กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนที่ปกคลุมไปด้วยหิมะขาวสะอาด มีหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ชื่อบิลลี่ ที่หิมะตกลงมาเบาๆ นอกถ้ำอันอบอุ่นของเขาและผ่านไปหลายสัปดาห์ แต่เป็นฤดูหนาว และหมีมักจะหลับตลอดฤดูนี้โดยไม่ตื่น แต่บิลลี่ตื่นขึ้นและมองออกไปที่ทางเข้าของบ้านของเขา คุณคิดว่าเขาเห็นอะไร?
หิมะ! หิมะ! หิมะ! มันปกคลุมพื้นดิน, พุ่มไม้, ต้นไม้ และแม้แต่บ้านเล็กๆ ของครอบครัวบราวน์ที่กำลังทำอาหารเช้า ทุกสิ่งในโลกนี้ขาวเหมือนแผ่นผ้าที่ใหญ่โต บิลลี่เห็นป๊อปและคุณนายบราวน์ออกมาที่ประตูบ้านของพวกเขา โดยมีเด็กสองคนตามมา
“นี่คือสถานที่ที่เยี่ยมยอดในการเล่นปา雪球!” แซมมี่บราวน์กล่าว “ฉันนึกว่าหมีตัวนั้นน่าจะอยากออกมาที่ข้างนอกในตอนเช้าและเล่นหิมะกับเรา”
“ฉันสงสัยว่าทำไมเราไม่เห็นบิลลี่ในช่วงนี้” ซิสเตอร์ของเขา แมรี่ กล่าว “เราไปที่ถ้ำของเขาดีกว่าและดูว่าเขาอยู่บ้านไหม”
รอยเท้าของเด็กทั้งสองคนที่ไปตามหาบิลลี่นำพวกเขาตรงไปที่ทางเข้าของถ้ำเขา ป๊อปและคุณนายบราวน์ยืนอยู่ข้างนอกและฟัง
“สวัสดีข้างใน!” แซมมี่เรียก “สวัสดี บิลลี่!”
“สวัสดี! สวัสดี! สวัสดี!” เสียงที่กลับมาก็เป็นเสียงสะท้อนจากภายในบ้านมืดของบิลลี่
“ออกมาเล่นกันเถอะ” แมรี่บราวน์ขอร้อง
บิลลี่แกล้งทำเป็นทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่เขามองออกไปผ่านน้ำแข็งที่ห้อยอยู่เหมือนขอบที่ขอบประตูของเขา เด็กๆ เคาะประตู แต่บิลลี่ไม่ตอบ
“เราจะทำอย่างไรตอนนี้?” แซมมี่ถาม
“เราไปเล่นปาหิมะกันเถอะ” แมรี่เสนอ “ฉันแน่ใจว่าบิลลี่อยู่บ้าน เพราะฉันได้ยินเขาเรียกสวัสดีกลับหเรา”
“บางทีเขาอาจจะเพิ่งตื่น เพราะหมีหลับยาวในฤดูหนาว” แซมมี่พูด และเขายิง雪球ไปที่ถ้ำของบิลลี่ แต่หมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ก็ยังไม่ออกมา
จากนั้นป๊อปและคุณนายบราวน์ก็กระซิบกับกันและกัน และแซมมี่กับแมรี่ยืนรอฟัง “บางทีเราอาจช่วยให้เขาออกมาได้” คุณนายบราวน์กล่าว “ให้ฉันเอาที่กวาดเข้าไปที่ประตู”
แมรี่และแซมมี่ต่างก็หยิบเก้าอี้ไม้ของป๊อปบราวน์มารอ ขณะที่ป๊อปและคุณนายบราวน์เริ่มผลักที่กวาดเข้าไปในห้องของบิลลี่
ในตอนแรกหมีแค่คำรามและพูดว่า “โอ้ ออกไปเถอะ! อย่ารบกวนฉัน” แต่เด็กๆ ยังคงเตรียม雪球ที่จะโยนใส่เขา เพราะทุกคนรู้ว่าบิลลี่จะไม่ตอบถ้าไม่ทำเช่นนั้น
“ไม่มีความสนุกเลย” บิลลี่คำราม “หากคุณปามาที่ฉันผ่านที่กวาด”
“แล้วคุณจะไปไหนกันนะ?” แมรี่บราวน์ตะโกน
“ไปปิกนิกของครอบครัว” บิลลี่ตอบ
“เราไปกันไม่ได้เหรอ?” ป๊อปบราวน์ถาม
“คุณเดินได้ไม่เร็วเท่าไรเมื่อต้องเดินบนหิมะ” บิลลี่คำราม
“ลองดูสิ” แมรี่ตะโกน และเธอ ป๊อป คุณนายบราวน์และแซมมี่ก็เริ่มเดินบนหิมะหลังจากที่บิลลี่เอาที่กวาดออกมา
“นี่จะเป็นปิกนิกที่น่าสนุกที่สุด” บิลลี่พูด ขณะที่เขากระเพื้อมร่างกายที่ใหญ่ของเขาไปข้างหน้า “ฉันไม่สามารถคิดภาพได้ว่าจะเป็นอย่างไร”
“คุณจะเห็นเร็วๆ นี้” ป๊อปบราวน์กล่าว
และพวกเขาก็ดำเนินต่อไป บิลลี่อยู่ข้างหน้า กับเพื่อนน้ำตาลตัวน้อยและพ่อแม่ของพวกเขาด้านหลัง
แต่ไม่นาน มันกลายเป็นหิมะที่ลึกมากๆ จนป๊อปบราวน์กล่าวว่า “ฉันคิดว่าลูกๆ ควรกลับบ้านกันแล้ว คุณไม่สามารถเดินไปที่ขาของคุณในหิมะได้ดี”
“ฉันเดินได้” แมรี่พูด
“และฉันก็ด้วย” แซมมี่กล่าว แต่พวกเขาต้องหันหลังกลับ เพราะมันเดินยากเหลือเกิน
หลังจากนั้นไม่นาน ป๊อปและคุณนายบราวน์มาถึงที่ดินที่ไม่มีหิมะ ปรากฎว่าหิมะถูกพัดออกไปทั้งหมด ในกลางบริเวณนี้มีกล่องที่มีฝาทำจากดีบุก ที่ใช้สำหรับนำอาหารกลางวันไป
“ปิกนิกของเราต้องอยู่ที่นี่” บิลลี่หมีพูด “ฉันจะไปหาฟืนและจุดไฟ” และเขายกหินในอุ้งมือของเขาและวางลงเพื่อไม่ให้ฟืนถูกดิน
แล้วบิลลี่เดินอ้อมไปที่เนินเขาที่มีต้นไม้มากมายและกลับมาพร้อมฟืนมากมายบนหลังของเขา ไม่นานนักไฟก็เริ่มลุกโชติช่วง มีควันดำมากมายลอยขึ้นในอากาศ
“ตอนนี้เราจะได้อาหารกลางวันเร็วๆ นี้” บิลลี่พูด และมุ่งไปที่กล่อง เขาเปิดฝาออกจากหัวของเขา แล้วคุณคิดว่าในกล่องนั้นมีอะไร?
แน่นอน ว่ามีอาหารกลางวันที่ดีที่สุดที่คุณเคยเห็น! มีถั่วลิสงและถั่วฮิคคอรี่ และน้ำผึ้งที่ถูกทำเป็นก้อนใหญ่จากรังผึ้ง มีเค้กและพายและแอปเปิ้ล มากมายจนดูเหมือนว่าต้นไม้ในชีวิตเขาจะไม่สามารถให้ได้
แต่สิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่สุดในกล่องอาหารกลางวันนั้นคือตุ๊กตาหิมะขนาดใหญ่ที่ทำจากดีบุก ซึ่งมีขนาดเท่ากับเด็ก ตุ๊กตาหิมะที่มีหิมะไม่ละลายในกล่องนี้ หมุนรอบตัวไปมาในกล่อง ตุ๊กตาหิมะนี้เย็นมากจนทำให้สิ่งอื่นๆ เย็นตามไปด้วย หลังจากที่พวกเขากินอาหารกลางวันไปพร้อมๆ กับล้างมือและล้างหน้าในลำธาร และเตรียม雪球ใหม่ให้บิลลี่นำกลับไป บ้าน เมรี่กับแซมมี่บราวน์ และป๊อปกับคุณนายบราวน์ก็เดินกลับบ้านจากปิกนิก ในขณะที่บิลลี่เอาน้ำผึ้ง เค้ก และของหวานอื่นๆ ในกล่องของเขา และ雪球อีกมากมายในอุ้งมือใหญ่ๆ สีน้ำตาลของเขา ทำให้เขาไม่รู้สึกเหนื่อยเมื่อเขากลับถึงบ้าน หลังจากที่สนุกสนานเป็นอย่างมาก เขาขึ้นไปนอนบนกิ่งไม้หิมะของต้นไม้ใหญ่ใกล้ถ้ำของเขาและหลับใหลอย่างรวดเร็ว
และเหตุใดคุณคิดว่าป๊อปกับคุณนายบราวน์และแมรี่และแซมมี่หัวเราะมากที่สุดในวันนี้? ฉันไม่สามารถบอกได้ นอกจากจะคิดว่าบิลลี่กินอาหารกลางวันที่ดีนี้หลังจากที่เขาผลักพวกเขาลงน้ำและลอยกลับบ้านบนก้อนน้ำแข็งใหญ่ ในขณะที่พวกเขาทุกคนยุ่งและพยายามออกจากน้ำให้เร็วที่สุด
แต่บิลลี่ที่หลับอยู่บนต้นไม้ รู้แค่เขามีปิกนิกที่อบอุ่น และเฉพาะต้นไม้ เขา และหิมะที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น เพราะแน่นอนว่าฉันไม่อาจรู้ได้ใช่ไหม?
จนกว่าฉันจะเล่าเรื่องราวต่อไปเกี่ยวกับเขา และคุณจะยินดีมาฟัง สวัสดีครับ และชาวเรดโฟล์คก็กล่าวสวัสดีคุณด้วยเช่นกัน