คุณเคยมองขึ้นไปที่ท้องฟ้าในยามค่ำคืนและเห็นดาวที่ส่องสว่างอยู่หรือไม่? บางทีอาจเป็นน้องสาวของฉันหรือหนึ่งในเพื่อนของฉัน คุณไม่มีวันบอกได้เลย บางทีคุณอาจคิดว่ามันคือดาวเดียวกันที่คุณเห็นทุกคืน แต่ฉันมักสงสัยว่าคุณเคยเห็นดาวตกจากฟ้าหรือไม่ มันเป็นภาพที่หาชมได้ยาก แต่ฉันมีนิทานที่จะเล่าให้คุณฟัง โดยเฉพาะสำหรับเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงอย่างคุณ เกี่ยวกับดาวที่ตกและสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ
เมื่อคืนวันก่อน ฉันนอนอยู่บนเตียงอย่างตื่นตัว และทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงแปลกๆ จากข้างล่าง เหมือนมีคนเรียก “พรี๊ส! พรี๊ส!” ฉันกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วและมองออกไปที่หน้าต่าง ถัดจากบ้านข้ามถนนมีแสงที่สว่างมากจนฉันมองไม่ถนัด “ฉันสงสัยแปลกๆ ว่าอะไรนั่น?” ฉันพูดกับตัวเอง แต่ฉันไม่ต้องสงสัยนาน เพราะฉันนึกออกว่าดาวที่สว่างมากได้โชคดีลงจอดที่จุดเดียวกันเมื่อคืนก่อน ฉันรีบลุกขึ้น แต่งตัว และตั้งใจที่จะแสวงหาความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เมื่อฉันแต่งตัวเสร็จ ฉันก็แอบมองออกไปที่หน้าต่างอีกครั้ง แสงที่สว่างยังเปล่งประกายอยู่ ฉันวิ่งลงไปข้างล่างและออกไปที่ถนน
ฉันประหลาดใจที่พบว่าที่อากาศไม่หนาวมาก มีเมฆลอยผ่านอย่างรวดเร็วหลบดาวออกจากการมองเห็น แต่มียดาวหนึ่งที่สว่างจ้า และเปล่งประกายอย่างกล้าหาญที่ปลายถนน มันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลูมี ดาวที่ตกลงมา ฉันเดินไปหานางและถามว่า “ทำไมท่านถึงอยู่ห่างบ้านขนาดนี้?”
“เอาเถอะ” ลูมีบอก “คุณเห็นไหม มันเกิดขึ้นแบบนี้: เพียงแค่ก่อนรุ่งอรุณ ฉันหลงทางในเมฆ และตกลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพบว่าตัวเองนอนอยู่ในสวนของคุณหญิงโรส มันน่ายินดีมากที่นอนอยู่ที่นั่น แต่ฉันก็เริ่มเบื่อไข้ ดังนั้นคุณเห็นไหม ฉันจึงร้องเพลงอย่างดังและหวานที่สุดที่ฉันสามารถทำได้ หวังว่าเด็กๆ ในบ้านจะตื่นมาหาฉัน แต่พวกเขาก็ไม่ตื่น ฉันคิดว่าพวกเขาควรจะเป็นเด็กไม่ดี ไม่งั้นพวกเขาต้องช่วยได้ ฉันจึงร้องเพลงอีกครั้ง และทันใดนั้นเด็กๆ ทุกคนวิ่งลงมาตรงใต้ต้นไม้และเรียกออกมาว่า “ดาวที่น่ารัก! ดาวที่น่ารัก!” ฉันดีใจมาก ตอนนี้ฉันก็ชินกับที่นี่ และฉันไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรหากจะต้องกลับไปที่เดิมในฟ้า โอ้! ไม่มีเด็กๆ ที่มีชื่อที่น่ารักแบบเดิมๆ อีกแล้ว”
“ฉันเป็นเด็ก” ฉันพูด “และฉันมีชื่อที่น่ารัก คุณจะได้เห็น”
ฉันรีบยกมือขึ้นและตะโกนออกมาดังๆ ว่า “โซ-โซ โอ้! ผึ้งในรังมันต่อยฉันดีจริง!” และทันใดนั้น ผึ้งทั้งหมดก็เริ่มบินรอบตัวฉัน และร้องเพลงด้วยความสุขจนลูมีดีใจมาก ชื่อของฉันถูกเรียกให้ก้องไปทั่วชนบท แต่ผู้คนไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร บางคนร้องเพลง แต่พวกเขาคิดว่าฉันโง่และไร้สาระ สุดท้ายผู้คนในเมืองทั้งหมดไปที่โบสถ์และสวดมนต์กัน โดยเอาคำที่ดีที่สุดที่พวกเขาคิดออกมา
แต่พวกเขาคิดว่ามันใช้ไม่ได้ผล เพราะฉันกลายเป็นสว่างกว่าที่เคยเป็นร้อยเท่า ฉันรู้สึกเหนื่อย และเพลงก็เช่นกัน แต่ลูมีไม่ยอมแพ้ เด็กๆ หัวเราะและเต้นรำแล้วตะโกนขึ้นมา จนกระทั่งเธอพูดว่า “พอแล้วตอนนี้ คุณทุกคนสามารถไปนอนกันได้ ฉันคิดว่าฉันจะต้องนอนทั้งคืน” แล้วจากนั้น เธอก็ตกลงมาในสายฝนของทองคำลงสู่พื้นดินในกลางสวนที่สวยงาม ปลูกปักและกลายเป็นต้นไม้เล็กๆ ที่น่ารัก
ตอนนี้ บางทีทุกครั้งที่คุณมองดูดาวที่ริบหรี่ในฟ้า หนึ่งในนั้น อาจจะเป็นลูมีดาวก็ได้ และบางทีพวกเขาก็อาจจะพูดชื่อของคุณซ้ำๆ อีกด้วย