ในช่วงบ่ายที่แดดจ้า ฉันชื่อว่า Ella ช้างน้อย กำลังเล่นอยู่ที่ที่โปรดของฉัน—ที่สนามเด็กเล่นที่สวยงามซึ่งเพื่อน ๆ ของฉันชอบมา วันนี้ฉันคิดว่าฉันอาจจะแบ่งปันขนมในกระเป๋าใหญ่ของฉันกับพวกเขา—เพียงแค่เพื่อดูใบหน้าที่มีความสุขของพวกเขาที่ยิ้มแย้มเมื่อได้ชิมของขวัญหวาน ๆ ของฉัน
ดังนั้นฉันจึงนั่งเงียบ ๆ เคี้ยวลูกอมที่ฉันชอบ มองไปที่รั้วดูว่าใครจะมาถึงก่อน ฉันหวังว่าคนที่มาจะเป็นเพื่อนที่เสียงดังที่สุดของฉัน เจค จ่าจิ้งจอก เขามักจะเป็นคนแรกที่มาถึง ไม่ทันที่ฉันจะคิดก็มีเจคเดินเข้ามา!
“สวัสดี Ella!” เขาร้องขึ้น “ทำไมเธอมานั่งอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ?”
แต่ฉันก็เห็นว่าเขากำลังมองไปที่กระเป๋าของขนมอร่อยที่เขารู้ว่าฉันมักจะเก็บไว้สำหรับเพื่อน ๆ ของฉัน
“ฉันกำลังฝันถึงการเปิดกระเป๋าขนมหวานใหม่ของฉัน” ฉันพูด “มาแบ่งปันกับฉันเถอะ มันจะดีมากที่จะได้กินขนมกับเพื่อน ไม่ใช่หรอ?”
“จริงนะ” เจคตอบ “แต่ว่าฉันกลัวว่าฉันจะไม่สามารถอยู่กินขนมของเธอได้แม้แต่ครึ่งเดียว หากเธอแบ่งปันให้ฉัน! เธอรู้ไหมตลอดช่วงเวลาที่เราเป็นเพื่อนกัน ฉันไม่เคยได้รับเศษขนมจากเธอเลย แม้แต่ชิ้นเดียว ฉันไม่เคยรู้ว่าการได้ขนมจากเธอนั้นเป็นอย่างไร จะเป็นไปได้ยังไง ฉันจะอยู่รอดได้อย่างไรเมื่อวันนี้ฉันยังไม่ได้กัดขนมของเธอเลย?”
เมื่อเจคพูดจบ ข้อคิดที่โหดร้ายและมืดมนก็แล่นเข้ามาในใจฉัน อาจเป็นไปได้ไหมว่าเพื่อน ๆ ที่เหลือของฉันก็มีลักษณะเหมือนเจค? ฉันไม่สามารถรับมือกับไอเดียนั้นได้ ดังนั้นฉันตัดสินใจว่าเราจะต้องตรวจสอบให้แน่ใจในเร็ว ๆ นี้
“ฉันดีใจที่คิดว่าฉันมีขนมพอสำหรับพวกเราทุกคน” ฉันพูด “เรามารอเพื่อนคนอื่นอีกสักพักกันเถอะ ได้ไหม? เราจะได้แบ่งให้แต่ละคนได้เข้ามากินกัน เราจะสนุกกันอย่างงดงาม”
นั่นเป็นความคิดที่มีความสุขจริง ๆ! และฉันแทบจะเต้นด้วยความดีใจที่คิดถึงแขกรับเชิญคนถัดไป ในที่สุดฉันได้ยินเสียงพูดว่า “ในกระเป๋ามีอะไรนะ Ella?”
“ใครน่ะ?” เจคถาม “โอ้ มันคือ Nelly นกไนติงเกล มาเถอะที่รัก Nelly และเราจะดูว่ามีอะไรสำหรับเธอ”
“ขอบคุณมาก ๆ เลย Ella! ฉันเริ่มรู้สึกแล้วว่าคไม่มีใครต้องการฉันที่สนามเด็กเล่นที่น่าเบื่อนี้ไกลจากต้นไม้เพื่อร้องเพลงแสนสุขของฉัน”
“โอ้ แต่เราต้องการเธอเป็นเพื่อนที่น่ารัก Nelly!” ฉันร้องขึ้น “เพียงแต่เหตุผลก็คือ ฉันกำลังจะแบ่งปันกระเป๋าขนมของฉันให้ระหว่างพวกเรา”
“ใช่ นั่นเป็นสิ่งที่เจคบอก” Nelly ตอบ “แต่ฉันไม่เห็นว่าจะเราจะจัดการอย่างไรเพื่อให้ได้แบ่งปัน เมื่อฉันอยู่ที่นี่สองบ่ายที่ยาวนานและเขายังไม่เคยชวนฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียวว่าฉันต้องการแบ่งปันกับเขาหรือไม่ แต่ฉันรอไปยิ้มด้วยความสนุกคนต่อไป Ella ฉันมั่นใจ”
“ฉันมีแผนพร้อมที่ทำไว้สำหรับใครก็ตามที่ชอบแบ่งปัน” ฉันกล่าว “ถ้าคุณหิว มาเถอะ ฉันจะได้เห็นว่าใครอยู่ในค่ายของเรา ฉันดีใจที่มีเพื่อน Nelly มาที่นี่”
จากนั้นเราก็มี Becko หมีน้อย, ลุงโจผู้ช้า และ Rhyme นกกา และอีกหนึ่งหรือสองคน
“ตอนนี้” ฉันพูด “พวกคุณจะรับขนมคนละสองกำมือไหม?”
ตอนนี้ผู้ชายที่ฉลาดคนนี้ ฉันต้องบอกให้คุณทราบ ว่าไม่เคยฟังคำสั่งของฉัน ซึ่งแน่นอนฉันมั่นใจว่าเขาไม่มีเจตนาที่จะทำ เขามาที่นี่ด้วยเพื่อนคนอื่นๆ เมื่อใดก็ตามที่เขาคิดว่าสมควร แต่โดยทั่วไปแล้วจะเมื่อแขกทุกคนกำลังจะเสร็จสิ้นแล้ว
เขามาที่นี่ตอนนี้ ดูหิวพอที่จะกลืนกระสอบขนมทั้งใบแล้วถอดพร้อมกับเนื้อและขนมเพิ่มอีก
“Ella!” เขาร้องทันทีที่เขาเข้ามา “เธอและเพื่อน ๆ ของเธอกำลังจะเจ็บจิตเฉย ๆ ในนั้นหรือ? นั่นคืออาหารเก่าต้มของฉัน หรือขนมของเธอเอง?”
เขานับเศษที่เหลืออยู่ในกระเป๋า “เช่นนั้นทำไมพวกคุณไม่รวมตัวกันเพื่อที่จะได้แบ่งปันตามที่คุณสามารถกินได้จากเศษละน้อย?”
แต่ฉัน—คนเดียวในโลกที่ฉันคิดว่า—ไม่เคยมีความรู้สึกไม่ดีต่อใคร ลุงโจไม่เคยบอกAnyone ว่าเขาคิดว่ามีเพียงไม่กี่คนมีมากกว่าที่เขาคุ้นเคย เขาร้องเพลงไม่กี่ท่อนด้วยเพลงล่าสุดของเขาแล้วหันไปที่ฉันพูดว่า “ลาก่อน Ella ลาก่อนเพื่อนทุกคน ฉันเกรงว่าฉันจะต้องบอกว่าฉันไม่พบว่าค่ายนี้สนุกพอสำหรับฉัน”
ตอนนี้ ฉัน敢บอกว่าเด็กหลายคนอาจจะไม่ชอบความคิดเห็นที่ชาญฉลาดและไม่สุภาพของลุงโจ แต่ตราบใดที่เขาเป็นคนใจดีและให้อภัย ฉันจึงไม่ทำให้เกิดความยุ่งยากแต่อย่างใด เพราะฉันไม่อยากทำให้เพื่อนของฉันล่าช้า ดังนั้นฉันจึงมอบให้เขาเป็นแผ่นเหล็กใจ
“ดูแลตัวเองให้ดีในขณะที่ฉันไม่อยู่ Ella และฝากข้อความที่ดีจากฉันไปยัง Crumb หน่อยนะ และตอนนี้ฉันจะไม่ทำให้เธอรำคาญ ฉันจะกลับบ้านด้วยหูเหล่านี้ Bye-bye!”
ในขณะที่นกของเรากำลังยกปีกขึ้น ใครจะเดินเข้ามาอีก? แต่ก็มีทั้ง Choir และ Band เข้ามาจนเห็นแขกของฉัน
“โอ้ โอ้ เรามีค่ายเกือบเต็มแล้ว! แต่การฟังเพลงที่ชาญฉลาดของพวกเขา ฉันสงสัยว่าผู้ใดในคณะสามารถตั้งชื่อได้หลายคนเท่าที่ฉันรู้เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว” กล่าวโดย Music
จากนั้นเขาและลุงโจเริ่มร่วมกัน มันดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของแผนของพวกเขาในการไม่รบกวนฉันในสิ่งที่ฉันทำ เมื่อพวกเขาเห็นว่าฉันจริงจังมากพอจะหยุดพูดกับฉันจนกว่าเสียงที่เล็กที่สุดจะได้ยิน เมื่อพวกเขาห่างจากค่าย พวกเขาตัดสินใจที่จะรับบทเป็นบางส่วนของเพื่อนฝ่ายช้าเพราะพวกเขาได้ยินว่าร่างของ Nelly และครอบครัวของเจคเป็นอะไรที่น่าสนใจ พวกเขาตามเงาของเพื่อนคนอื่นที่เราชอบมาคอยดูในเลาจน์ว่างเปล่า จนคุณมีการลาก่อนที่เป็นธรรมชาติโดยลุงที่ชาญฉลาดของฉัน จนกว่าเขาจะได้ยินเสียงแรกของเรา