ในค่ำคืนฤดูใบไม้ร่วงที่อากาศอบอุ่น ขณะที่แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์กำลังจมลงสู่เนินเขา เด็กหญิงตัวเล็กคนหนึ่งกำลังวิ่งไปมาระหว่างพุ่มไม้และไม้หลายต้นที่อยู่ด้านหลังบ้านของเธอ พร้อมกับเรียกเด็กชายตัวเล็กที่วิ่งเข้าออกอยู่ระหว่างลำต้นไม้ และดูเหมือนว่าเขาจะคิดว่าไม่มีที่ไหนที่น่าอยู่ไปกว่าที่หลบซ่อนแห่งนี้อีกแล้ว
ในที่สุด เด็กหญิงก็นั่งลงและใช้กิ่งไม้และใบไม้ฤดูใบไม้ร่วงมาทำเป็นมงกุฎก่อนจะจัดการใส่ไว้บนหัวของเธอ ขณะนั้นเด็กชายก็ย่องมาข้างหลังเธอ และกระตุกสุนัขเก่าที่ชื่อว่า Thistle ซึ่งเป็นชื่อที่เขาเรียกมัน จึงเริ่มการถกเถียงที่ข้างเดียวซึ่งตามความเห็นของเขา มันควรจะสิ้นสุดลงด้วยการปรับปรุงความยุติธรรมทางกฎหมายของโลกอย่างเร่งด่วน เนื่องจากเขาได้แสดงรายการยาวเหยียดของสิ่งของและยกตัวอย่างกรณีต่าง ๆ ที่ชุมชนและมวลมนุษย์ถูกล่วงละเมิดและถูกโกงอย่างร้ายแรง และเขาหยุดเพื่อจะบอกว่าแม้แต่โครงการนี้ก็สั้นกว่าที่จะต้องนำเสนอต่อศาลกลาง Eagle ที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งมีเพียงสายตาที่เฉียบแหลมและมือที่ปลอดภัยเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ทำหน้าที่ในบัลลังก์
“ฉันไม่สามารถฟังใครได้ตอนนี้!” เอฟลีนเอ่ยขึ้น “ฉันคิดถึงสิ่งต่าง ๆ มากมาย และ โอ้ ปีเตอร์! ฉันเจอทางใหม่! ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นรอยแตกร้าวที่เกิดจากต้นไม้สองต้นที่เข้าหากันในกิ่งไม้ข้างบน”
“ไม่มีต้นไม้ที่นี่สามารถเติบโตใกล้กันได้ขนาดนั้นหรอก” ปีเตอร์ตอบขำ ๆ “แต่คุณรู้ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร? ไม่ได้หมายถึงรอยแตกร้าวที่กิ่งไม้ แต่เป็นเส้นเลือดสวย ๆ ที่เจริญเติมเต็มรอบ ๆ”
“แต่แม้ตอนแรกมันจะดูเป็นแบบนั้น ฉันเห็นในทันทีว่ามันไม่ใช่” เอฟลีนพูดต่อ “จากนั้นฉันก็เอากิ่งไม้ของฉันออกจากใบไม้และก้าวเข้าไปประมาณสามหลา มันมีกลิ่นหอมหวานมาก และดูเหมือนว่า สิ่งที่ถูกต้องควรจะมีต้นโยนที่อยู่ข้างหลังอยู่สามหรือสี่ต้น ฉันดึงกิ่งที่งามเหล่านั้นขึ้น แต่สุดท้ายมันก็เปิดไปสู่รอยแตกใหม่ และเมื่อฉันไปถึงปลายทางนั้น มันเปิดออกด้วยตัวมันเอง และดูเหมือนจะพูดกับกิ่งไม้ว่า ‘อย่ารู้สึกอายเลย! เข้ามาใกล้ ๆ!’ และนั่นคือสิ่งที่ฉันได้ทำ”
เธอเตรียมจะพูดว่า “นั่นคือสิ่งที่ฉันทำไปทุกอย่าง” แต่คิดว่าน่าจะดีกว่านั้น และเมื่อเห็นเพื่อนตัวน้อยยืนอยู่ข้างหน้าเธอพร้อมหมวก เธอจึงพูดต่อด้วยความมั่นใจว่า “และฉันคิดกับตัวเองว่า ‘ฉันจะพาเจ้าตัวน้อยของฉันไปหากิ่งไม้และกิ่งที่หักเพื่อมาที่นี่ และอาจจะทำให้เรามีทางที่จะเข้าใกล้กันในป่าที่มีหลังคาต่ำลงไปที่นั่น ดังนั้นคุณเห็นแล้วว่า เมื่อทุกคนไปพร้อมกันจะดีแค่ไหน!”
“คนอื่น ๆ สามารถจัดการกันได้ด้วยตัวเอง” เพื่อนของเธอกล่าวด้วยท่าทางปรัชญา; มันแน่นอนว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ที่ “คนอื่น” จะถูกนำพาผ่านขาของคนอื่น “แล้วคุณคิดว่าเราจะเข้าไปได้อย่างไร? “ชื่อใหม่จากญาติคนเยอรมัน และการผจญภัย การลากไป และโชคลาภ ฉันคิดว่า จะช่วยให้งานของครอบครัวเรามีความเจริญขึ้น”
“เขามักจะกล้าหาญกว่าทุกครั้งที่ฉันอยู่กับคุณ” ปีเตอร์ตอบด้วยเสียงหัวเราะ “และมันจะเหมือนการไปแอฟริกากับเก่าทองใน Parkhurst แน่นอนว่าฉันต้องอยู่ในเส้นทางป่าทึบเมื่อมีการนำเข้าสิ่งใหม่ ๆ ทุกเส้นทางเติบโตเกินไป และถ้าคนเรามองข้ามในเรื่องนี้ และมีภาษาไม่ต้องการมากนัก ก็น่าจะผ่านพุ่มไม้และศัตรูได้ง่าย ๆ
อย่างไรก็ตาม ฉันยังไม่ได้ไปถึงครึ่งทางที่คุณพูดถึง แต่จริง ๆ แล้วฉันจะมา ถ้าคุณยังสามารถพาอีกคนไปได้”
“มันจะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ว่าเราจะสามารถไปได้หรือไม่” เอฟลีนตอบพิจารณา “ไม่เพียงแต่ขึ้นอยู่กับลมในตัวเราและในตัวมดของเรา หรือของซึ่งบางครั้งอาจมีสเปกล่อนilaq เมื่อเราเจอหนูบ้านเป็นอันมาก; แต่ต้องมีการจารึก”
“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะมาหรือไม่?”
“บนเงื่อนไขว่าคุณจะต้องเข้าใจอย่างชัดเจนถึงความสัมพันธ์ของเบาะแสของเรา สำหรับตัวเราเองและสัตว์อื่น ๆ ที่มีลักษณะคล้ายกัน ขอให้คุณจดจำเนื้อหานี้ให้ดี; สิ่งนี้อาจช่วยเสริมอารมณ์ของพี่สาวเราระหว่างการเดินทาง ถ้าเรานำ ‘นิ้ว’ ไปด้วย หรือถ้าเราทำสิ่งที่ดุร้ายไปบนทั้งสองด้าน ถ้าเรารับรู้ถึงกระดูกที่มีการผ่านเหตุการณ์ที่ทำให้ผู้คนต้องเช็ดเท่าไหร่ที่ค้านกับประธานมนุษย์ที่ยุติธรรม และใกล้ตัวเราอยู่, ก็จะทำให้พวกเขาปรองดองนักช่างอินทรีย์ของคุณในการแข่งขัน ขอเพียงให้คุณบอกถึงการเดินทางยาวเหยียดที่คุณตั้งใจจะไปที่นั่น เพราะถ้าพวกเขาชอบที่จะไม่มีบริษัทนอกจากสองคนที่น่าสงสารอย่างพวกเรานั้น พวกเขาอาจจะทำให้มันดีอย่างที่อาศัยอยู่ ในขณะที่สะอาดกว่าที่ควรรู้ว่าบนบกเสมอ”
“สองหมายถึงอีกด้านหนึ่ง, สามเมื่อหนึ่งที่นั่งอยู่ในผนังที่จะเป็นด้านรวมแน่นอน ในขณะที่เราคิดว่าเราอาจจะหลบซ่อนค่าใช้จ่ายของเราเป็นเวลาถึงสิบแปดวันและคืนที่ต้องจ่ายกัน และเพื่อให้งานไปยังที่แห่งสุดท้าย บนพื้นฐานตามที่เราช่วยกันอ่านบทกลอนดี ๆ ข้าง ๆ ที่เราอนุญาตแล้ว ข้าง ๆ มีคนเบื่อแล้วมากพออยู่ที่บ้าน โดยไม่ต้องมีลูกค้าตัวใหม่จากประเภทนี้ หากจะไม่ใช่น้อย A.FIN.SEE อย่างไรก็ตาม ที่จะตั้งขึ้นเป็นการเปิดสารานุกรมสำหรับแผนกกวีจะสะดวกสำหรับตะเข็บอันเดียว; จะพยายามซ่อมแซมเสื้อผ้า หรือซ่อมที่พวกเขา หรืออาจเป็นกระดูกอ่อน และรายงานการวิ่งนั้น”
“ออร์-กู๊ดไม่ใช่น้อยเลย”