ในความลึกของมหาสมุทร มีโลกที่แปลกประหลาดและน่าตื่นเต้นที่เจริญเติบโต เต็มไปด้วยสีสันสดใสและสิ่งมีชีวิตที่น่าทึ่ง ในใจกลางของสวรรค์ใต้ทะเลนี้ มีปลาที่ไม่เหมือนใคร—รูบี้ ปลาสายรุ้ง—ซึ่งเป็นที่รู้จักในเรื่องเกล็ดที่สะท้อนแสงได้อย่างงดงามและดึงดูดใจ เกล็ดแต่ละตัวของเธอเปล่งประกายราวกับอัญมณีเล็กๆ ที่สร้างการสะท้อนที่มีชีวิตในน้ำ
แม้ว่ารูบี้ ปลาสายรุ้ง จะได้รับการชื่นชมจากหลายคนในเรื่องความงามของเธอ แต่เธอกลับค่อนข้างโดดเดี่ยว แม้ว่าจะมีการทักทายอย่างเป็นมิตรจากเพื่อนร่วมมหาสมุทรของเธอ รูบี้กลับไม่สนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อน้ำใจขอเกล็ดของพวกเขาอยู่เสมอ วันหนึ่ง มีปลาสีน้ำเงินตัวเล็กๆ เข้ามาหาเธอและขอเกล็ดที่แวววาวหนึ่งอันเพื่อเพิ่มความสวยของเขา แต่รูบี้ปฏิเสธและว่ายน้ำหนีไปอย่างไม่พอใจ การพบกันนี้ทำให้เกิดเสียงกระซิบที่ไม่พอใจในหมู่ปลาตัวอื่นๆ ที่หลีกเลี่ยงรูบี้หลังจากนั้น
รู้สึกโดดเดี่ยวในความงามของเธอ รูบี้ว่ายลึกลงไปในมหาสมุทรและปรึกษากับปลาหมึกที่ฉลาด ปลาหมึกให้คำแนะนำที่เงินสด อันเป็นข้อคิดที่แนะนำให้เธอแบ่งปันเกล็ดบางส่วนหากเธออยากจะมีเพื่อน ตอนแรกรูบี้ลังเล แต่ในที่สุดก็เริ่มคิดถึงเรื่องการให้ เธอจึงเด็ดเกล็ดออกจากตัวอันแวววาวของเธอและมอบให้กับปลาตัวเล็กที่ดีใจและนำสมบัติใหม่ไปแบ่งปันกับคนอื่น การแบ่งปันนี้กลายเป็นคลื่นแห่งความใจดี เมื่อรูบี้มอบเกล็ดที่สวยงามของเธอให้กับเพื่อนๆ ใต้ทะเล
ด้วยทุกเกล็ดที่รูบี้แบ่งปัน เธอรู้สึกมีความสุขและเชื่อมโยงกับชุมชนมากขึ้น เธอที่เคยรู้สึกเหงา ได้ค้นพบความสุขของมิตรภาพและความพอใจลึกที่มาจากการแบ่งปัน สีสันสดใสของมหาสมุทรเจริญรุ่งเรืองอย่างแท้จริงเมื่อรูบี้เรียนรู้บทเรียนที่มีคุณค่า ว่าความงามที่แท้จริงนั้นไม่ได้อยู่ที่การโดดเดี่ยว แต่คือการเชื่อมโยงและความใจกว้าง
นิทานที่น่ารักนี้ทำให้ผู้อ่านทุกวัยนึกถึงความสำคัญของการแบ่งปันและมิตรภาพ ที่สกัดกั้นในเส้นทางการเปลี่ยนแปลงของรูบี้ “ปลาสายรุ้ง” แสดงให้เห็นว่าการกระทำที่มีเมตตาสามารถเปล่งประกายชีวิตได้อย่างไร โดยเน้นว่า คุณค่าของเรามักจะเพิ่มขึ้นผ่านพันธะที่เราสร้างกับผู้รอบข้าง.