ในหมู่บ้านที่สวยงามที่ล้อมรอบด้วยทุ่งหญ้าและป่าไม้ มีต้นไม้ยักษ์ชื่อว่าโอเคย์ โอเคย์ไม่เหมือนต้นไม้อื่นๆ เพราะเขามีใจที่อบอุ่นและรักการฟังเด็กๆ ในหมู่บ้านเล่นอยู่ใต้กิ่งก้านของเขา โอเคย์จะสั่นเล็กน้อยด้วยความดีใจเมื่อพวกเขาหัวเราะ ใบไม้ของเขาก็ดังกระซิบเหมือนการปรบมือเบาๆ
เป็นเวลากว่าหลายปี เด็กๆ จะปีนกิ่งแข็งแรงของเขาและเก็บลูกโอ๊ก ขณะที่พ่อแม่บอกพวกเขาให้อ Appreciation บทเรียนที่ยอดเยี่ยมที่ธรรมชาติให้ โอเคย์แบ่งปันข้อความแห่งความเมตตาและปัญญาตลอดฤดูกาล สอนเกี่ยวกับความอดทนในฤดูหนาวและความขยันขันแข็งในฤดูใบไม้ผลิ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งต่างๆ เริ่มเปลี่ยนแปลง เด็กๆ เติบโตขึ้นและยุ่งอยู่กับการศึกษาและเกม พวกเขาเดินทางไปยังเมืองและหมู่บ้านที่ไกล หยุดฟังคำพูดที่มีค่าของโอเคย์ เมื่อใดก็ตามที่เขามองลงไป เขาจะพบว่าไม่มีเท้าตัวน้อยอยู่ใต้เขา และหัวใจของเขารู้สึกหนักหน่วง
เช้าวันหนึ่ง โอเคย์รวบรวมตัวเองเพื่อพูดกับเด็กๆ ที่เล่นอยู่ใกล้ๆ “เด็กๆ ที่รัก” เขาเริ่มพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนแต่แข็งแกร่ง “ทำไมพวกเธอถึงหยุดมาเยี่ยมฉันและฟังเรื่องราวของฉัน? พวกเธอไม่อยากเรียนรู้ความลับของลมและเสียงกระซิบของป่าเหรอ?”
ในตอนแรกเด็กๆ รู้สึกตกใจคิดว่ามียักษ์ตัวใหญ่กำลังพูดกับพวกเขา แต่ไม่นานพวกเขาก็ค้นพบว่ามันคือโอเคย์เท่านั้น เมื่อพวกเขาขึ้นไปอย่างตื่นเต้น พวกเขาขอให้เขา “กรุณาบอกเรื่องราวให้เราฟังด้วย โอเคย์! เรามีเวลาฟัง!”
“ถ้าเช่นนั้น มานั่งรอบๆ ฉันสิ” โอเคย์ตอบด้วยความมีความสุข และเด็กๆ ก็ทำตาม
โอเคย์เล่าเรื่องราวของสัตว์ที่มาหาเขาในคืนหนึ่ง เรื่องของนกฮูกแก่ที่สอนให้เขารู้ถึงคุณค่าของการฟัง เขาแชร์ตำนานเกี่ยวกับความกล้าหาญของต้นกล้าที่กล้าหาญที่เติบโตอยู่ข้างๆ เขา ซึ่งต้องเผชิญกับพายุหลายลูก เขาเล่าเรื่องราวของฤดูกาลที่เปลี่ยนไปและแต่ละฤดูจะกระซิบอะไรที่แตกต่างกัน แสดงให้เห็นถึงการผ่านไปของเวลา
เมื่อวันเวลาผ่านไปเป็นเดือนๆ เด็กๆ ก็เริ่มมาฟังเรื่องราวจากโอเคย์มากขึ้นเรื่อยๆ แทนที่จะรู้สึกเหงา โอเคย์กลับมีบรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ความสุข และใบหน้าที่รอคอยอยู่ทุกวัน วันแล้ววันเล่า หัวใจของโอเคย์ก็เปลี่ยนเป็นความรักเมื่อเด็กๆ ซึมซับปัญญาที่เขาแบ่งปัน
แล้วในคืนหนึ่ง เมื่太阳ลู่ต่ำลงต่ำลงมา โอเคย์พูดเบาๆ กับเด็กๆ “เห็นไหม ลูกๆ ที่รัก ธรรมชาติมีเรื่องเล่าของปัญห War War ที่รอการแบ่งปันอยู่เสมอ อย่าลืมหยุดพัก ฟัง และให้คุณค่าแก่โลกที่อยู่รอบตัวพวกเธอ เพราะที่นั่นพวกเธอจะพบบทเรียนที่มีค่าในชีวิต”
จากวันนั้นเป็นต้นมา โอเคย์ไม่ใช่แค่ต้นไม้ แต่เขากลายเป็นเพื่อนและนักเล่าเรื่องที่ยิ่งใหญ่ เด็กๆ ดูแลเขาด้วยความรักและเคารพ ไม่เคยลืมที่จะหยุดฟัง
ดังนั้น เมื่อใดก็ตามที่คุณพบว่าตนเองอยู่ในร่มเงาของต้นไม้หรือได้ยินเสียงใบไม้กระซิบ ขอให้คุณใช้เวลาชั่วครู่และฟังให้ดี บางที คุณอาจได้ยินเสียงกระซิบของเรื่องราวจากธรรมชาติเช่นกัน!