กาลครั้งหนึ่ง เมื่อวันสดใส วันหนึ่งฉันมีความสุขที่ได้ดูการแข่งระหว่างจีน่า ห่าน และวอลลี่ หนอน ในช่วงนี้จีน่าเริ่มรู้สึกเศร้าหน่อยๆ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่สูงและพูดว่าเธออยากบินเหลือเกิน
“จีน่าที่รัก” ฉันพูด “เธอไม่มีปีกบิน แล้วจะหวังให้บินได้อย่างไร?”
“โอ้ อย่าก cruel เลย” เธอร้อง “โอ้ วอลลี่ ที่รัก วอลลี่ ทำไมเธอถึงแสดงอาการเศร้าอยู่เมื่อเธอสามารถทำให้จีน่ามีความสุขได้?”
รู้ไว้เถอะว่าตลอดเวลาวอลลี่เป็นคนใจดีและมีอัธยาศัยดี แต่เขาอยู่ในหญ้ามานานจนเป็นบางครั้ง เขาก็รู้สึกหงุดหงิด
“ฉันหวังว่าจะช่วยจีน่าได้” เขาพูด “แต่ฉันจะทำได้อย่างไร?”
“นานมาแล้ว คุณยายของฉันบอกฉันว่าเมื่อแสงอาทิตย์ส่องไปที่น้ำค้างบนสนามหญ้า ผงมหัศจรรย์จะลอยขึ้นไปในอากาศ แล้วถ้าหากเข้าไปติดบนขนของเธอ มันจะเปลี่ยนเธอให้เป็นนกสวยงามและบินได้ ดังนั้นถ้าเธอแปลงร่างเป็นผงนั้นแล้วติดอยู่ในขนของเธอ เธอก็จะสามารถบินได้”
“มันจะไม่ใช้เวลานาน” วอลลี่กล่าวขณะยืดตัวขึ้น “ความคิดดีๆ นี่ ไปกันเถอะ”
“จีน่า ลูกของฉัน” เขาร้อง “กระพือจมูกครั้งหรือสองครั้งแล้วยืดคอตัวเองออกไปเพื่อให้ยืดหยุ่น”
จีน่าทำตามในทันที และวอลลี่ก็หมุนตัวไปหมุนมาแปลงตัวเองเป็นผงละเอียดและติดอยู่ในขนของเธอ
จากนั้นเธอยืดคอและกระพือปีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเราก็เห็นเธอบินได้
“โอ้ โอ้! ฉันบินได้จริงๆ!” เธอร้องและบินขึ้นไปในอากาศไม่กี่ก้าว
แต่แล้ว โอ้พระเจ้า! มีเมฆลอยมาและน้ำค้างทั้งหมดตกลงมาบนจีน่า
ทันใดนั้นเธอก็หนักขึ้นและตกลงมา
“เร็วๆ วอลลี่” เธอร้อง “กลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วเข้า”
ดังนั้น วอลลี่จึงกลับเป็นหนอนที่อ้วนและใจดีอีกครั้งในทันที แต่เขาไม่สามารถเหนื่อยหอบพยายามบินหนีจากจีน่าได้เลย
“โอ้ พระเจ้า ฉันรู้ว่ามันต้องเป็นเช่นนี้!” เธอร้องและเริ่มร้องไห้
พวกเราที่อยู่ดูไม่งั้นก็ต้องหัวเราะ
“โอ้ เติบโตต่อไปเถอะ” ตรันตี้ แม่พรายพูด “เธอจะไม่มีวันสูญเสียเวลาเลยถ้าเธอคืนให้กับแม่ดินที่ให้ยืมแก่เธอ”
ดังนั้น วอลลี่จึงเติบโตต่อไปอย่างต่อเนื่อง
ในที่สุดเมื่อเขาไปถึงปลายทุ่ง เรารู้สึกโล่งใจคิดว่าเขาห่างจากเพื่อนของเขาแล้ว
แต่แล้วมีเสียงเรียกใหม่ แทนที่จะช่วยจีน่า เขากลับยกเธอขึ้นแล้วบินสูงเหนือพื้นโลก จนท้ายที่สุดเธอดูเหมือนจุดสีขาวเล็กที่ยิ่งเล็กลงจนลอยเข้าไปในสายตาของเรา
และแน่นอนว่า วอลลี่ ก็หายไปด้วย
อย่างไรก็ตาม ตรันตี้ แม่พรายพูดถูก และเมื่อวอลลี่ได้คืนสิ่งที่ยืมจากแม่ดินทั้งหมดแล้ว เขาก็เลียริมฝีปากและตกลงมา ในอีกไม่กี่วินาที เราเห็นจีน่าตกลงสู่พื้นโลก เพียงแต่เหลือไว้เพียงสิ่งที่วอลลี่ได้กลืนกิน
จากนั้นวอลลี่ได้ระมัดระวังแยกเสื้อของเขาและเทหนอน มด และหนอนตัวอ่อนที่เขาได้กินออกไปทั่วตัวจีน่า และสุดท้ายพวกเขาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
“จีน่า ที่รัก” วอลลี่ถามเมื่อเขากลับมาสูช่วงหายใจ “ตอนนี้เธอสบายดีไหม?”
“ตอนนี้ฉันสบายดีแล้ว ที่รักวอลลี่” เธอตอบ “แค่เธอเจ็บไหม?”
“โอ้ ไม่เลย” วอลลี่พูด “แต่เธอจะตัดให้ฉันชิ้นอร่อยๆ สักหน่อยได้ไหม?”
ดังนั้นจึงมีชิ้นของจีน่าขนาดราวหกตังค์ออกมา และหลังจากที่ยืนเฉยอยู่สักครู่ให้วอลลี่เก็บอาหารของเขา เขาก็ตกแมลงออกจากตัวไปและมอบให้แม่ดิน เธอเอาเท้าซ้ายผูกกับปีกแล้วบินจากไป
ครั้งหน้าเมื่อคุณมองขึ้นไปบนฟ้า เด็กๆ และเห็นนกบินอยู่ อย่าลืมดูว่าอาจจะเป็นจีน่าจริงๆ