซามี่ขี้เล่นอยู่ด้านล่าง เขากำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมการจะเล่นกลอีกครั้ง
ในกิ่งไม้ข้างบน ซามี่ได้ตั้งเชือกยาวไปยังบรรจุภัณฑ์กระป๋อง สิ่งที่รอคอยจะหล่นลงมาพร้อมเสียงดังเมื่อใดก็ตามที่นกตัวไหนสะดุดกับมัน
“ตอนนี้ ฉันสงสัยว่าใครจะเป็นคนแรกที่มาที่นี่นะ” เขาหัวเราะกับตัวเองไม่สามารถเก็บความยินดีเอาไว้ได้
เสียงที่มั่นคงลอยลงมาจากข้างบน “อย่าเชื่อมั่นโดยไม่คิดนะ เพื่อนน้อยของฉัน” โอลิเวียพูดอย่างเงียบๆ
“สวัสดีครับ คุณโอลิเวีย! มันคงจะดีมากที่จะนั่งอยู่ที่นั่นโดยไม่ทำอะไรและฝันอยู่ทั้งคืน” ซามี่พูดพร้อมยิ้ม “คุณส่องสว่างในเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นเหมือนกับเด็กขายข่าว”
“ใช่แล้ว เพื่อนน้อยของฉัน มันดีจริงๆ” โอลิเวียตอบโดยไม่สนใจเรื่องตลกที่ไม่ดีของซามี่
ทันใดนั้น นกตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งบินลงมาอย่างไร้เดียงสา โดยไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาจะเดินไปเหยียบลงบนเชือก
ตึง! กระป๋องตกลงสู่พื้น และนกตัวนั้นบินหนีไปอย่างหวาดกลัว
“น่าสงสารจริงๆ น่าสงสารจริงๆ!” โอลิเวียร้องออกมา “ตอนนี้เธอทำให้ความสงบของเธอไม่หลงเหลือในคืนนี้แล้ว”
“โอ้” ซามี่อุทานด้วยความประหลาดใจ “คุณไม่ได้จริงจังแน่ๆ ใช่ไหม?”
แต่โอลิเวียแกล้งหลับ หลังจากนั้นซามี่รู้สึกผิดและตัดสินใจเงียบๆ จะเอาเชือกและกระป๋องออก จากนั้นเขาก็หันหลังกลับไปที่กิ่งไม้ที่อยู่ข้างๆ โอลิเวียและพูดว่า “ผมขอโทษสำหรับเพื่อนน้อยของผมที่ถูกรบกวนจากการตลกที่โง่เขลาของผม” แล้วเขาก็วิ่งไปยังกิ่งของโอลิเวีย
วันหนึ่ง ขณะที่เขาผ่านต้นโอ๊คเก่า แกว่งหางฟูของเขา เขาเพิ่งจะตกจากกิ่งไม้เมื่อมันแตกลงใต้ขาของเขา แต่แน่นอนว่าโอลิเวียได้ดูอยู่แล้วและยื่นปีกของเธอออกไปในเวลาที่เหมาะสมเพื่อช่วยเหลือเขา เขามองเธอด้วยสายตาขอบคุณ
“คิดก่อนที่จะทำการกระทำ เพื่อนน้อยของฉัน” โอลิเวียกล่าวพร้อมแสงตาที่มีปัญญาของเธอ
และซามี่ก็ทำตาม จากนั้นเขานั่งลงและเล่าเรื่องราวต่างๆ จากทุกมุมของป่าที่เก่าแก่ใหญ่ ช่วยให้โอลิเวียไม่พลาดสิ่งสำคัญแม้ว่าเขาจะยังเล่นกลอยู่ตลอดเวลา