ในทุ่งดอกไม้น้อยๆ ที่มีแสงแดดส่องสว่าง ที่ซึ่งเดซี่เต้นรำและผีเสื้อโบยบิน มีแมลงปอขี้อายตัวน้อยชื่อโลลาอาศัยอยู่ ดวงอาทิตย์สีทองแผ่ขยายไปทั่วท้องฟ้าสีฟ้าสดใส สร้างพื้นหลังที่มีชีวิตชีวาสำหรับโลกใบเล็กที่เต็มไปด้วยแมลงที่มีความสุข
ทุกเช้า ในขณะที่แมลงปออื่นๆ กำลังยุ่งอยู่กับการอวดโฉมชุดที่สวยงาม โลลาจะซุ่มซ่อนอยู่หลังใบไม้อย่างขี้อาย รู้สึกแก้มของเธอแดงขึ้นอีกเฉดหนึ่ง หัวใจเล็กๆ ของเธอเจ็บปวดอยากเข้าร่วมด้วย แต่ความขี้อายของเธอก็ยับยั้งเธอไว้ “ฉันอยากจะพูดว่า ‘สวัสดี’ กับแมลงตัวอื่น” เธอถอนหายใจเบาๆ “แต่ถ้าพวกเขาไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉันล่ะ?”
วันหนึ่งที่มีแดดร้อน โลลามีเพื่อนรักชื่อเบนนี่ ผึ้งตัวน้อยที่บินมาหาเธอด้วยความตื่นเต้น “วันนี้เป็นวันที่สวยงาม! ทำไมเธอไม่มาเป็นเพื่อนกับฉันล่ะ?” เขากระตุ้น พร้อมทำท่าทางร่าเริงในอากาศ แต่โลลาเผชิญหน้ากับความขี้อายอย่างหนัก พยักหน้าด้วยความลังเล ปีกน้อยๆ ของเธอสั่นสะเทือนด้วยความไม่แน่ใจ
ในช่วงขณะนั้น เฟรคเคิลส์ ผีเสื้อบินลงมาจากกลีบดอกไม้สูง ขณะที่เธอกำลังดูดน้ำหวาน “เกิดอะไรขึ้นกับเธอ โลลา?” เธอถามอย่างอ่อนโยน เบนนี่ได้อธิบายว่าโลลารู้สึกอย่างไร และเฟรคเคิลส์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “พวกเราเคยรู้จักกันในที่ใหม่กันมาแล้ว” เธอพูด ขณะที่ปีกสีสันของเธอโบยบิน “แค่เป็นตัวเธอเองและให้แมลงอื่นๆ ได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอ!”
แต่โลลายังคงรู้สึกขี้อาย สองวันต่อมา เมื่อมีงานเลี้ยงสายรุ้งใหญ่สำหรับแมลงทุกตัว เบนนี่และเฟรคเคิลส์กลับมาอีกครั้งและกระตุ้นโลลาน้อยให้ออกไปเข้าร่วม “ฉันจะอยู่ข้างๆ เธอ” เบนนีกล่าว “ฉันจะบินรอบๆ เธอ” เฟรคเคิลส์พูด แต่โลลา กลับไม่สามารถตัดสินใจได้
สุดท้าย เพื่อนๆ ของเธอจึงตัดสินใจว่าจะต้องลงมือทำ “เธออยู่นี่เถอะ เฟรคเคิลส์!” เบนนีกล่าว และในพริบตา เขาให้โลลาผลักเบาๆ และนางแมลงปอก็โบยบินไปยังงานเลี้ยง โลลารู้สึกกลัวมาก แต่เธอก็เห็นว่าแมลงทุกตัวต่างยิ้มให้เธอ และเธอก็ลงจอดอย่างสวยงามท่ามกลางพวกเขา ชายหนุ่ม buzzing อย่างมีความสุขเกี่ยวกับเธอและแมลงปอรีบเข้ามาจัดให้เธอได้ดูสวยงามขึ้น “โอ้ เราหวังว่าโลลาจะพูดกับพวกเรา!” พวกเขาชทั้งหมดร้องขึ้น
จากนั้น โลลาขี้อายก็ได้พบกับความกล้า โบยบินปีกน้อยของเธอและกล่าวว่า “สวัสดี!” คำพูดอาจจะไม่ถึงริมฝีปากน้อยๆ ของเธอ แต่แมลงทุกตัวได้ยินสิ่งที่เธอพูด ความสุขของเพื่อนตัวน้อยของเรานั้นมากมาย!
และตั้งแต่นั้นมา โลลาจึงไม่ขี้อายอีกเลย และรู้จักกับแมลงเกือบทั้งหมดในทุ่งดอกไม้ ตัวม่านายานหวั่นไหวด้วยเสียงของเธอ และเธอก็ได้เป็นเพื่อนที่ดีมากมายกับผีเสื้อสายรุ้ง.