ในน้ำสีน้ำเงินสดใสของโคน้มั่น ที่ซึ่งแสงแดดและชีวิตในทะเลเต้นรำอยู่ด้วยกัน มีสัตว์อันแปลกประหลาดแต่ lovable ชื่อว่า ออสการ์หมึก สกินสีส้มสดใสของเขาเปล่งประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น และแขนยาวแปดแขนของเขาก็พร้อมที่จะสำรวจสิ่งมหัศจรรย์ของก้นทะเลและทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่สองสามคน แม้ออสการ์จะเป็นที่รู้จักในเรื่องบุคลิกที่เป็นมิตร แต่เขาก็มีพรสวรรค์ในการประดิษฐ์อุปกรณ์แปลกๆ จากเศษซากที่หลุดลอยไปที่ก้นทะเลอย่างไม่ใส่ใจ
วันหนึ่งที่แดดสดใส ขณะที่เขาเดินสำรวจอยู่ลึกกว่าปกติ ออสการ์พบสิ่งของบางอย่าง—ท่อดำน้ำเก่าหม้อฟ้า กะลามะพร้าวที่แตก และแว่นตาเก่าที่มีรอยแตกน่าเกลียด และนั่นคือเมื่อเขาเกิดไอเดีย: การประดิษฐ์ครั้งต่อไปของเขา! สองวันต่อมา ข่าวแพร่กระจายว่าออสการ์จะจัดงานปาร์ตี้เพื่อเฉลิมฉลองการสร้างสรรค์ครั้งใหม่ของเขา ความตื่นเต้นบานสะพรั่งในโคน้มั่นเมื่อปลาหลากสีสันทั้งหลายมารวมตัวกัน
ในขณะที่ออสการ์เตรียมตัว ปลายืนรออย่างกระวนกระวายให้กิจกรรมเริ่มต้นขึ้น จู่ๆ ด้วยเสียงดัง PLOP ออสการ์ตกลงไปในแปลงน้ำใต้ทะเลของเขาที่มีสาหร่ายทะเล ซึ่งทำให้เขารู้สึกแปลกใจเพราะสาหร่ายนั้นแสดงให้เห็นว่ามันตีเขาที่ท้อง ในระหว่างที่เขาหัวเราะ เขายื่นมือไปสัมผัสกะลาที่แตก—ส่วนแรกของการประดิษฐ์ของเขา! “AH-CHOO!” ออสการ์เปล่งเสียงแล้วฟองน้ำค้างนับร้อยออกมาจากน้ำ ซึ่งประกายไปด้วยสีรุ้ง ฟองน้ำแต่ละฟองแตกออกด้วยเสียง เสียงบางอันฟังเหมือนเสียงเพลงของวาฬ ขณะที่เสียงอื่นๆ ฟังดูสดใสและร่าเริงเหมือนนกฟินซ์ที่มีความสุข และฟองน้ำต่างๆ ก็ถูกผสมเข้าด้วยกันจนฟังเหมือนเสียงหัวเราะใหญ่ที่ทุกคนหวังไว้
ออสการ์นั่งสูงขึ้นและยิ้มอย่างมีความสุข เพราะนี่คือเสียงที่เขาอยากได้ยิน: เขาได้ประดิษฐ์เครื่องเสียงใหม่ที่น่าทึ่ง! ปลา ที่ตอนนี้พึ่งมาดูหน้ากันด้วยความตกใจ ต่างพุ่งไปหาออสการ์ โดยรู้สึกว่าส่วนฟองน้ำนั้นมีไว้สำหรับพวกเขา โอ้! มันช่างน่าตื่นตาตื่นใจ! ปลาแก่จ้องมองด้วยความตกใจ บางตัวก็ว่ายหนีไปอย่างไม่พอใจ แต่ยกเว้นปลาน้อยที่ถูกหลอกหลอนเล่น และปลาจิ๋วที่ใช้ปากเล็กๆ ของพวกเขาจิ้มฟองน้ำ ไม่มีปลาไหนที่จะไม่เต้นอย่างสนุกสนานได้เลย
“โอ้ไม่นะ นี่ไม่ใช่เพลง” เต่านั่งแก่เอ่ยด้วยเสียงแหบๆ พยายามทำให้ดูฉลาด “ทำไม ทำไม มันฟังดูเหมือนเสียงหัวเราะ! คุณต้องหยุดเสียงนี้ทันที ออสการ์ ถ้าทำอย่างนั้น ฉันจะไม่สามารถนอนกลางวันได้” ดังนั้นออสการ์จึงปิดเครื่องและหยุดหัวเราะ แต่ท่าทีของปลารอบๆ ทำให้เขานึกถึงออร์แกนมหาวิหารใหญ่เบื้องบน น้ำแห้ง เขาจึงตัดสินใจเล่นเพลงอีกเพลงหนึ่งด้วยเครื่องเสียงของเขา
“ออสการ์ ออสการ์!” เสียงจำนวนมากร้องพร้อมกัน “คุณต้องไม่ทำแบบนั้นจริงๆ มันมีชีวิตชีวาจนเกินไป!” แต่เครื่องเสียงก็ส่งเสียงครางน่าพอใจออกมา และมันก็ยังคงทำงานต่อไป ปลาเล็กที่ขี้เบื่อกระโดดด้วยความตกใจและไปยังปลาตาที่มีตาใหญ่ซึ่งยืนส่ายไปมาพยายามทำให้ดูมีเกียรติ “น่าอาย น่าอาย! ยืนอยู่ที่นั่นแล้วสั่นอย่างกลัวแบบนั้น!” มีเสียงแหลมจากด้านหลังของปลาที่มืด “ทำไมคุณไม่ลุกขึ้นมารำสักหนึ่งจังหวะกับฉัน?” และหลังจากนั้น ไม่มีปลาใดที่ใหญ่หรือดูจริงจังที่จะไม่ถูกดึงดูดไปยังทำนองเก่าที่แปลกประหลาดนี้
เสียงหัวเราะดังขึ้นในต้นปะการัง และก้อนหินที่แข็งแกร่งท่ามกลางวันที่นานมาแล้วดูเหมือนจะเข้าร่วมในความสนุกสนาน ขณะที่ซากเรือที่จมอยู่ในน้ำใสสีฟ้าก็ยิ้มให้ด้วยความสุข ความยินดีที่ยิ่งใหญ่ทำให้ไม่มีแม้แต่เจ้าหมึกออสการ์ที่รู้สึกถึงเครื่องเสียงของเขา และเขาก็แทบไม่แน่ใจเกี่ยวกับมันในกลางเสียงเชียร์อันสนุกสนานเช่นนั้น
อาจจะถึงตอนนี้เต่าตัวเก่าหลับไปแล้ว; อย่างไรก็ตาม ใช้เวลาสักพัก ไม่มีเสียงใดดังขึ้นนอกจากเสียงหัวเราะที่เล่นไปเรื่อยโชยในน้ำสีน้ำเงินสดใส แต่หลังจากนั้น เหล่าสิ่งมีชีวิตดูเหมือนจะนึกถึงตัวเอง และปูเก่าได้สัญญาว่าจะเต้นอีกครั้ง “ถ้าออสการ์จะเล่นให้พวกเขาฟังแค่เพลงเดียวที่อ่อนโยน”
แน่นอนว่าหมึกตัวนั้นคงจะพักผ่อนอย่างดีต่อจากนั้น เพียงแต่เมื่อเขาลืมตาขึ้น ก็จ้องหน้าไปที่ปลาเล็กสิบตัวซึ่งว่ายผ่านจมูกของเขาไป ทิ่มเบาๆ อย่างไม่รู้ตัว! และความเห็นนั้นรวมถึงเสียงหัวเราะทำให้เต่านั่งเจ้าชู้กลับเข้าไปในเปลือกของเขา ขณะที่เขาพยายามอย่างหนักที่จะอยู่เฉยๆ ถึงแม้ในใจเขาจะรู้สึกถูกตีกระตุก
นี่แหละครับปาร์ตี้ของออสการ์! และด้วยปลาเล็กที่ถูกตีเขาและฟองน้ำที่สนุกสนานรอบตัวพวกเขา ไม่มีปาร์ตี้ริมชายหาดหรือปิกนิกครั้งไหนที่สนุกสนานเท่ากับทั้งหมดของปลาในโคน้มั่น
เครื่องเสียงถูกลืม; ไม่มีใครถามว่าออสการ์ทำให้ออกเสียงแปลก ๆ ได้อย่างไร หรือทำให้เกิดเสียงแปลกประหลาดนี้ขึ้นจากลึกของทะเล แต่วันนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะที่สนุกสนานและภาพที่ร่าเริงซึ่งจะไม่มีวันกลับมาอีก แต่ทุกคนก็จดจำอย่างรักใคร่