กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ในวันที่แม่น้ำทุกสายมีเสียงพูดจากนั้น มีแม่น้ำสายหนึ่งไหลผ่านหุบเขาที่เงียบสงบ สายนั้นมีชื่อเรีย และมันเปล่งเสียงเพลงที่หวานหูและอ่อนโยนขณะไหลไป ในอดีต ผู้คนมักใช้ชื่อของแม่น้ำเมื่อต้องการพูดถึงมัน และมักจะกล่าวว่า “แม่น้ำที่ร้องเพลง” หากมันเกิดร้องเพลงขึ้น
แต่เมื่อเวลาก้าวไป เรื่อยๆ ผู้คนเริ่มคุ้นชินกับชื่อ “แม่น้ำที่ร้องเพลง” จนลืมคำว่า “ร้องเพลง” และใช้แต่คำว่า “แม่น้ำ” เพียงเท่านั้น ดังนั้นในที่สุด เด็กๆ ก็ไม่เข้าใจว่าพ่อแม่ของพวกเขาหมายถึงแม่น้ำสายใดเมื่อใช้ชื่อนั้น
“ไหนคือเรีย?” พวกเขาถามเมื่อได้ยินผู้ใหญ่พูดคุย และแต่ละคนก็ชี้ไปที่สายน้ำที่ไหลผ่านหุบเขาโดยไม่สงสัยอะไร คิดว่ามันเป็นเพียงน้ำธรรมดาที่ไหลผ่านก้อนกรวด ไม่มีเหตุผลพิเศษใดๆ เช่นเดียวกับเมื่อคนหรือสุนัขดื่มน้ำแล้วก็ยังคงกระซิบตุ๊บต๊าบซ้ำไปซ้ำมา
ณ เวลานั้น เรียก็ไม่ได้ใส่ใจต่อการถูกละเลยนี้ หากชาวเมืองไม่ใส่ใจในเสียงเพลงของเธอมันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอปลอบใจตัวเองด้วยการคิดว่าผู้คนที่มายังงานละครหุ่นที่บางครั้งมาเยือนนี้ยังคงจำได้ถึงการมีอยู่ของเธอจากเสียงเพลง แต่การแสดงหุ่นจะเริ่มตั้งแต่แปดโมงเช้าจนถึงสิบโมงคืน และแน่นอนว่าหยุดในตอนกลางคืน; และเรียรู้สึกว่าตนเองถูกละเลยมากขึ้นเมื่อเพื่อนบ้านของเธอทั้งหมดได้เข้านอนแล้ว ด้วยเหตุนี้ คืนหนึ่งที่เต็มไปด้วยแสงจันทร์เมื่อทุกคนหลับสนิท เรียจึงร้องเพลงที่ยาวและมีความสุขจนทำให้เมืองตื่นเต็มที่ และทำให้ผู้แสดงหุ่นที่ยังหลับอยู่ตื่นขึ้น เมื่อผู้แสดงเปิดหน้าต่าง และคิดว่านี่คือเสียงดังกว่าหรือทหารเข้าเมืองพร้อมบทเพลงการเดินทัพที่มีชีวิตชีวา ทุกคนรวมทั้งผู้พ่อ-แม่ก็ดีใจที่พบว่าเป็นเพียงแม่น้ำที่รินไหลออกมาอย่างอิสระและเรียบง่าย; และพวกเขาทั้งหมดก็มีความสุข เมื่อพวกเขาเปิดหน้าต่างและเด็กๆ ช่วยกันโผล่หน้าออกมาจากช่องเล็กๆ ในถังไม้ของพวกเขา จนพวกเขากับชุดของพวกเขาเปียกโชก
เช้าถัดมา เด็กๆ ทุกคนก็ยินดีเห็นว่าตาของพวกเขารู้สึกสดใสและตื่นตัวมากกว่าปกติ แต่ผู้ใหญ่กลับไม่เข้าใจว่าอะไรทำให้เด็กๆ มีความสุขได้มากขนาดนั้น แม้ว่าเรื่องน่าตื่นตาตื่นใจที่สุดคือทุกคนต่างก็สว่างสดใสและมีความดีกับการนอนหลับน้อยที่พวกเขาได้พักผ่อน ชาวเมืองจึงเริ่มเข้าใจว่ามันเกิดจากอะไร และดังนั้นหุ่นทั้งหมดก็มีความสุข ปีกที่มีสองผู้สร้างได้รับการตีที่หนักหน่วง! และพื้นที่ทั้งหมดก็เต็มไปด้วยภาพที่สนุกสนานเมื่อทุกคนวิ่งไปมา และผู้ที่เคารพซึ่งมักจะสนทนากับเจ้าหน้าที่ทหารต้องเผชิญอาการบาดเจ็บเพราะคุยโดยไม่ได้รับอนุญาต
บรรดาผู้คนร้องเสริมว่า “ทำได้ดีนะ เพื่อนบ้าน! ทำได้ดีนะ เรีย!” แน่นอน เมื่อหัวหน้าทุกคนตื่นขึ้น สิ่งต่างๆ ก็เริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็วทันทีที่สามารถมอบอาณาจักรที่สมบูรณ์แบบให้กับพวกเขาได้
เมื่อเรียเห็นการเตรียมการทั้งหมดนี้ เธอจึงร้องเพลงต่อในคืนถัดไป และถัดไป จนในที่สุดมันกลายเป็นงานประจำที่จะต้องรอฟังเสียงเพลงของเธอ; แต่เนื่องจากทุกคนไม่สามารถฟังได้และไม่ได้เพราะทุกคนไม่สามารถหาคำพูดใหม่ๆ มาใช้แสดงความชื่นชมได้พอ ก็เลยมีการพิมพ์ข้อความบางส่วนซึ่งทุกคนได้รับเชิญให้ฟังเสียงของเรีย และกล่าวถึงผู้ที่ได้ฟังล่าสุด แต่หลายคนมักจะอยู่ได้ยินเสียงของเธอก่อนถึงเวลานัดหมาย นั่นทำให้มีหลายสิบคนตื่นเต้นกับเสียงของเรียในช่วงเวลาที่ผ่านมาก่อนจะถึงวันนั้น
แต่หลายวันหรือหลายสัปดาห์ผ่านไป และเมื่อดูเหมือนว่าไม่อีกแล้วเสียงเพลงที่สวยงามของเรีย ทุกคนต่างรู้ว่าเสียงที่ลดลงของเรียนั้นราวกับว่ามาดพร้อมกับความสดใสและความสดชื่นจริงๆ โดยที่สัตว์และนกต่างไม่ส่งเสียงร้องจนเมื่อแห้งแทบแน่น
แต่เช้าหนึ่ง ได้มีการเกิดเหตุการณ์ที่ละเอียดอ่อนซึ่งผู้ป่วยที่มีความยุ่งยากจากสถานที่ที่ไม่ดีนั้นไม่น่าจะรู้ shame เท่าไรนัก คุณรู้ไหมว่าผู้คนเริ่มคุ้นเคยกับเสียงเพลงที่ดับไปแล้วสดจากน้ำที่หล่นของเรีย มีทั้งเสียงที่หล่นลงมาและเสียงที่มากมายจากเรีย แต่ผู้คนต่างที่ชอบคิดว่ามันเหมือนกับการแสดงหุ่นสิ่งที่คุ้นตา จนเรียก็เลยพูดด้วยความเหมาะสมว่าเธอจะคลุมสิ่งนี้ด้วยวัสดุที่อยู่ลึกและมืด ผู้คนคิดมันจึงเป็นเรื่องงี่เง่า สั้นๆ
“ให้เราฟังเสียงของเธอให้เต็มที่เถอะ” ผู้คนกล่าว “วันนี้คนหนึ่งแนะนำให้ฟัง และวันหลังคนอื่น ๆ ก็จะมาแนะนำอย่างเดียวกัน” และดังนั้นจึงไม่มีใครพลาดที่จะบอกว่าตนเองได้ฟังเสียงเพลงของเรียในวันก่อน
แต่ในหลายวันบางคนได้ตื่นอยู่ข้ามคืนเพื่อเฝ้าดูช่วงการกลับคืนสู่สภาพดั้งเดิมของเรียขณะที่เสียงของมันมีการเปล่งออกมา โดยแม้จะลดเสียงเพียงเล็กน้อยแต่ก็รอดใจได้ที่จะเห็นพวกมันคงมีความสดใสและความสด สมบูรณ์แบบมากอยู่ทั่วไป
แต่เช้าหนึ่ง ก็เกิดเรื่องราวเด่นชัดจากการที่ได้มีคนไม่ได้นอนกมากเกินไปในบางพื้นที่ บางคนยังคงสงสัยอยู่ subversivistic อย่างรอบคอบ เกี่ยวกับการที่น้ำจากเรียมีการเจริญเติบโตและลดเสียงของน้ำอย่างต่อเนื่อง จากที่ได้ฟังได้ยินหลายครั้งในวิธีที่ไม่เคยเกิดในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
ในที่สุด เรียก็กลายเป็นสิ่งที่ใหม่และน่าสนใจจนผู้คนเริ่มคุ้นเคยกับเสียงเพลงของเรียในค่ำคืนอีกครั้ง ทั้งหมดเคยรู้เคยมีแต่ก็ยังรู้สึกพิเศษเมื่อได้นั่งอยู่รอบๆ และความสนุกสนานเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง