กาลครั้งหนึ่งในสนามเด็กเล่นที่มีแดดจ้ากรุ่นอยู่ มีเด็กหญิงชื่อว่าเดซี่ ฉันจะเล่าเรื่องราวของเดซี่ในมุมมองของเธอ เพราะมันสนุกมากที่ได้ใส่รองเท้าสีแดงสดของเธอ ตอนนี้เดซี่เป็นเด็กหญิงที่มีความสุขมาก แต่มีอย่างหนึ่งที่ทำให้เธอต่างจากคนอื่น นั่นคือชุดเอี๊ยมลายจุดของเธอ
มันไม่ใช่จุดเล็ก ๆ แต่มันเป็นจุดใหญ่ ๆ ขนาดเท่าปุ่ม และสิ่งที่น่าขบขันคือ มันเป็นสีของสายรุ้ง สีแดง สีน้ำเงิน สีเขียว สีเหลือง และสีอื่น ๆ ที่ผู้ใหญ่เรียกว่าหมายถึง “สีที่หรูหรา” แต่ละสีต่างจากที่คุณมักจะเห็น และแต่ละสีสดใสจนถ้าเดซี่หมุนตัวไปมาอย่างรวดเร็ว คุณอาจคิดว่ามีม้าหมุนกำลังเข้ามาหาคุณ
เดซี่เต็มไปด้วยความสนุกสนานและไม่เคยมองดูน่าเบื่อหรือโกรธ แต่คุณจะรู้ได้อย่างไรภายใต้จุดเหล่านั้น? และเด็กชายและเด็กหญิงมักจะยืนอยู่รอบ ๆ เธอและหัวเราะ แต่ไม่มีใครเข้ามาเล่นกับเธอ เดซี่รู้สึกเหงาหลายครั้ง
วันหนึ่งในขณะที่เดซี่นั่งอยู่คนเดียวบนม้านั่งใต้เงาของต้นไม้ นึกหวังว่าเธอและเด็กคนอื่น ๆ จะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดและเล่นด้วยกัน เธอสังเกตเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเดินเขย่งผ่านประตู เด็กหญิงตัวเล็กคนนี้สวมชุดเอี๊ยมสีฟ้าที่สวยงามเต็มไปด้วยจุดสีแดงที่ใหญ่โต
เดซี่นั่งตัวตรง มองไปรอบ ๆ และกระโดดขึ้นพร้อมกับปรบมือ “น่ารักจริง ๆ! เป็นชื่อที่สวยมาก! ฉันจะตั้งชื่อเธอว่า ดอตตี้ แม้จะเป็นชื่อที่แปลกสักหน่อย”
แต่เด็กหญิงคนใหม่ไม่ยืนอยู่เฉย ๆ คุยไปมา แต่เดินตรงไปหาทางเดซี่และยื่นมือออกมา กล่าวว่า “ชื่อของคุณคืออะไร?”
นั่นไม่ใช่คำถามที่น่าถามใช่ไหม? แต่คุณเห็นไหมว่าเดซี่มีความสนุกสนานมาก ดังนั้นเธอจึงไม่รังเกียจ แต่ตอบกลับว่า “ฉันเคยคิดจะเปลี่ยนชื่อของฉัน แต่ไม่เชื่อว่าฉันจะใช่ชื่อของคุณ เพราะชื่อของคุณคือดอตตี้ และคุณมีชุดเหมือนฉัน และพวกเขาบอกว่าเด็กหญิงไม่สามารถมีชื่อเดียวกันได้”
“คุณไม่อยากลองดูเหรอ?” ดอตตี้ถาม
“ได้ค่ะ,” เดซี่ตอบ “ฉันจะลอง ครั้งนี้ครั้งเดียว” ดังนั้นเดซี่จึงล้างหน้าตัวเองและหลังมือของเธอให้เป็นสีชมพูสดใส เพื่อให้เข้ากับชุดเอี๊ยมลายจุดที่สวยงามของเธอ และดอตตี้ก็ล้างของเธอและหลังมือของเธอให้เป็นสีน้ำเงินสดใส เพื่อให้เข้ากับชุดเอี๊ยมลายจุดของเดซี่
ตอนนี้ ต่างจากผู้ใหญ่หลายคนที่มักจะดูสกปรกเมื่อพวกเขาเพิ่งล้างตัว ทั้งคู่มีลักษณะที่น่ารักมากขึ้นหลังจากที่ทำให้รองเท้าของพวกเขาดูดี พวกเขาทั้งคู่มีความสุขมากที่ได้แต่งตัวเหมือนกันจึงรีบไปหาทุกคนที่สนามเด็กเล่น เพื่อขอให้พวกเขาแบ่งปันความสุขของพวกเขา
ในตอนแรกเด็กคนอื่น ๆ ทั้งหมดหัวเราะที่พวกเขาและมีหลายคนพูดจาไม่สุภาพ แต่พวกเขาไม่สนใจเมื่อมีอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขาและพูดว่า “ถ้าพวกเราทุกคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เหมือนของคุณ มันจะได้มาเล่นด้วยกันไหม?” “โอ้ ใช่ค่ะ,” เดซี่และดอตตี้ตอบพร้อมกันว่า “นั่นจะเป็นความสนุกที่สุด!”
ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็วและนำกระโปรงลินินเก่า ๆ หรือเสื้อผ้าเก่า ๆ ที่พวกเขาสามารถหาเจอมาใส่และจับแปรงมาทำให้มันดูสดใสเหมือนสีทา โดยใช้ซอสมะเขือเทศสดและน้ำบลูเบอร์รีที่พวกเขาหามาได้
และเมื่อพวกเขาเจอกันอีกครั้งในสนามเด็กเล่นไม่มีผู้ใหญ่คนใดที่จะคิดว่านั่นเป็นอะไรนอกจากการเรียนวิชาความคิดของผู้หญิง มีเพื่อนบ้านสีน้ำเงินและสีแดงนั่งอยู่ข้าง ๆ กันใต้ต้นไม้และเพื่อนบ้านสีดำกับสีขาวบนชิงช้าใกล้กับป้ายที่บอกว่าห้ามหยุดหญ้าสูง
ตอนนี้แสงแดดที่สดใสทำให้ทุกสิ่งดูสวยงามกว่าการทาสี และในที่สุดผู้ใหญ่เริ่มสังเกตและบอกกันว่ามันเป็น “ปิกนิก” เพียงแต่พวกเขาไม่รู้ว่าของว่างคืออะไร
ดังนั้นเดซี่และดอตตี้จึงวิ่งไปหาความจริง และเมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาบอกเด็ก ๆ ว่าทุกคนที่นำอาหารกลางวันของตัวเองมาก็ควรจะแบ่งปันกับทุกคน
ดังนั้นพวกเขาจึงนั่งคู่กันเพื่อทำปิกนิก และเด็กหญิงทั้งหมดบริการเดซี่และดอตตี้ และเด็กชายทั้งหมดบริการกัน และเด็ก ๆ ทุกคนก็มีความสุขอย่างเต็มที่ แต่ทุกสิ่งมีจุดสิ้นสุด โดยเฉพาะปิกนิก และตอนนี้พวกเขาก็เริ่มคิดว่าถึงเวลาของการกลับบ้านแล้ว
ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดวิ่งกลับบ้านเป็นคู่ร้องเพลงเพราะ ๆ และในบรรทัดสุดท้ายของแต่ละท่อนจะมีหลายคนรอคอยคู่ของตัวเองอยู่ และบางคนก็ทำท่าภาพด้วย
ตอนนี้ฉันไม่คิดว่าคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับเด็กกลุ่มหนึ่งที่กลับบ้านพร้อมกับทำท่าภาพแบบนี้ในชั้นเรียนของผู้หญิงใช่ไหม? แต่ที่จริงแล้วนั่นคือวิธีที่พวกเขากลับบ้านในวันนั้น ทำให้เดซี่และดอตตี้เห็นว่ามิตรภาพเจริญเติบโตเมื่อเรายอมรับในความเป็นเอกลักษณ์ของกันและกัน