ในมุมเล็ก ๆ ของโลก มีสถานที่เขียนเวทมนตร์ที่เรียกว่า เมืองเสียงหัวเราะ ทุกบ้านมีสีสดใสและสดชื่น และดอกไม้ฟูนุ่มตกแต่งข้างทาง เมื่อใดก็ตามที่มีคนเดินผ่าน เสียงหัวเราะและเสียงหัวเราะจะเติมเต็มอากาศ แต่ท่ามกลางความสุขนี้ มีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กตัวหนึ่งที่ฝันอยากมีเพื่อน—ติลลี่ ปีศาจตุ้มติ๋ม
ติลลี่ไม่ใช่ปีศาจธรรมดา เธอมีผมสีชมพูนุ่มนิ่ม ตาเขียวระยิบระยับ และจิตวิญญาณที่เต็มไปด้วยความสนุกสนาน แต่ติลลี่มีความลับ: เธอขี้อายเกี่ยวกับพลังการตุ้มติ๋มของเธอ คุณเห็นไหม ติลลี่มีของขวัญพิเศษ—นิ้วเล็ก ๆ ของเธอตุ้มติ๋มเก่งกว่าคนอื่น! เพียงแค่การตุ้มติ๋มเล็กน้อยสามารถทำให้แม้แต่คนที่หม่นหมองที่สุดระเบิดออกมาเป็นเสียงหัวเราะได้ แต่ติลลี่ก็วิตกกังวล; คนอื่นจะอยากเป็นเพื่อนเธอเพราะการตุ้มติ๋มของเธอหรือพวกเขาจะวิ่งหนีไปพร้อมเสียงหัวเราะ?
เช้าวันหนึ่งที่มีแดดออก ติลลี่ตัดสินใจว่าวันนี้คือวันแห่งการหามิตร! เธอใส่ขนมที่ชื่นชอบ—ลูกอมตุ้มติ๋ม—ลงในกระเป๋าเล็ก ๆ ของเธอแล้วออกเดินทางไปในผจญภัย
ขณะที่ติลลี่เดินตรงไปในตรอกของเมืองเสียงหัวเราะ เธอผ่านต้นตุ้มติ๋ม ซึ่งกิ่งก้านแขวนต่ำต้อยตุ้มติ๋มผู้ที่เดินใต้ต้นนั้น แต่แม้แต่จิตวิญญาณที่สนุกสนานของต้นไม้นั้นก็ไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นได้
“สวัสดีตอนเช้าค่า ติลลี่!” ลูซี่ นกกระจอกพูดขึ้น ขณะที่บินผ่านมา “ทำไมถึงทำหน้าหนักแบบนั้นล่ะ?”
ติลลี่ถอนหายใจอย่างลึก ๆ แล้วตอบว่า “โอ้ ลูซี่ ฉันอยากมีเพื่อน แต่ฉันขี้อายเกินไป”
“อย่ากังวลไปเลย ติลลี่! แค่เป็นตัวของตัวเอง!” ลูซี่พูดพลางระยิบระยับแล้วบินจากไป ทำให้ติลลี่ต้องคิดหนัก
ด้วยการพยักหน้าอย่างมั่นใจ ติลลี่เดินต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงสวนเจลลี่จอลลี่ ที่ซึ่งเด็ก ๆ หัวเราะ เล่น และทำฟองยักษ์ แต่เมื่อเธอเข้าใกล้เพื่อเข้าร่วมกับพวกเขา เธอกลับรู้สึกประหม่าและหยุดนิ่งอยู่กับที่
ทันใดนั้น เด็กชายตัวน้อยชื่อทิมมี่สะดุดล้มลงข้าง ๆ ติลลี่ เขาเริ่มร้องไห้ และในขณะนั้น ติลลี่นึกถึงสิ่งที่ลูซี่พูด จึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วถามว่า “คุณอยากให้ฉันตุ้มติ๋มไหม?”
ทิมมี่ยิ้มไปพร้อมกับน้ำตา “ตุ้มติ๋มคืออะไรเหรอ?” เขาถาม
“ฉันจะให้ดูเอง!” ติลลี่ยิ้มแล้วจูงนิ้วของเธอลงไปตามข้างร่างของทิมมี่ เหมือนเวทย์มนต์ เสียงหัวเราะดังเต็มสวน ทิมมี่หัวเราะอย่างสนุกสนาน จนลืมเกี่ยวกับการล้ม!
“การตุ้มติ๋มดีที่สุดเลย!” เขาหัวเราะ “ครั้งหน้าคุณตุ้มติ๋มให้ฉันอีกไหม?”
และแค่นั้น เพื่อนใหม่ก็ถูกสร้างขึ้น—เด็ก ๆ ทั้งหมดมารวมตัวรอบ ๆ ขอร้องให้ติลลี่ตุ้มติ๋มพิเศษของเธอ มีการตุ้มติ๋มแบบกลิ้ง แบบเต้นรำ และแม้แต่ตุ้มติ๋มสีรุ้งที่ทำให้ทุกคนเริงร่า
“คุณเห็นไหม?!” ทิมมี่ตะโกนพลางชี้ไปที่ต้นไม้ “ดอกไม้ก็หัวเราะด้วย!” และแน่นอนว่าต้นตุ้มติ๋มและเพื่อน ๆ ก็หัวเราะกันอยู่ พวกมันสั่นสะเทือนด้วยความสุข
ด้วยการตุ้มติ๋มแต่ละครั้ง ติลลี่รู้สึกดีขึ้นเรื่อย ๆ เธอรับรู้ว่า ใช่ การเป็นตัวเองคือวิธีที่ดีที่สุดในการหามิตร ทุกความขี้อายของเธอจางหายไป เมื่อเด็ก ๆ ร้องเชียร์ว่า “ตุ้มติ๋มอีกครั้ง!”
เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตกและทาสีท้องฟ้าด้วยเฉดสีชมพูและส้ม ติลลี่ก็ยิ้มอย่างมีความสุข เธอได้เพื่อนมากกว่าเธอเคยฝันไว้
ในที่สุด เธอจึงนั่งลงบนหญ้า แม้จะเหนื่อยแต่ก็เต็มไปด้วยความสุข หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุขเหมือนลูกอมตุ้มติ๋มที่เธอไม่หยิบทานในมื้อกลางวัน
ในค่ำคืนนั้น ขณะที่ดาว twinkle อยู่เหนือเมืองเสียงหัวเราะ ติลลี่เล่าให้เพื่อนใหม่ฟังเกี่ยวกับการผจญภัยของเธอ—ว่าเธอเคยขี้อาย แต่ค้นพบความกล้าในตัวเอง ติลลี่ ปีศาจตุ้มติ๋มไม่เพียงแต่ตุ้มติ๋มเสียงหัวเราะให้โลกรอบตัว แต่ยังตุ้มติ๋มความรักให้หัวใจของเธอด้วย
ดังนั้นอย่าลืมเลยนะคะลูกน้อย ว่าบางครั้งการเป็นตัวเองนำมาซึ่งมิตรภาพที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณ และอาจจะ สักสองสามครั้งตี๋ตุ้มติ๋ม!