ในป่าสวยงามที่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตมหัศจรรย์มากมาย มียูนิคอร์นตัวหนึ่งชื่อว่าลูน่า เธอเป็นที่รู้จักด้วยขนสีขาวที่สวยงามและประกายสีสันที่เปล่งประกายจากเขาของเธอ ทุกเย็น เมื่อดวงอาทิตย์ตกประกายของเธอจะเปล่งประกายสว่างขึ้นอีก ทำให้ปริมาณความสวยงามรอบตัวเธอส่องสว่างออกไป
ลูน่าชอบสำรวจป่าเวทมนตร์ ทำความรู้จักกับทุกสิ่งมีชีวิตที่เธอพบ เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอคือเบลล่า กระต่ายตัวฉลาด และเฟรดริก สุนัขจิ้งจอกที่ชอบเล่นซึ่งมักจะมีมุขตลกมาให้เธอหัวเราะเสมอ ทั้งสามใช้เวลาร่วมกันสนุกสนานและทำให้ทุกคนในป่าสดใส
แต่เช้าวันหนึ่ง ลูน่าตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ เธอมองไปที่ภาพสะท้อนในบ่อและอุทานออกมา ประกายของเธอหายไปแล้ว! เธอไม่ใช่ยูนิคอร์นที่เปล่งประกายสวยงามที่ทุกคนหลงรักอีกต่อไป เธอเดินออกจากถ้ำอย่างเงียบ ๆ หวังว่าจะไม่มีใครสังเกตเห็นรูปลักษณ์ที่จืดชืดของเธอ
“สวัสดีตอนเช้า ลูน่า!” เบลล่าร้องเสียงใส กระโดดเข้ามาหาเธออย่างมีความสุข
“สวัสดี,” ลูน่าตอบเบา ๆ พยายามจะยิ้ม
เฟรดริกกระโดดลงมาจากก้อนหินใกล้ ๆ “ทำไมดูเศร้าอย่างนั้นลูน่า? ดูเหมือนเธอจะ… จืดชืด วันนี้!” เขาล้อเล่น แต่แล้วก็เห็นสีหน้าที่จริงจังของเธอ “มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”
ลูน่าส่ายหน้าและเล่าเรื่องปัญหาของเธอให้ฟัง เบลล่าและเฟรดริกแลกเปลี่ยนสายตาที่กังวล พวกเขารู้ว่าประกายของเธอนั้นมีความหมายกับเธอมากเพียงใด
“ไม่ต้องกังวลนะ ลูน่า,” เบลล่าพูด “เราจะหาประกายของเธอกัน!”
ได้รับแรงบันดาลใจจากความตั้งใจของเบลล่า เฟรดริกเสริม “ใช่! การผจญภัยทุกครั้งต้องมีภารกิจที่ดี มาลุยกันเถอะ!”
และดังนั้น การเดินทางของพวกเขาจึงเริ่มต้นขึ้น พวกเขาไปพบวิลโลว์ นกฮูกผู้มีปัญญาที่อาศัยอยู่ในต้นไม้ขนาดใหญ่กลางป่า วิลโลว์ฟังเรื่องราวของลูน่าอย่างตั้งใจ จากนั้นคิดไปครู่หนึ่ง
“ประกายในหัวใจของเธอได้จางหายไปแล้ว ลูน่าที่รัก เธอต้องเติมมันด้วยความสุขอีกครั้ง ค้นหาสถานที่ในป่านี้ที่เธอเคยแบ่งปันความสุขและเสียงหัวเราะกับเพื่อน ๆ ของเธอ ประกายของเธอจะกลับมาเมื่อเธอย้อนความทรงจำที่มีความสุขนั้น,” เธอแนะนำ
ได้รับแรงบันดาลใจจากคำพูดของวิลโลว์ ลูน่าและเพื่อน ๆ ได้เดินเส้นทางเดิมรอบ ๆ ป่า พวกเขาเต้นรำในทุ่งดอกเดซี่ที่พวกเขาเคยพบกันเป็นครั้งแรก หัวเราะใต้ดาวบนเขา Moonlit Hill และกระโดดเล่นในลำธารที่มีเสียงหัวเราะแห่งนี้ซึ่งพวกเขามักจะเล่นด้วยกัน
แต่ถึงกระนั้น ลูน่ายังคงรู้สึกไม่มีการเปลี่ยนแปลง อ่อนแอและหมดหวัง เธอนอนลงในจุดนุ่ม ๆ ของหญ้าและร้องไห้ เบลล่าและเฟรดริกเข้ามากอดเธอไว้ พยายามปลอบใจเพื่อนของพวกเขา
“เธอรู้ไหม,” เบลล่าพูด “หัวใจของเรามีความรักให้เธอ แม้ว่าเธอจะไม่เห็นประกายของเธอในตอนนี้”
“และความรักคือสิ่งที่ทำให้ประกายของเธอเปล่งประกายสว่างขึ้นที่สุด,” เฟรดริกเสริม
เมื่อฟัง ลูน่ารู้สึกอบอุ่นในใจของเธอ ถูกโอบล้อมด้วยเพื่อนที่รักและใส่ใจ เธอเข้าใจว่าพวกเขาพูดถูก พวกเขามีความทรงจำและการผจญภัยมากมายร่วมกัน ความรักที่พวกเขามีต่อกันเติมเต็มอากาศเหมือนเวทมนตร์
ทันใดนั้น เธอรู้สึกถึงความรู้สึกเสียวซ่าในเขาของเธอ เมื่อเงยหน้าขึ้น เธออุทานด้วยความดีใจ ประกายที่สวยงามของเธอกลับมาแล้ว เปล่งประกายสว่างกว่าที่เคย สว่างกว่าดาวในคืน!
“เห็นไหม! มันอยู่ในตัวเธอตลอดเวลา!” เบลล่าหญิงสาวตะโกนด้วยความดีใจ
เฟรดริกเต้นรอบ ๆ หางของเขาสว่างไสวด้วยความตื่นเต้น “นั่นแหละที่เรียกว่าการหวนคืนของการเปลี่ยนแปลง!”
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป ลูน่าได้เรียนรู้ว่ามิตรภาพที่แท้จริงคือประกายที่ไม่มีวันจางหาย มันไม่สำคัญหากประกายภายนอกของเธอจะจางลง ความรักที่เธอแบ่งปันกับเพื่อน ๆ จะส่องสว่างในหัวใจของเธอตลอดไป และเมื่อพวกเขาออกเดินทางไปผจญภัยใหม่ ๆ มากมาย ประกายของลูน่ากลายเป็นสัญลักษณ์ของความสุข ความรัก และความเข้มแข็งของมิตรภาพที่ส่งแสงสว่างให้กับป่าเวทมนตร์ตลอดไป