ครั้งหนึ่งเมื่อเช้าวันหนึ่งที่มีน้ำค้างในฤดูใบไม้ผลิอันสวยงาม หนอนตัวน้อยชื่อแคธี่ตื่นจากการนอน ยืดตัวและมองไปรอบ ๆ เธอเป็นหนอนตัวเดียวในสวนทั้งสวน และเธอก็อยู่ท่ามกลางดอกแดนดิไลออนสีเหลืองที่ไม่มีใครนอกจากเธอที่ดูเหมือนจะชอบมัน
“ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีในเช้าวันนี้” แคธี่กล่าวขณะที่มองดูผีเสื้อที่บินผ่านไป
“อย่าคิดมาก” ผีเสื้อพูด “ออกไปนอนบนใบแจ่มใสแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเร็ว ๆ นี้”
ดังนั้นแคธี่จึงคลานออกไปบนใบและในไม่ช้าก็ลืมความทุกข์ทั้งหมด มันเป็นวันที่น่าพอใจมาก เธอจึงคลานไปรอบ ๆ สวนเพื่อหาขนมหวาน แต่แดดเริ่มร้อนและเธอรู้สึกเหนื่อยมาก “ฉันคิดว่าฉันจะพักสักหน่อย” แคธี่พูด ขณะนั้นเธอก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว
เธอจึงม้วนตัวอยู่ในใบอ่อนนุ่มและไม่นานก็หลับไป แต่เธอไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น วันหนึ่งผ่านมาและสองวันและสามวัน อ้า! เธอนอนหลับมานานมากแล้ว ในที่สุดเธอตื่นขึ้นและรู้สึกหิวอีกครั้ง “ฉันต้องหลับไปสัปดาห์หนึ่งแล้ว!” เธอกล่าวขณะคลานออกไปบนใบ “แดดร้อนมาก! ฉันกำลังร้อนจนไหม้!”
เธอจึงปลดเปลื้องชุดเกราะออกและในสองวันต่อมาเธอได้ชุดใหม่ “มันแปลกจังที่จะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า!” เธอกล่าว ในอีกห้าวันเธอก็ปลดชุดเกราะที่สองออก ตอนนี้เธอเป็นหนอนตัวใหญ่เต็มที่
“ถ้าฉันเปลี่ยนเป็นผีเสื้อจะเป็นอย่างไร?” เธอพูดกับตัวเอง “นั่นคงจะทำให้ใบเขียวและดอกไม้หวานมีความสุขมาก แต่ฉันกลัวว่าขาของฉันจะทำให้ปีกของฉันรำคาญ!”
จากนั้นเธอก็มองดูขาเล็ก ๆ ทั้งสิบสองข้างของเธอและเริ่มร้องไห้ “และฉันไม่รู้สึกอย่างไรเลย! ถ้าฉันไม่ชอบการเป็นผีเสื้อเลยล่ะ? ฉันชอบคลานไปรอบ ๆ และเคี้ยวใบแดนดิไลออน!”
แน่นอนว่าดอกไม้ยังคงเป็นแค่ดอกตูม แต่เมื่อแคธี่นึกถึงดอกไม้ที่สดใสและคำพูดที่เต็มไปด้วยน้ำหอม และเปลญวนที่นุ่มนวลตลอดช่วงฤดูร้อน หัวใจเล็ก ๆ ของเธอก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นอีกครั้ง
แต่เธอไม่สามารถทนคิดเกี่ยวกับขาของเธอได้ ดังนั้นเธอจึงฝังหัวน้อย ๆ ที่กังวลเข้าไปในเปลญวนสีเขียวอ่อนที่ทำจากใบอ่อนนุ่ม ที่นี่เธอร้องไห้และสะอื้นจนทุกอย่างเงียบสงบ “ราตรีสวัสดิ์ แม่ธรรมชาติที่รัก” ดังนั้นเธอจึงซุกตัวลงในเปลนุ่ม ๆ ของเธอ