ในมุมที่ห่างไกลของโลก มีสถานที่แปลกประหลาดแห่งหนึ่งที่รู้จักกันในชื่ออาณาจักรเล็ก ๆ ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นล้วนเป็นคนตัวเล็ก ด้วยความสงบสุขอันสวยงามท่ามกลางต้นไม้ยักษ์—เป็นสวรรค์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับพวกเขา ทุกเช้าจึงมีความสงบ มีแสงแดดอ่อน ๆ ส่องสว่างบ้านเรือนของพวกเขา และมีเสียงนกขับขานมอบความบันเทิงด้วยทำนองที่ไพเราะ
ทว่ามีหนึ่งคนในหมู่พวกเขาที่รู้สึกว่าหัวใจของเขาหนักอึ้ง—เด็กชายตัวเล็กชื่อทอมมี่ เมื่อเปรียบเทียบกับเพื่อน ๆ ทอมมี่กลับมีความสูงมากกว่าพวกเขาเล็กน้อย ไม่เพียงแต่เขาจะสูงกว่าชาวบ้านคนอื่น ๆ เท่านั้น แต่เขายังมีความสามารถพิเศษในการท่องบทเรียนที่ยาวนานที่สุดในโรงเรียนเล็ก ซึ่งเป็นความสามารถที่ไม่เคยมีใครทำได้เลย ดังนั้นทั้งอาณาจักรจึงตั้งชื่อเขาว่า “ทอมมี่ผู้เล็ก” ซึ่งเป็นชื่อที่กระซิบแอบเยาะเย้ยในหูของเด็กชายที่อ่อนไหว
เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ชาวบ้านเดินทอดน่องผ่านอาณาจักรที่งดงาม ทอมมี่ได้ยินผู้มาเยือนตัวสูงสองคนพูดถึงคนตัวเล็ก “นี่เป็นสถานที่ที่น่าอยู่มาก!” หนึ่งคนอุทาน “แต่คนที่นี่ตัวเล็กน่ากลัวเลย” อีกคนตอบ “ถ้าฉันอยู่ที่นี่นาน ๆ ฉันคงกลัวว่าจะทำให้พวกเขาแตก”
ชาวบ้านพยักหน้าเห็นด้วยและถอนหายใจคิดถึงความจริงในคำพูดนั้น ใช่แล้ว ทอมมี่สูงกว่าที่เหลือ แต่คำสังเกตที่เฉียบคมนี้มันเจ็บปวดใจ ในช่วงหลายวันต่อมา หัวใจของทอมมี่เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน และน้ำตาคลออยู่ในดวงตาของเขา ทำให้เขามองไม่เห็นดอกไม้เล็ก ๆ ที่งอกงามข้างทางของเขา ถ้าเขาไม่สูงมากขนาดนั้น บางทีผู้มาเยือนอาจชักชวนให้มาพักผ่อนนาน ๆ ในป่าที่งดงามนี้ แต่ทอมมี่ผู้เล็กกลับต้องเศร้าโศก
แต่วันหนึ่ง มีบางอย่างเกิดขึ้น—เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดอย่างยิ่ง ขณะที่ทอมมี่นั่งอยู่บนทางหน้าบ้าน เขาเห็นกรงขนาดใหญ่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วอย่างเหนือจริงผ่านอากาศ เมื่อมันเข้าใกล้ เขาเห็นปีกกว้างติดอยู่กับโครงสร้างที่บอบบางนั้น นี่เป็นกรงที่สวยงาม และเมื่อมันตกลงบนพื้น ด้านฝาดถูกยกขึ้น และนกตัวสวยสีน้ำตาลก็โผบินออกมา ทอมมี่รวมใจพอและถามผู้ถือกรงว่า “ขอถามด้วยเถิด มันคือสิ่งมีชีวิตที่ยอดเยี่ยมอะไร?”
“โอ้! มันคือนักจับนก และนี่คือนกของฉัน” ชายคนหนึ่งตอบ “เขาจับได้สามสิบสองตัวจากเพื่อนเล็ก ๆ ของเขา จากนั้นพวกมันจะถูกขายไปไกล ๆ นั่นเป็นอย่างไร? ไม่มีคนตัวสูงในอาณาจักรของคุณเลยหรือ?”
ทอมมี่คิดว่านี่เป็นข่าวที่น่าตื่นเต้นจริง ๆ และร้องออกมา ด้วยเสียงที่ทำให้แม้แต่นกตัวนั้นตกใจ “ไม่มีเลย! มาตามฉันไปที่อาณาจักรเล็ก ๆ เถอะ”
นักจับนกผู้มีเล่ห์ที่เขาเป็น จึงยอมที่จะไปกับทอมมี่ เพื่อพบกับคนตัวสูงทั้งหมดที่ทอมมี่ได้เรียกมา ในระหว่างนี้ เขาขอให้พวกเขาเรียกผู้คนที่สูงที่สุดของพวกเขามา และในเวลานั้นก็มีขบวนที่น่าทึ่งเกิดขึ้นอย่างน่าทึ่ง นี่มันแปลกจริง ๆ! มันน่าตื่นตาตื่นใจ! ใครจะทายได้ว่ามีคนตัวเล็กแบบทอมมี่ที่มันสมบูรณ์เช่นนี้?
ในไม่ช้า สถานภาพของชั้นก็มาถึงจุดจบ เพื่อนบ้านรู้แล้วว่าพวกเขามีคนที่สูงกว่าตนเอง และทอมมี่ผู้มีปัญญาก็เห็นข้อดีมากมายในการเป็นยักษ์เล็กในอาณาจักรเล็ก ๆ จากวันนั้นเป็นต้นมา ไม่มีใครรู้สึกว่าตัวเองใหญ่กว่าคนรอบข้าง “รังสีของความแตกต่าง และรังสีของความคล้ายคลึงกัน ตกลงในทุกทิศทาง” ทอมมี่กล่าว “เช่นเดียวกับที่เราคิด รังสีคล้ายกับดวงอาทิตย์ที่อยู่เหนือและรอบตัวเขา”
ที่ตั้งใจจะมองหาสาวร่างบางในดินแดนของคนที่ผอมบาง เขาจึงตั้งใจที่จะปล่อยเพื่อนบ้านคนใหม่ของเขาที่เดินตามเขาอยู่ในจำนวนมากมาย ทอมมี่ผู้เล็กได้พบกับหญิงสาวที่เขาต้องการพบ และไม่นานก็ได้ใช้ชีวิตร่วมกับชาวบ้านคนแก่ ซึ่งในตอนนี้ต่างก็เจริญงอกงามในสวนของเขา อ้าส! นี่คือความลับของความสงบสุขของทอมมี่; เขานำเอาอาณาจักรใหม่มาในกระเป๋าของเขา