ในคืนที่ระยิบระยับเช่นนี้ ดาวน้อยชื่อว่าลูลูตื่นขึ้นมาเพื่อเห็นดาวอื่นๆ ระยิบระยับและส่องประกายรอบตัวเธอ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง การระยิบระยับของเธอนั้นไม่เป็นไปตามปกติ มันไม่สามารถเห็นได้เลย ดังนั้นเธอจึงตกลงไปที่โลกเพื่อตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้น ในระหว่างนั้น ทุกคนในเมืองที่อยู่ใต้ทางเห็นว่าดาวดวงหนึ่งหายไปจากท้องฟ้า และสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ถึงกระนั้นไม่มีใครสามารถเดาได้เพราะพวกเขาไม่สามารถเห็นลูลูนั่งอยู่ในต้นไม้
แล้วมีหญิงชราคนหนึ่งเดินผ่านมาเห็นลูลูนั่งอยู่ตรงนั้น และถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น
“โอ้! ดาวอื่นๆ ในท้องฟ้าต้องการรู้ว่าดาวเพื่อนของฉันหายไปไหน” ลูลูกล่าว
“แต่ฉันไม่รู้ว่าจะหาดาวที่ไม่มีการระยิบระยับได้ที่ไหน” หญิงชรารีบตอบ
“อาจจะมีคำตอบในบ้านที่นั่น” ลูลูกล่าว พร้อมชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก
หญิงชราไปถึงที่นั่น แต่พบว่าห้องต่างๆ ว่างเปล่า ไม่มีใครที่จะถาม ดังนั้นเธอจึงไปที่บ้านหลังถัดไป ไม่มีใครที่นั่นสามารถบอกเธอได้ และไม่มีใครในบ้านถัดไป และอีกบ้านหลังถัดไปอีกด้วย ลูลูนั่งนิ่งอยู่ในต้นไม้ คิดว่าจนกระทั่งเมื่อไหร่ดาวเพื่อนของเธอจะกลับมา
เมื่อหญิงชรามาถึงบ้านหลังสุดท้ายในถนน เธอเห็นต้นสนอยู่หลังบ้าน ซึ่งเติบโตในป่าแล้วถูกตัดลงมาและวางไว้ที่นั่น และในกิ่งของต้นสนมีนกกระจอกตัวหนึ่งกำลังทำรังของมันอยู่
“นกกระจอกอาจรู้” หญิงชรายิ้มคิด และรออย่างอดทนจนกว่านกกระจอกจะเสร็จสิ้นการทอรัง
“คุณรู้ไหมว่าดาวน้อยหายไปไหน?” หญิงชราถามเมื่อแมลงกระจอกเสร็จสิ้น
“สิ่งที่ดาวพูดในเวลากลางวันฉันไม่สามารถบอกได้ แต่บางทีการระยิบระยับของพวกเขาอาจกลับมา” นกกระจอกตอบ และเมื่อมองไปรอบๆ มันก็โดดออกไปยังป่าห่างไกล
“แต่ฉันไม่รู้ว่าจะหาที่นั่นได้อย่างไร” หญิงชรายิ้ม
“ในป่า” จนกรavity้ตัวเล็กน้อยที่อาศัยอยู่ใกล้ขอบป่า “มีโรบินแดงแก่ตัวหนึ่ง และเขารู้ทุกอย่าง”
ดังนั้นหญิงชราจึงออกไป และในขณะที่เดินไป เธอได้พบกับม้าเพื่อนำไปขับขี่ แต่พวกมันบอกเธออะไรไม่ได้ จากนั้นเธอก็พบสุนัขสองตัวที่รู้บางอย่างต้องการฟังข่าวของเพื่อนแมวของพวกมัน แต่ไม่มีใครรู้ว่าแมว์อยู่ที่ไหน ผู้ชายและผู้หญิงหลายคนที่มีทารกในอ้อมแขนไม่คิดว่าคุ้มค่าที่จะหยุดพูดคุยเกี่ยวกับดาว แต่วันหนึ่งเมื่อพวกเขาเอาใจใส่ไปเลี้ยงปลาทองในลูกบอล แมวหนึ่งตัวที่นั่งอยู่ห่างออกไปได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังพูด
“คุณจะได้ยินในป่าที่นั่น” แมวกล่าว
จากนั้นม้า สุนัข และผู้ชายและผู้หญิงต่างไปยังป่า และที่นั่นทุกคนพบกับหญิงชราที่ถามโรบินแก่เกี่ยวกับข่าวที่เขาได้ยิน
“ฉันรู้ว่าจะหาการระยิบระยับได้ที่ไหน” โรบินกล่าว จากนั้นเขาบอกลูลู ดาวน้อยว่าเธอจะพบมันในดอกไม้สีงาช้าง โรบินจึงเริ่มต้นการค้นหาโดยทำรังด้วยขนมอสและใบไม้แห้ง
“การระยิบระยับเจ้าช่วยอยู่ที่ไหน?” โรบินตะโกนในดอกไม้
“ที่นี่ฉันมาแล้ว” เสียงเล็กๆ ตอบ “ในอีกหนึ่งนาทีฉันจะถึง” และไม่ต้องสงสัยเลย ในอีกหนึ่งนาทีการระยิบระยับก็ขึ้นมา
คืนนั้นดาวทั้งหมดก็ส่องสว่างเหมือนเดิม