เอลฟ์ซน

ในป่ามหัศจรรย์ มีเอลฟ์ตัวเล็กชื่อเอลวิส เอลวิสเป็นเอลฟ์ที่ร่าเริงมีดวงตากระพริบและหูแหลม เขาเป็นที่รู้จักของชาวบ้านทุกคน เพราะทุกคืนหลังจากที่เด็กๆ หลับสนิท เอลวิสจะออกมาและสร้างความวุ่นวาย เขาจะสับเปลี่ยนจอบในสวน หมุนระฆังของวัว และทำให้รสชาติอาหารของเด็กๆ เหม็นเหมือนของเก่าๆ

แต่เด็กน้อยไม่ได้โกรธ พวกเขาแค่หัวเราะ ดังนั้น วันหนึ่งเพื่อจะสนุกสนาน เอลวิสจึงดึงจมูกเด็กน้อยคนหนึ่งขณะเดินผ่าน แต่เด็กน้อยเริ่มร้องไห้ “ทำไมถึงร้องไห้ล่ะเด็กน้อย?” เอลวิสบอก “ฉันทำเพื่อให้เธอหัวเราะ”

“ฉันรู้ว่าคุณทำ,” เด็กน้อยสะอื้น “แต่รู้มั้ย มันเจ็บก่อน แล้วฉันก็แน่ใจว่าคุณจะทำแบบนี้อีก” เอลวิสดูเศร้าและจากไป แต่เมื่อเขาเจอเด็กคนถัดไป เด็กคนนี้ดึงเคราของเขาจนเอลวิสต้องร้องไห้ และเมื่อเขาหัวเราะใส่เขา เด็กคนนั้นก็จากไปโดยไม่ทำแบบนั้นอีก

เอลวิสรู้สึกว่าเขากำลังเติบโต แต่เขาไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เพราะใกล้ๆ เขามีหญิงชราผู้ใจดีต่อทั้งนกและสัตว์เลื้อยคลาน ซึ่งทุกสัปดาห์จะให้ดอกไม้ลูกชายของเธอถือไปให้คนป่วย เอลวิสคิดในวันหนึ่งว่า “นี่ทำให้ผู้คนหัวเราะ” ดังนั้นเขาจึงพลิกกระถางดอกไม้ของเธอกลับหัวเมื่อไม่มีใครเห็น แต่ในเช้าวันถัดมา เขาพบว่าคำพูดของหญิงชราถูกจุกอยู่ด้วยความร้องไห้ “นี่ไม่ดีต่อคุณหรือ?” เอลวิสบอก “โอ้ ใช่,” เธอสะอื้น “แต่มันทำให้เด็กป่วยของฉันร้องไห้ด้วย” และเธอก็ร้องไห้ต่อไป

เอลวิสดูจริงจัง “ฉันจะไม่ทำความซนอีกต่อไป” เขาบอก และจากเวลานั้น เขาทำงานเล็กๆ ที่บ้านต่างๆ ในหมู่บ้านเอลฟ์ เขารีบพบว่ามีความสุขและสนุกมากกว่าการเล่นมุขต่างๆ เพราะทุกคนเริ่มชอบเขา

ดังนั้นมาให้เราทำหน้าที่ของเราและทำดีในทุกๆ วัน และต้องจำไว้ว่าความมีน้ำใจคือมุขที่ดีที่สุดตลอดไป.