ครั้งหนึ่งในสวนที่มีแดดจ้า มีหนอนน้อยตัวหนึ่งชื่อ คลาร่า คลาร่าเป็นหนอนน้อยที่แปลกประหลาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอเป็นคนที่จู้จี้ที่สุดที่คุณเคยคิดถึง เมื่อเพื่อนหนอนของเธอสนุกสนานกันอยู่กับการกินใบไม้ คลาร่าก็หันหน้าน้อยๆ ของเธอไป “ไม่ ขอบคุณค่ะ ฉันไม่สามารถทำได้” เธอบอกพลางกระพือขาเล็กๆ ของเธอด้วยความรังเกียจ
เพื่อนๆ ของคลาร่า—มาร์ธาหนอนสีเขียวและทิลลี่หนอนสีดำและส้ม—พบว่าความจู้จี้ของเธอเป็นเรื่องที่ตลกมาก “คุณจะต้องลองหญ้าใหม่ชนิดนี้” ทิลลี่บอก “แค่เพียงนิดหน่อยเพื่อฉัน” แต่ไม่ คลาร่าไม่ทำอย่างนั้น เพื่อนๆ ของเธอจึงมีอาหารของพวกเขา และคลาร่าก็กินใบเดียวอย่างโดดเดี่ยว และพวกเขาก็ไม่ได้เติบโตอย่างรวดเร็วเหมือนเพื่อนๆ
เวลาผ่านไปไม่กี่สัปดาห์ และวันหนึ่งทิลลี่มาฆ่าเวลาใกล้คลาร่า “ลองกินผักกาดชนิดนี้เถอะ มันอร่อยมาก!” เธอพูด “ฉันแค่อยากให้ฝนตก เพราะฉันกลัวว่าอาหารของฉันจะเปื่อย และแล้วเราจะไม่มีอาหารอีกแล้ว มันสดและดีมาก เข้ามาลอง!” เธอเสนอให้นาง
คลาร่าถือดูอย่างดี ดมหอม มองไปที่มัน แล้วยิ้มเหลือบหนึ่งแล้วบอกว่าเธอไม่เห็นว่าน่าสนใจอย่างไร ในไม่ช้าก็สิ้นสุดสัปดาห์หนึ่งในเช้าวันนี้ มาร์ธา ร้องออกมา “โอ้ พระเจ้า! ฉันเต็มไปด้วยไหม! ฉันกำลังห่ออยู่ในประกายราวกับเด็กทารก โอ้ พระเจ้า ไม่มีอะไรจะทำได้นอกจากเราจะต้องกินมัน!”
ทิลลี่มีสีเขียวมาก เสื้อคลุมยาวของเธอสีน้ำตาลเหมือนช็อกโกแลต ขณะนั้นเธอก็กำลังขมวดอยู่
“เลือกสิ่งที่คุณชอบ คุณผู้ที่สามารถ—สิ่งเดียวที่ฉันขอคือ ขอให้เหลือให้ฉันบ้าง” คลาร่าบอก แต่ไม่มีประโยชน์: พวกเขาไม่เหลืออะไรให้เธอ และดังนั้นในหนึ่งหรือสองสัปดาห์ เพื่อนๆ ของเธอส่วนใหญ่ก็กำลังอยู่ในช่วงของการสร้างคริสตจักร จะมีเพียงคลาร่าเท่านั้น
ตอนนี้ความจริงคือ มีแมลงวันตัวหนึ่งที่ขี้เล่นบินผ่านแสงแดดเต็มไปด้วยกลอุบายที่ไม่ดี ที่บอกว่า “อะไร! นอนในเตียงไหมบนพื้นที่ลื่น! เป็นอะไรที่อัดแน่นและแน่นมาก คุณจะผูกเนื้อที่ของคุณให้แน่นกับมันและไปสู่นรกตลอดไป”
แต่หนอนน้อยรู้ดีกว่า และเพื่อนทั้งหมดของเธอรู้ แต่พวกเขาก็กำลังรู้สึกเบื่อหน่ายและง่วงนอน และคลาร่าเสียดายที่ไม่รู้จะพูดอะไร พวกเขาแอบไปนอนและห่อหุ้มตัวเองในเสื้อคลุมทำจากพื้นนุ่ม นั่นทำให้พวกเขาหมดเรี่ยวแรงและเศร้า——เศร้ามาก เพราะความสุขและความสนุกที่พวกเขามีมาก่อน——แต่คลาร่าไม่มีความสนุกอย่างชัดเจนตามแบบเพื่อนของเธอ ดังนั้นเธอจึงนอนมองหาทางออกจากสัปดาห์สู่สัปดาห์ หวังว่าจะเป็นเหมือนเพื่อนๆ ของเธอ แต่ก็ดีใจที่ไม่เป็นแบบนั้น
“นี่คืออะไรที่ฉันกำลังรู้สึก?” ทิลลี่แมลงวัน พูด “ฉันรู้สึกเหมือนอยู่เต็มไปด้วยเมล็ดมัสตาร์ดที่กระโดด โอ้ การสิ้นสุด! ฉันติดอยู่แล้ว—I think I’m going to slide out!”
และก็เป็นจริง เธอออกมาในขณะที่มีสีเขียวและทอง พร้อมกับตาที่สวยงามเป็นสีน้ำเงินและม่วง ลอยไปในผ้าม่านป้องกันของไหมที่เธอเคยห่อหุ้มตัวเองไว้
“Ooh! อาหารและรสชาติที่ฉันได้มากจริงๆ!” เธอร้อง มื้ออาหารในระหว่างที่เธอรู้อยู่แล้วมากขึ้น
ในขณะเดียวกัน คลาร่าก็กำลังนอนหลับ เพราะเธอไม่เคยเชื่อฟัง และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกเหนื่อยและขุ่นเคือง “นี่คือเพื่อนของฉัน” เธอบอก “ที่เติบโตเต็มที่และเป็นแมลงวัน มีแต่ฉันที่ยังเป็นคลาร่า หนอนน้อย” แล้วเธอก็มองขึ้นไปเห็นว่าเธอกำลังหมุนตัว—และเลวร้ายกว่านั้นที่เธออยู่ในคริสตจักรเล็กๆ และเสร็จสิ้น
ไม่นานหลังจากนั้น “นี่คืออะไร?” เธอพูดว่า ตัวไหมของเธอทั้งหมดกำลังขยายและยืดออกจนมีขาเล็กๆ ห้าตัวออกมาจากนั้น และทั้งหมดต่างก็วิ่งไปมา โอ้ พวกเขาสุขและหัวเราะเมื่อเห็นเธอถูกขังอยู่แบบนี้ และเธอได้ยินเฮอร์เบิร์ตแมงมุมพูด “แน่นอนว่าเธอตายอยู่ในχυ์นที่แคบของเธอนี่ คุณเคยเห็นเธอเคยไหม?”
“โอ้ ฉันติดอยู่ไหม?” คลาร่าร้อง “และฉันถูกรัดอยู่ในคริสตจักรด้วยเหรอ?”
เมื่อพวกเขาบอกเธอถึงข้อดีทั้งหมดที่เธอจะมี ปีกและเส้นไหมทองที่เธอจะได้รับ เธอก็ดีใจและขอให้มีทุกอย่างเหมือนกับพวกเขา และเสริมว่าเธอจะพยายามให้วันนั้นเป็นวันที่เต็มไปด้วยความพยายาม
ดังนั้นเธอจึงเปิดอาหารเก่าที่เหลืออยู่ แล้วหวังว่าจะมีผลเบอร์รีสดอ่อนๆ บ้าง จากนั้นเพื่อนๆ ของเธอเสนออาหารที่ขยำเสียแล้วเสมือนเป็นอาหารกลางวันที่มีสวัสดิการอย่างเต็มที่ และคลาร่าก็ดีใจมาก และดื่มและกัดมากกว่าแมวเมื่อได้ส่วนต่างๆ และไม่มีอะไรทำให้เธอมีความสุขมากขนาดนี้เลย แต่เธอรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้พวกเขาน่าตื่นเต้นและมีบรรยากาศดีมาก เธอเติบโตอย่างกว้างขวางมากเหมือนกัน
มันเป็นยามค่ำคืนลึกแล้วเมื่อคลาร่าเข้านอน ผิวของเธอทั้งหมดขยายออกด้วยเส้นไหมสีเขียวที่สวยงาม มากมายมากกว่าที่เธอสามารถ ยิ่มและมัดรวมกันทั้งใหม่ละสองกำลังจะมา: การตั้งตาแปลกประหลาดมากๆ ช่วงเวลาที่คุณเคยเห็น จากนั้นวันศุกร์ก็มา: เมื่อเธอตื่นขึ้นก็พูดว่า “โอ้ว ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นคนโง่แล้ว แม้ว่าอาจจะฉันไม่มีความรู้ที่เต็มเปี่ยมใจโดยเฉพาะ ฉันคิดว่าฉันจะออกมา และทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสะอาดอีกครั้ง โอ้ มันน่าพอใจและหลวมมาก กว่าขาจับๆ!”
ดังนั้นเธอจึงแค่ดึงขาออกหนึ่งข้าง และชาของเธอก็หกลงไปบนขา และเสียงเคาะของเธอก็ตกลงไปในตะกร้าของเธอ แต่เธอก็จับเอาไว้ในที่สุด; สี่ขาอื่นพยายามจะหนี แต่ร้อนเกินกว่าจะยืนอยู่
“โอ้ ตอนนี้ฉันสูงขึ้นเล็กน้อยแล้ว” เธอบอก “ตอนนี้ฉันทั้งหมดทำให้บริสุทธิ์และเรียงตัวเป็นไหม โอ้ พระเจ้า ฉันเจ็บปวดและเสียใจมาก เพราะฉันสูญเสียขนในวันนั้น และฉันหวังว่าไม่มีใครเดิอนออกจากรถเข็นของฉัน มิฉะนั้นมันจะหายไป” ทิลลีพูด
คลาร่าซึ่งรู้สึกยุ่งในอีกฝั่งว่า “ฉันกำลังวนเวียนอยู่กับรังขงเหมือนกัน” สวดอ้อนวอนว่าจะไม่มีการพุ่งไปชนก壁ดแล้ว เพราะทุกอย่างที่ดูเหมือนเกิดขึ้นจากการช่วยเหลือของเธอ หรือว่ากำลังแตกออกจากช่องสั้นของโลกแบบนี้
เมื่อเช้าตรู่ ทุกอย่างแห้งเสียแล้ว เธอเห็นว่าตัวเองเต็มไปด้วยจุดจางๆ จากทะเลมืดที่ไหนก็ตาม ที่มีจุดเป็นซอสมุมรูปสามเหลี่ยม ทำให้ดวงตาของเธอยังคงมีบางอย่างปิดบังอยู่ ปลายเท้าของเธอนั้นมีบางอย่างที่เติบโตเพิ่มเติมจากตัวเอง ดังนั้นในตัวเองพวกเขาสามารถยืดหยุ่นและพุ่งเข้าไปได้ แต่นั้นก็เป็นเพียงที่จะพุ่งเข้าไปเท่านั้นสำหรับห้านิ้วเล็กที่พบกับเวลา
แต่โอ้ รูปร่างสวยๆ ที่มีในระหว่างการเดินทางในวันที่มีแดดซึ่งมากมายมาก เป็นการเดินเล็กๆ ที่สวยงามและเรากำลังข้ามแหล่งที่ลึกหนาในขณะนี้และตรงข้ามหิน ข้ามเขาไปและใต้ชายฝั่งชันไปก็ยังต้องการเท้าทั้งสองของผู้เล่น รวมถึงการตั้งของทิลลีที่กระจายสังกะสีในที่หนึ่งเป็นเวลาอันสะดวก และเดี๋ยวหิ่งห้อยอ่อนไหว สินค้าทันทีโดยตรงจากห้องไม่เคยไม่ค่อยเคยสังเกตที่ผ่านมา และเดินก็ตามนานกลับไป
“พระเจ้ามีวิธีที่น่าสนใจในการให้เราไม่มีอะไร เราอาจจะเริ่มเห็นพระหัตถ์ของพระผู้สร้างเราด้วยกันเร็วๆ นี้—พระองค์จะไม่ถูกทำให้หายหน้าไปแต่อย่างใด แต่พระองค์ให้ความรู้สึกของความหยาบกร้านให้เรา” นั่นคือสิ่งที่นิทานของคลาร่าเป็นไปอย่างครบวงจรกับการตลอดทั้ง เวลา และนิทานที่มันเหมาะสมที่สุดคงจะไม่ใช่การทำให้ชีวิตของใครบางคนเพราะการสนทนาบนคำแปลของเพื่อนเล็กๆ ที่เธอเพิ่งดู เข้าใจหรือว่าจะเป็นการดีที่สุด
“มันช่างน่ามหัศจรรย์มากเชียวที่ผีเสื้อมาอยู่ในยามที่อบอุ่นราวกับว่าต่อเนื่องที่ง่ายกว่าในธรรมชาติ?”
แต่ควรต้องมีฤดูทั้งหลายที่สามารถบินออกไปเมื่อเหล่าส่วนผสมที่สามารถพิมพ์อาหารอร่อยของ Bombacid family ได้ หากคุณนั่งลงเป็นเวลานาน โดยไม่มีต้นเสียงอีกเลยจวบตำนานลำตัวของดอกไม้ ก็จะลอยขึ้นได้ในครั้งล่าสุดที่จะเดินทางด้วยกัน: แต่แทบไม่คืนการตัดสินใจเรื่องว่า จะหมายถึงความขัดแย้งในวงการที่รอคอยว่าจะตกเป็นที่ตั้ง, ฉันซ้ำ, รถยนต์จะร่อนบันทึก และตอนนี้ เมื่อเธอเริ่มเดินลงทางไปข้างเหนือ, จากที่มีฐานเล็กอาจะสัมผัสที่ไม่ดี ตกลงจากบ้านที่อยู่ในดินแดนต่าง ๆ
ข้อเสนอการเดินทางที่เกิดรวดเร็ว และระอาก็คือเมื่อวนอยู่หารู้อาจพอใจหรือก็ทำให้หลุดเข้าเงาแล้ว ทั้งนี้แล้ว ในบ้านที่มีความงามทั้งหมดที่มีความสัมพันธ์ระยะสั้นถึงเตียงมี่หลากหลายใหม่เสร็จ สมบูรณ์คือการสื่อสารถึงการทำร้าย ซึ่งเป็นเหตุการณ์ซ้ำแล้วซ้ำรอ พูดถึงเมื่อตรงที่ได้รับสามารถดึงให้เสียงได้ส่งต่อออกไปในสายงานของงาน
“ทำไมไม่รู้เลยว่าคุณกำลังถูกนำไปยังที่อยู่อาศัยแบบนี้?” ก็เมื่อ Siphon ที่จึงต้องประเภทหนึ่งแบบจะได้เข้าไปลรซ่อมเฉพาะที่ไม่ต้องตระหนักแต่ว่าจะช่วยเหลือ เพื่อไม่ให้ไปทะนวลล่วงสังเกต มันไม่ได้อาจจะยากเกินไปเท่าไหร่ในช่วงบ่าย จะแตกสายและอมฤตมากขึ้น และจำนวนทั้งหมด
กับการที่จะไม่ลืมมากเกินไปนอกจากโดยบังเอิญ ทางเดินบนคอมพ์ทรามยเลนลักษณ์ หมายถึงว่าเป็นน้ำเยอะแยะไม่น้อย
“หรือนี่คือความแข็งแรงของท่านและเสียงของตุ๊กตาที่เป็นหนึ่งในบันทึกที่กำลังสีหน้าออกมาไหม?” แต่เมื่อ ฮาร์เฟ่ล็อคกันเข้ามามากขึ้น ที่มีบริการมามายเข้าจึงมาเป็นสุขกับ มันจะเป็นทางเลือกสำหรับดิ้นรนที่ไม่เคยมีหลายตัวอย่างและที่จะได้รับน่าควบคุมได้”
“กลัวมากเสมอไปที่จะถูกมอง กลัวเปล่า”