กาลครั้งหนึ่งในหมู่บ้านที่มีชีวิตชีวาซึ่งเต็มไปด้วยสีสันที่เต้นรำในแสงแดด มีศิลปินเด็กที่มีพรสวรรค์ชื่อว่าลิลี่ ลิลี่ไม่ใช่เด็กธรรมดา เธอมีสัมผัสที่วิเศษที่ทำให้ภาพวาดของเธอมีชีวิตชีวา ทุกเช้าเธอจะตั้งพู่กันในตลาด วาดภาพดอกไม้ที่ดูเหมือนจะบานเบ่งและผีเสื้อที่บินออกจากผืนผ้าใบ
วันหนึ่งที่แดดจ้า ขณะที่เธอกำลังวาดภาพแม่น้ำ ชายแก่คนหนึ่งก็เข้ามาหาเขา เขามองด้วยความตื่นตะลึงเมื่อเห็นน้ำคลื่นไหวและไหล “เด็กน้อย” เขาพูดด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย “เจ้ามีพรที่หายาก จงรับแปรงนี้ มันจะทำให้ความปรารถนาของหัวใจเจ้าสำเร็จ”
ในตอนแรก ลิลี่รู้สึกลังเล แต่รอยยิ้มที่ใจดีของชายแก่ทำให้เธอรับของขวัญไป ในคืนนั้น ขณะที่เธอวาดภาพผลไม้ในชาม เธอรู้สึกทึ่งเมื่อสามารถยื่นมือออกไปและเก็บแอปเปิ้ลจริงจากผืนผ้าใบได้! เธอรู้ว่าแปรงสีสามารถทำให้ผลงานของเธอมีชีวิต
ในวันถัดไป เธอวาดภาพอาหารและแจกจ่ายให้ผู้ที่หิวโหย เร็วๆ นี้ เธอสร้างสะพานข้ามแม่น้ำเพื่อให้เด็กๆ สามารถไปโรงเรียนโดยไม่ต้องพายเรือผ่านน้ำ ทุกวัน เธอช่วยเหลือคนอื่น และชื่อเสียงของเธอก็เบ่งบานเมื่อเธอวาดฝันให้เป็นจริง
อย่างไรก็ตาม ข่าวเกี่ยวกับเวทมนตร์ของเธอไปถึงจักรพรรดิกระหายความมั่งคั่งที่ต้องการเก็บเวทมนตร์ไว้สำหรับตัวเอง เขาเรียกลิลี่และสั่งว่า “จงวาดให้ข้าพเจ้าเป็นพระราชวังที่ทำจากอัญมณี!”
แต่ลิลี่รู้ถึงความสำคัญของพรของเธอ แทนที่จะวาดพระราชวัง เธอจึงวาดสวนสวยเต็มไปด้วยต้นไม้ที่มีสีสัน ดอกไม้หอม และนกที่ร้องเพลง พร้อมกล่าวว่า “สวนที่เติบโตเบ่งบานขโมยหัวใจได้ดีกว่ากำแพงที่เต็มไปด้วยทองคำ”
จักรพรรดิ์โกรธจัด สั่งการให้ทหารจับแปรง แต่เมื่อพวกเขาจับมัน แปรงกลับ twists และเลี้ยวหลบหนีการจับกุม เมื่อเขาตระหนักว่าเขาควบคุมเวทมนตร์ไม่ได้ จักรพรรดิ์จึงเผาแปรงและสาบานว่าจะกักขังลิลี่ตลอดไป
แต่ชายแก่ใจดีปรากฏตัวอีกครั้ง โดยโบกมือเพื่อสร้างเส้นทางหนีที่เต็มไปด้วยสีสันสดใสที่นำลิลี่ไปยังที่ห่างไกล ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความขอบคุณ เธอพบหมู่บ้านใหม่ซึ่งเธอช่วยสร้างบ้าน วาดบ่อน้ำที่ให้เอาน้ำที่สะอาด และสร้างสวนที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุข
ชาวบ้านเคารพเธอไม่ใช่เพราะเวทมนตร์ แต่เพราะหัวใจใหญ่โตและความเต็มใจในการแชร์พรสวรรค์ของเธอ และทุกคืน ขณะที่ลิลี่วาดใต้แสงดาว เธอรู้ว่าความมหัศจรรย์ที่แท้จริงมาจากภายในตัวเราเอง