เมฆดนตรี

ในอาณาจักรแห่งฟ้าสวยที่เต็มไปด้วยมนตร์วิเศษ ที่ซึ่งดวงอาทิตย์ยิ้มและดาวเคราะห์เต้นรำ เมฆเหล่านี้ไม่ใช่เมฆธรรมดา แต่เป็นตัวละครที่มีชีวิต ซึ่งแต่ละตัวมีพรสวรรค์ด้านดนตรีเฉพาะตัว ทุกวัน อากาศจะถูกบรรเลงด้วยเสียงกระซิบของลมที่เดินทางจากเมฆหนึ่งไปยังอีกเมฆหนึ่ง ร่วมกันซ้อมกล่อมเด็กๆ ที่นอนอยู่ในเตียงด้านล่าง

เช้าวันหนึ่งที่สดใส เมฆน้อยชื่อ Caden ล่องลอยผ่านท้องฟ้าสีฟ้าอันเจิดจ้า เต็มไปด้วยความคาดหวัง วันนั้นคือวันที่เขาจะเรียนรู้ว่าจะสร้างเสียงดนตรีแบบไหนได้บ้าง - วันแห่งความหวังและความตื่นเต้น ขณะที่เขาลอยไปหามิตรของเขา นิมบัส เมฆที่ตีเบส เขาง่วงนอนเหมือนถูกบีบคั้นด้วยความวิตกกังวล ถ้าเขาทำเพลงไม่ได้ละ? หัวใจของเขาสั่นสะท้านกับความคิดนี้ แต่เขาก็อยากเชื่อมั่นในตัวเองอย่างมาก

นิมบัส ด้วยน้ำหยดใหญ่ที่นูนออกมาดูเหมือนไม้ตี ตีจังหวะเสียงดังกึกก้องที่สร้างคลื่นไปทั่วเมฆอื่น ๆ ขณะที่ Caden นั่งเตรียมเล่นบทของเขา กลับมีแค่ความเงียบตอบสนองต่อความกระตือรือร้นของเขา เมฆพี่น้องร่วมกันสร้างซิมโฟนีที่ทำให้ดอกไม้ด้านล่างเอนตัวไปมา แต่ ความเงียบของ Caden กลับก้องกังวานมากกว่าดนตรีเอง ความกลัวที่จะเป็นคนที่แตกต่าง กลัวว่าเขาจะเป็น ‘เมฆที่ไม่ดี’ เต็มไปด้วยหัวใจที่นุ่มฟูของเขา และเขาก็รู้สึกเหมือนกำลังแยกตัวลงไปกลายเป็นน้ำในวันที่สดใส เมื่อทุกคนอื่นเตรียมจะปล่อยความหวานลงสู่โลก

“มีอะไรเหรอ, Bubbly?” สไปร์ท ลมที่น่ารักที่วิ่งเล่นถาม ด้วยลมหายใจลึก Caden จึงเล่าให้ลมตัวน้อยฟังถึงความกังวลของเขา — เมฆขนาดใหญ่ที่อยู่ในใจของเขากำลังสร้างพายุแห่งความวิตกกังวล สไปร์ทบินไปรอบ ๆ เขา เบา ๆ กดไปที่เนื้อสัมผัสนุ่ม ๆ ของ Caden แล้วบีบเขาเล็กน้อย

Caden ตกใจรีบถาม “ทำแบบนั้นทำไมเหรอ?”

“คุณ, เพื่อนของฉัน, เป็นเมฆดนตรี,” สไปร์ทตอบกลับอย่างสนุกสนาน “ไม่มีเมฆไหนเหมือนคุณอีกนะ อย่าหยุดที่จะสร้างสรรค์ แสดงให้เราเห็นดนตรีของคุณ แล้วคุณจะเห็น”

ด้วยแสงประกายของความหวัง Caden เหลือบมองไปที่เด็กๆ ในสวนสาธารณะที่เล่นสนุกอยู่ โดยละเลยท้องฟ้า ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาเพราะพวกเขาก็แค่ไม่รู้ และในขณะนั้นเขารู้สึกบางอย่างลึกซึ้งกว่าเสียงของสไปร์ท — เป็นการเต้นรำ ลม แรงสั่นที่โอบรอบร่างของเขา พร้อมที่จะปลดปล่อยตัวเอง

“นั่นคือหัวใจของคุณเหรอ, Caden?” นิมบัสถามขณะที่นั่งอยู่ข้างเขา

Caden พยักหน้าด้วยความตระหนก จังหวะของหัวใจเริ่มเข้มข้นยิ่งขึ้นในทุกๆ ตั้งแต่นั้น

ทันใดนั้น ด้วยพลังจากเสียงดนตรีที่สุขสันต์ Caden ปล่อยเสียงที่ไม่มีใครเหมือน เสียงคำรณของฤดูฝนฤดูร้อน! เสียงเพลงดังกระทบลงเหมือนน้ำหยดที่เต็มไปด้วยเสียงดนตรีลงสู่เด็กๆ ด้านล่างที่ยกหัวขึ้น โดยใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความสุข Caden รู้สึกเป็นอิสระ รู้สึกมีความสุข ปล่อยความรักและเสียงหัวเราะผ่านดนตรีของเขา

“เห็นมั้ย, บอกแล้วไง!” สไปร์ทตะโกน ในขณะที่ทุกเมฆมีเมโลดี้เป็นของตัวเอง ปล่อยน้ำให้กับทุกคนได้ เขาแค่ต้องเชื่อมั่นในตัวเอง

ด้วยความมั่นใจใหม่ Caden จึงหลอมรวมความรักของเขาเข้ากับการแสดงที่เข้ากันกับจังหวะของนิมบัส สร้างเสียงเพลงที่น่ารื่นรมย์ที่ทำให้ทุกคนด้านล่างพอใจ ฝนที่เป็นประกายของเขาทำให้เสียงหัวเราะนุ่มนวลจากทุ่งด้านล่าง ในขณะที่นกเล่นสนุกในซิมโฟนีที่ถูกแสงอาทิตย์สาดส่อง ในตอนท้ายของวันเด็กๆ สดับฟังเสียงเพลงจนเข้าสู่ความฝัน โดยมีพายุที่หวานที่สุดที่เด็กๆ ทุกคนใฝ่ฝัน

และดังนั้น Caden เมฆที่มีดนตรีอันมหัศจรรย์จึงบินต่อไป โดยสัญญาว่าจะไม่สงสัยในเสียงเมโลดี้ของตัวเองอีก ทำให้ทุกฤดูฝนกลายเป็นซิมโฟนีแห่งความสุขสำหรับเด็กทุกคนทั่วโลก