ในวันที่มีแดดจ้า ในโลกที่เต็มไปด้วยมหาสมุทรและเกาะ มีโจรสลัดที่มีความสุขชื่อพิปปิน เขาเป็นที่รู้จักในฐานะโจรสลัดที่เป็นมิตรที่สุดในเจ็ดทะเล วันหนึ่ง ขณะพักผ่อนบนเรือกับลูกเรือ พิปปินได้พบแผนที่เก่าแก่ที่ซุกซ่อนอยู่ในขวดโบราณที่ลอยอยู่ในน้ำ ดวงตาของเขาส่องสว่างด้วยความตื่นเต้นเมื่อเขาเห็นว่ามันแสดงทางไปยังขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่บนเกาะวีเซิล
“เฮ้ เพื่อนๆ!” พิปปินเรียกออกมา ทำให้ทุกคนตื่นตัว “ดูสิว่าคลื่นนำอะไรมาให้เรา!” เขายกแผนที่ขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ
“โอ้! มันพูดว่าอะไรครับ กัปตัน?” นาร์ล่า นกแก้วที่เขาเชื่อใจที่สุดร้องออกมา ขณะที่มันเกาะอยู่ที่ไหล่ของเขาเสมอ
“มันคือแผนที่ขุมทรัพย์!” พิปปินอุทาน และหัวใจของเขาเต้นแรง เขารู้สึกตื่นเต้นเพียงแค่คิดเกี่ยวกับมัน “แต่เราจะไม่สามารถทำการเดินทางนี้ได้ด้วยตัวคนเดียว ฉันต้องการลูกเรือผู้กล้าหาญของฉันมาช่วย!”
ดังนั้น เขาจึงเรียกเพื่อนที่ภักดีของเขา มีดิร์ค โจรสลัดกล้ามโตที่มีหัวใจทองคำ และเจมมา สาวน้อยโจรสลัดที่ชาญฉลาดที่ชอบแก้ปริศนา พวกเขาวางแผนเส้นทางและออกเรือไปยังเกาะวีเซิล ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ชายฝั่งของเกาะ พวกเขาเห็นวีเซิลแปลกหน้ามองดูพวกเขาด้วยความสงสัย พิพิธภัณฑ์พิปปิน ยิ้มอบอุ่น อยู่ที่พวกเขาแล้วก็โบกมือด้วยความร่าเริง
“สวัสดีเพื่อนวีเซิล!” เขาเรียกออกไป “เรามาที่นี่เพื่อค้นหาขุมทรัพย์ ถ้าท่านเมตตา ช่วยนำทางให้เราหน่อยได้ไหม?”
วีเซิลซึ่งไม่คุ้นเคยกับผู้มาเยือน กระซิบกันระหว่างตัวเองแต่สามารถบอกได้ว่านี่คือเหล่านักผจญภัยที่เป็นมิตร ตัวที่กล้าหาญที่สุดก้าวออกมา ก้มตัวและโบกมือให้พวกเขาเดินตาม
“ทางนี้ครับ โจรสลัดที่แปลก!” เขาแกร่ง กระซิบขณะนำทางด้วยอุ้งเท้าตัวเล็กของเขา ลูกเรือตามวีเซิลไปผ่านป่าทึบไปยังถ้ำใหญ่ พิปปินและเพื่อนของเขามองหน้ากันด้วยความตื่นเต้นและความวิตกกังวลเล็กน้อยที่เต้นอยู่ในหัวใจของพวกเขา
หลังจากที่รู้สึกว่าผ่านไปนานหลายชั่วโมง พวกเขาเข้าถึงทางเข้าของถ้ำ วีเซิลชี้ไปยังปากถ้ำที่มืดมิด พิปปินและเพื่อนโจรสลัดของเขาลึกหายใจและก้าวเข้าข้างใน พวกเขาถือโคมไฟขึ้นทำให้กำแพงของถ้ำสะท้อนด้วยความแวววาวของอัญมณีทุกสีสัน
“ว้าว!” เจมมาร้องด้วยความตะลึง “แต่เราจะหาขุมทรัพย์ตามแผนที่ได้ยังไง?”
โดยใช้แผนที่ เจมมาคิดออกว่าพวกเขาต้องเดินสิบก้าวจากมรกตเรืองแสงบนผนัง ในทุกก้าวที่พวกเขาเดิน หัวใจของพวกเขาก็เต้นแรงด้วยความคาดหวัง สุดท้าย พวกเขาหยุดอยู่หน้ากล่องใหญ่ที่ถูกฝุ่นคลุม
“นี่มัน เพื่อนๆ!” ดิร์คอุทาน ขณะกวาดฝุ่นออก เมื่อพวกเขาเปิดกล่อง โภคภัณฑ์ไม่ใช่ทองคำ แต่เต็มไปด้วยของขวัญที่สวยงามและบันทึกจากนักผจญภัยในอดีต
“จำไว้นะ ลูกเรือ” พิปปินกล่าว พร้อมประกายแววในตา “บางครั้งขุมทรัพย์ไม่ได้หมายถึงทองคำหรืออัญมณี แต่คือความทรงจำที่เราสร้างขึ้นและมิตรภาพที่เราแบ่งปันด้วย”
ทุกคนยิ้มออกมา ตระหนักว่าพวกเขาได้พบขุมทรัพย์ที่มีค่ามากกว่าทองคำ พวกเขาใช้เวลาทั้งวันสำรวจเกาะ แลกเปลี่ยนเรื่องราว เสียงหัวเราะ และที่สำคัญที่สุดคือมิตรภาพ
เมื่อพวกเขาล่องเรือออกไป พิปปินมองยาวไกลไปยังขอบฟ้าพร้อมกับนาร์ล่าที่เกาะอยู่บนไหล่ “การผจญภัยที่ยิ่งใหญ่นะ นาร์ล่า?” เขาพูดด้วยความสุข
“แหล่ม! จริงๆ เลยขุมทรัพย์!” นาร์ล่าร้องตอบพลางรบกวนขนของมัน
และแน่นอนว่า โจรสลัดพิปปินและลูกเรือของเขายังคงเดินทางผจญภัย ต่อไปโดยรู้ว่ากับทุกการเดินทาง มิตรภาพของพวกเขาก็จะยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ