แปรงวาดภาพมหัศจรรย์
กาลครั้งหนึ่งนานมา มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อว่า ลีโอ อาศัยอยู่ในหมู่บ้านศิลปะที่เต็มไปด้วยสีสันสดใสและทิวทัศน์ที่สวยงาม เขาเป็นจิตรกรที่มีพรสวรรค์ที่รักการสร้างสรรค์ภาพวาดจากโลกแวดล้อมของเขา
เช้าวันหนึ่งที่มีแดดอุ่น ขณะลีโอเดินเล่นอยู่ใกล้แม่น้ำที่เปล่งประกาย เขาได้พบกับชายชราที่ดูเหมือนต้องการความช่วยเหลือ ชายชราผู้มีประกายตา เปิดเผยตัวเองว่าเป็นนักเวท และเพื่อแสดงความขอบคุณที่ลีโอช่วยเขา เขาจึงมอบแปรงวาดภาพที่ไม่เหมือนใครให้กับลีโอ แปรงนี้ไม่ใช่แค่สำหรับการวาดภาพ แต่ทุกอย่างที่ลีโอวาดด้วยมันจะมีชีวิตขึ้นมา!
ลีโอรู้สึกทึ่ง เขารีบกลับไปที่หมู่บ้านและลองใช้แปรง เขาวาดดอกไม้และเพื่อความตกตะลึงของเขา ดอกไม้นั้นเบ่งบานอยู่เบื้องหน้าของเขา! เขาวาดนก และมันก็โผบินอยู่รอบห้องของเขา ร้องเพลงอย่างมีความสุข ลีโอเริ่มตระหนักถึงพลังที่เขามีและตัดสินใจที่จะใช้มันเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น
ในวันถัดไป ลีโอสังเกตเห็นว่าชาวบ้านต่างมีสีหน้าเศร้า เด็กหญิงคนหนึ่งที่ครอบครัวมีฐานะยากจนปรารถนาข้าว ดังนั้นเขาจึงวาดชามข้าวใบใหญ่ ข้าวนั้นก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอทันที ชายชราคนหนึ่งปรารถนาเสื้อแจ็คเก็ตอุ่นๆ สำหรับฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง ลีโอก็วาดมันขึ้นมาและมันก็คุ้มคลุมเขาอย่างอบอุ่น ด้วยทุกการกดแปรงวาดภาพมหัศจรรย์ ลีโอนำความสุขมาสู่เพื่อนบ้านของเขา
แต่ข่าวเกี่ยวกับของขวัญของลีโอก็ถึงหูของจักรพรรดิผู้โลภ เขาส่งทหารไปยังบ้านของลีโอ สั่งว่า “เจ้าต้องวาดภูเขาทองให้ข้าทันที!” โดยไม่มีทางเลือก ลีโอจึงหยิบแปรงขึ้นมา วาดภูเขาที่มีสองด้านและบอกทหารให้ไปอีกด้าน เมื่อพวกเขาวิ่งไป พวกเขากลับได้พบกับทหารอีกกลุ่มรออยู่ ทหารที่สับสนและโมโหได้กลับมารายงานจักรพรรดิ ลีโอพูดอย่างสงบว่า “ฝ่าบาท ทองอยู่พร้อมสำหรับท่านอีกด้านหนึ่ง” ชี้ไปในทิศทางตรงข้าม
จักรพรรดิที่โกรธแค้นสั่งให้ทหารจับลีโอและนำเขาไปยังวัง จิตรกรหนุ่มถูกขังอยู่ในห้องมืดที่ไม่มีแสงสว่างและสีสัน วันหนึ่งเปลี่ยนเป็นคืน และคืนหนึ่งกลับเป็นวัน แต่ลีโอไม่สิ้นหวัง ด้วยแปรงมหัศจรรย์ของเขา เขาสร้างประตู วาดแสงแดดในเซลล์ของเขา และนำดอกไม้เข้ามาในคุก
เมื่อทหารผู้คอยเฝ้าดันนำอาหารมาให้พวกเขาต่างก็รู้สึกประหลาดใจกับวันที่สดใสที่บานสะพรั่งอยู่ภายในผนังมืด พวกเขากลับไปบอกจักรพรรดิ ซึ่งเร่งรีบลงไปที่ดันเจี้ยน “นี่มันกลอุบายอะไร!” เขาตะโกนด้วยเสียงอึกทึก และลีโอเพียงแต่ยิ้มแย้ม
สุดท้ายจักรพรรดิรู้สึกเบื่อหน่ายกับจิตรกรผู้ฉลาด ดังนั้นเขาจึงยอมแพ้และขับไล่ลีโอออกจากอาณาจักร ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความหวัง ลีโอกลับคืนสู่หมู่บ้านของเขา เขายังคงช่วยเหลือเพื่อนบ้านของเขา วาดเกวียนสำหรับชาวนาและบ้านให้แก่ผู้ด้อยโอกาส ชื่อเสียงของเขาแพร่กระจายไปไกลและกว้าง ไม่ใช่เพราะภาพวาด แต่เพราะความใจดีของเขา
ดังนั้น ด้วยทุกการกดแปรงวาดภาพมหัศจรรย์ ลีโอได้เรียนรู้ว่าความสุขที่แท้จริงมาจากการให้แทนที่จะได้รับ ทำให้เรื่องราวของเขากลายเป็นนิทานที่ถูกจดจำและรักใคร่ในหลายๆ รุ่น
บทเรียน: ความคิดสร้างสรรค์สามารถเป็นของขวัญให้กับผู้อื่น.