ในเมืองเล็กๆ ริมทะเล เด็กสาวที่น่ารักชื่อโคเรียลรักในทรายและคลื่น วันหนึ่งในขณะที่เธอกลับบ้าน เธอสังเกตเห็นหอยที่งดงามหนึ่งใบที่ถูกฝั่งอยู่ในน้ำ เธอหยิบมันขึ้นมา ทึ่งกับความสวยงามและนำมันไปแนบหู ฟังเสียงเพลงหวานที่แผ่ออกมาจากมัน
ในขณะที่เดินหยิบหอย โคเรียลได้ยินเสียงเพลงที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความรักและความเชื่อมโยง งุนงง โคเรียลตัดสินใจว่าจะเก็บมันไว้เสมอ
คืนนั้นในขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียง เธอได้ยินเสียงหวานๆ จากหอยเบาๆ ที่ตอนนี้ชัดเจนกว่าเดิม เมื่อปิดตา โคเรียลให้ตัวเองถูกพาไปด้วยเสียงเพลง และรู้สึกถึงบรรพบุรุษของเธออยู่ใกล้: ชาวประมงที่เรียบง่ายกระซิบคำหวานกับเจ้าสาวของเขา เจ้าหญิงที่ถอนหายใจด้วยความสุขเมื่อเห็นทหารเรือผู้กล่าวว่า “เพราะความรัก เพราะรัก ไม่มีคำสัญญาใดที่ได้ยินมาก่อน.”
หอยร้องเพลงตลอดคืนเผยแพร่เรื่องราวความรักจากรุ่นสู่รุ่นซึ่งซ่อนอยู่ในใจของโคเรียล วันถัดมา เธอจดจำเรื่องทั้งหมดและอยากจะแบ่งปันสมบัติของเธอ เธอตื่นขึ้นอย่างตื่นเต้นและวิ่งไปบอกพ่อแม่ พวกเขาฟังอย่างประหลาดใจ และนึกถึงหอยที่คล้ายกับของเธอซึ่งร้องเพลงเกี่ยวกับความรักและความเจ็บปวดในช่วงคบกัน
โดยไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน พวกเขาสัญญาว่าจะค้นหามัน ในขณะที่พวกเขาหลงใหลในเรื่องราวเช่นเดียวกัน ค่ำนั้น โคเรียลได้ร้องเพลงให้พวกเขาฟัง โดยมีความรักจากบรรพบุรุษที่สดใหม่อยู่ในเสียงของเธอ
เมื่อเวลาผ่านไป เธอกลายเป็นที่รู้จักจากเสียงร้องที่มีเสน่ห์ ผู้คนจากที่ไกลแว่วมาฟังเพลงของเธอ โดยไม่ทราบว่ามันมีรากฐานมาจากประวัติครอบครัวของเธอ ทุกคืน ขณะที่คลื่นซัดชายหาด โคเรียลใส่ความอ่อนไหวไว้ในเพลงของเธอ ขบคิดถึงบรรพบุรุษ
หลายปีต่อมา หลังจากที่เธอได้ร้องเพลงให้กับผู้คนมากมายและผู้ฟังที่เป็นส่วนตัว เธอเห็นกลุ่มเด็กๆ จากเมืองมาที่ประตูบ้านของเธอเพื่อขอเรื่องราวในช่วงฤดูหนาวอันยาวนาน
รู้สึกประทับใจ เธอได้เชิญพวกเขาเข้ามาและร้องเพลงให้กับเด็กๆ ที่น่ารักของเธอ เมื่อเธอแบ่งปันความลับของครอบครัว เธอตระหนักว่าควรแบ่งปันเรื่องราวกับเด็กๆ เหล่านี้ พวกเขาจะเรียนรู้ที่จะร้องเพลงเกี่ยวกับความรัก ความสูญเสีย และความสุข และส่งต่อเรื่องราวเหล่านี้ให้กับหลานของพวกเขาในวันหนึ่ง มันจะเป็นเรื่องราวของครอบครัวที่ไม่มีวันจบสิ้น
โคเรียลสอนพวกเขาทุกคนให้ร้องเพลง ในที่สุดเธอรู้สึกอ่อนเพลียเกินไปที่จะทำต่อไป ก่อนที่เธอจะออกเดินทางไปยังบ้านอันเป็นนิรันดร์ เธอได้มอบหอยให้กับนักเรียนคนหนึ่งที่รัก และเตือนด้วยลางสังหรณ์ว่า “อย่าลืมมัน มิฉะนั้นเวทมนตร์จะหายไป.”
เด็กสาวพยักหน้าอย่างจริงจังและสัญญาว่า “ทุกสิ่งล้วนผ่านพ้นไป และทำนองเพลงอาจเลือนหาย แต่ความทรงจำของเราจะคงอยู่เสมอ.”
เธอเก็บรักษาหอยไว้ท่ามกลางความทรงจำของเพื่อนรัก และจดบันทึกเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นตลอดหลายปี หวังว่าดนตรีของมันจะไม่หายไป
จากเวลานี้ เป็นต้นไป เด็กๆ จากพื้นที่ของเธอและที่อื่นๆ จะมาเยี่ยมชมลูกศิษย์ของโคเรียล ทุกคนมีทำนองเพลงของตนเพื่อส่งต่อ เพื่อให้เรื่องราวของครอบครัวของพวกเขาไม่ถูกลืม หรือเลือนหายไปกับเวลา