บ่ายวันหนึ่งอันอบอุ่น ผม ทอมมี่เต่า กำลังคิดถึงความสุขของการจัดปิกนิก แต่ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร ดูเหมือนว่าจะเป็นงานที่ใหญ่โตเกินไปที่จะวางแผนทุกอย่างเพียงลำพัง จริงๆ แล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำมันคนเดียว ถ้าผมขอความช่วยเหลือได้—เพียงแต่ผมต้องการค้นหาสิ่งที่ผมต้องการก่อนที่จะขอให้คนอื่นช่วยกัน
ดังนั้น ผมจึงนั่งคิดอย่างหนักอยู่เมื่อนายกระต่าย เพื่อนของผม ก็กระโดดเข้ามาหา คุณรู้ไหม เขาเป็นคนที่ตลกมาก เขากระโดด ไปมาอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจว่าจะไปที่ไหน เมื่อเขามาหาผมพร้อมกับหอบเหนื่อยและหยุดพูดคุยกับผม มันจึงเป็นเรื่องธรรมชาติที่ผมจะขอให้เขาช่วยผมเกี่ยวกับปิกนิกของผม
“ผมกลัวว่าผมจะไม่สามารถช่วยคุณได้” เขาบอก “เพราะผมกำลังจะไปปิกนิกด้วยตัวเองในบ่ายวันนี้” หลังจากนั้นเขาก็พยายามจะกระโดดออกไปโดยไม่บอกว่าเมื่อไหร่หรือที่ไหนปิกนิกของเขาจะจัดขึ้น
“งั้นคุณไม่เห็นหรือ,” ผมกล่าว “ว่าคุณจะไม่ได้รับความช่วยเหลือเมื่อคุณต้องการ? จะไม่ดีกว่าหรือถ้าคุณมาที่ปิกนิกของผม และนำเพื่อน ๆ ของคุณมาด้วย? คุณได้ชวนใครไปหรือยัง?”
“ยังไม่ครับ” เขากล่าวพร้อมกับขีดศีรษะ “แต่เป็นความคิดที่ดีนะ ผมจะไปบอกเพื่อน ๆ ของผมเกี่ยวกับมันเดี๋ยวนี้”
แล้วเขาก็ออกไป กระโดด ๆ พร้อมกับผมนั่งคิดว่าผมต้องการอะไรสำหรับปิกนิกของผม
เมื่อคุณกระต่ายกลับมา เขาบอกว่าตนได้บอกเพื่อน ๆ ทุกคนเกี่ยวกับปิกนิกของผม และพวกเขาทั้งหมดจะมาที่นี่ และจากนั้นเขาก็บอกผมว่าผมต้องการอะไร ยิ่งเราพูดคุยกันมากเท่าไหร่ มันก็เริ่มฟังดูดีขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่าผมจะนำอาหารกลางวันมาเอง ส่วนคุณกระต่ายบอกว่าจะไปชวนคุณหนูหนามให้ช่วย เพราะพวกเขาสามารถบินได้ นี่เป็นความคิดที่มีน้ำใจและรอบคอบของเขาจริง ๆ
จากนั้นเราก็พูดคุยกันเกี่ยวกับสถานที่จัดปิกนิก และหลังจากพิจารณาหลายแห่ง เราจึงตัดสินใจว่าจะจัดที่ริมทะเลสาบ ซึ่งตอนนี้เรากำลังอยู่ที่นั่น หรือแท้จริงแล้ว จะอยู่ที่นั่นในบ่ายวันพุธหน้าในเวลา 15.00 น.
ดังนั้นผมจึงเขียนโน้ตทั้งหมดที่คุณเห็น และผมหวังว่าคุณจะมาร่วมสนุกกับสลัดสดใหม่จากคุณปู่ของผมและเวลาที่มีความสุขที่เราจะมีร่วมกัน