ในเช้าวันเสาร์ที่แดดจ้า สุดมหัศจรรย์ ซาร่าห์น้องสาวของฉันและฉันตัดสินใจว่าจะทำบางสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ: เราจะก่อตั้งชมรม! ตอนนี้ให้ฉันบอกคุณว่าชมรมนี้ต้องเป็นความลับและไม่เหมือนใคร
ซาร่าห์บอกว่า “ทำไมไม่ลองตั้งชื่อชมรมว่า ชมรมของนางฟ้าสูบออร์น?” เธอชอบนิทานและทุกสิ่งที่ส่องประกาย แต่ฉันคิดว่า “อืม…ไม่ค่อยเจ๋งเท่าไหร่”
“ฉันรู้แล้ว!” ฉันตะโกน “เรามีชมรมของนินจากันเถอะ!” นินจาเป็นพวกซ่อนตัวได้ รวดเร็ว และเจ๋งมากใช่ไหม? แต่ซาร่าห์ทำปากบึ้ง “นินจาไม่มีประกาย พวกเขาไม่สามารถอ่านนิทานได้แม้แต่เรื่องเดียว!”
คุณนางฟ้าส่องประกาย นั่นคือสิ่งที่เราเรียกเธอที่บ้าน กอดอก และฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องชื่อ มันคือการทะเลาะที่ใหญ่โตว่าอะไรจะสร้างสรรค์กว่ากัน: นินจากับนางฟ้า
หลังจากโต้เถียงกันมากมาย แม่แนะนำให้เราทั้งคู่ต้องเห็นด้วย แต่การเห็นด้วยไม่ใช่เรื่องง่าย เราแต่ละคนคิดกฎมาได้สามข้อ และเดาว่าเราจะตกลงกันได้กี่ข้อ? ศูนย์ ถูกต้อง—ทุกครั้งที่ซาร่าห์เสนอความคิดเห็น ฉันก็ปฏิเสธ และเช่นเดียวกันสำหรับฉัน
ดังนั้นแม่ต้องเข้ามาอีกครั้ง “ทำไมพวกเธอไม่ฟังซึ่งกันและกันก่อนแล้วดูว่าพวกเธอจะรวมความคิดเข้าด้วยกันได้ไหม?” เธอแนะนำระหว่างทานขนมปังปิ้งและเนย “การทำงานร่วมกันสำคัญมาก; มันทำให้ทุกอย่างดีขึ้นมาก”
เมื่อกำลังทานขนมปังหมดแล้ว เรายังคงไม่สามารถตัดสินใจเรื่องชื่อชมรมของเราได้ในที่สุด เราคิดถึงการรวมชื่อทั้งสองเข้าไปด้วย ตอนนี้ชมรมของเราชื่อว่า “ชมรมความลับของนางฟ้านินจา!” เอาล่ะ มันอาจจะดูบ้าไปหน่อย แต่มันทำให้เราเริ่มทำงานร่วมกันแทนที่จะต่อต้านกัน
ถัดไป เราจำเป็นต้องมีข้อกำหนดในการเข้าชมรม “เพื่อที่จะเข้าร่วม” ฉันพูด “ต้องมีเข็มขัดสีดำ”
“ทอมมี่!” ซาร่าห์อุทาน “ถ้าพวกเขาไม่ใช่นินจาจะทำอย่างไร?”
“ไม่เป็นไร” ฉันพูด “เข็มขัดสีดำจะใช้ระบุสมาชิกที่แท้จริง”
ซาร่าห์คิดสักครู่ก่อนกล่าวว่า “พวกเขาต้องเป็นนางฟ้าสูบออร์น”
“ถ้าพวกเขาไม่มีปีกล่ะ?” ฉันถามกลับ
“พวกเขาต้องยังมีเขาหมูสีส่องประกาย” ซาร่าห์กล่าว
“แต่ถึงแม้เขาหมูจะต้องการการผ่าตัด!” ฉันค้าน
“ถ้าคุณแม่ฟ้าสูบไม่อยู่ล่ะ?” ซาร่าห์ตอบโต้
เรานั้นกลับไปมาที่จุดเดิมอีกครั้ง แม่แนะนำให้เราทั้งคู่เลือกข้อกำหนดในการเข้าเพียงหนึ่งข้อ ในการทำเช่นนี้ เราต้องฟังซึ่งกันและกันอีกครั้ง เธอมักจะพูดแบบนี้
แล้วทอมมี่และซาร่าห์ เด็กสองคนมีความสุข ได้เข้าร่วมชมรมความลับของนางฟ้านินจา หรือพูดอีกอย่างคือ “ชมรมความลับของพี่น้อง” ทำไมถึงเรียกว่าชมรมความลับของพี่น้อง? เพราะตอนนี้มันเป็นชมรมของครอบครัวอย่างแท้จริง และนี่คือสิทธิพิเศษยิ่งกว่าชมรมเด็กอื่นๆ นอกบ้าน!
แม่จัดการข้อกำหนดในการเข้าชมรมด้วยตัวเธอเอง เธอทำเข็มขัดสีดำสวยงามให้ฉันจากริบบิ้นของเธอ และมองหากล่องอุปกรณ์ทำงานฝีมือเพื่อทำเขาหมูสีที่เป็นประกายซึ่งสามารถสวมใส่บนศีรษะของซาร่าห์ได้ตามที่เราต้องการ
และเราทำการบ้านอย่างสร้างสรรค์ร่วมกัน: เรียนรู้และใช้เครื่องคิดเลขในจักรวาลของเรา อ่านหนังสือ และฟังโมซาร์ต การประชุมถูกจัดขึ้นสัปดาห์ละสามครั้ง
แล้วฉันเริ่มเป็นห่วง เราต้องโรยฝุ่นนางฟ้าทุกเดือนบนเข็มขัดสีดำของเรา แต่จะทำอย่างไรเมื่อฝุ่นปลิวไปหมดหรือถูกดูดซึมไปในกระดาษ?
“ฉันคิดว่าแม่” ฉันเสนอ
“แต่แบบนั้นจะทำให้ชมรมความลับของเราเสียหาย” ซาร่าห์ร้อง
หลังจากโต้เถียงกันมากมาย โดยที่แม่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ซาร่าห์และฉันก็กลับลงมาจากการพูดคุยของเราอย่างมีความสุข และแน่นอนว่าเราอธิบายให้แม่ฟังว่าทำไมเราถึงตัดสินใจทำโดยไม่มีฝุ่นนางฟ้าในชมรมของเรา
ดังนั้น ถ้าคุณพูดว่าการทำงานร่วมกันทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น คุณก็พูดถูก: ทอมมี่และซาร่าห์จะพิสูจน์ให้คุณเห็นอย่างน้อยในเรื่องนี้
โดยปล่อยไว้ให้พาแม่พูด แต่จะไม่ให้ไดโนเสาร์น่าสนใจกว่าหรือ? ไม่ว่าอย่างไรแม่บอกว่าเราไม่ควรพูดถึงการทำงานร่วมกันและบอกว่าคุณพ่ออาจเชื่อในไดโนเสาร์ จะไม่เป็นเหตุผลที่ดีเมื่อถูกถามว่าทำไมเด็กๆ ถึงควรไปนอนตามเวลาหรือ?