ชื่อของฉันคือแม็กซ์ ฉันคือสุนัข สายพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันอายุสิบสองปีแล้ว แต่ให้ฉันพาคุณกลับไปที่วันที่จะเรียกว่า “น่าตื่นเต้น” ที่สุดในชีวิตของฉัน วันนั้นช่างน่าตื่นเต้นสำหรับฉันมากกว่าที่มันจะเป็นสำหรับมนุษย์อย่างแน่นอน
วันนั้นเริ่มต้นเหมือนวันอื่น ๆ ด้วยการกินอาหารเช้าและเล่นเกมตามหาสลิปเปอร์ ตามมาด้วยการเล่นเกมไล่จับบอลในสวนหลัก ในที่สุดเมื่อถึงช่วงกลางวัน เราก็ไปที่ป่าและมีความสนุกสนานกันอย่างสุดเหวี่ยง เด็กสี่คนอยู่ที่นั่นและพวกเขาเล่นกับเรา พวกเขารู้สึกเหมือนกับที่มือ ขา และหัวของเราคือของเล่นของพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็พลิกตัวเราและกดพวกเราไว้ที่พื้น เด็กแต่ละคนมีสุนัข ดังนั้นพวกเขาจึงพาเรามาทอยและเล่นไปด้วยกันอย่างสนุกสนาน
แต่มันเป็นวันที่อากาศอบอุ่น และเด็ก ๆ ก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงนอนลงบนหญ้าและเริ่มพูดคุยกัน เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้เราสุนัขกังวล แต่น่าแปลกที่เมื่อมือของพวกเขาเหนื่อย เด็กจึงเริ่มจับสุนัขด้วยเท้า ถึงแม้มีคนหนึ่งในพวกเขาอาจจะพลิกเราโดยใช้มือ แต่ไม่มีใครเคยเตะเรามาก่อน ซึ่งทำให้เราสุนัขอารมณ์เสีย และเราจึงจับขาของเด็ก ๆ และดึงพวกเขาจนพวกเขาขอให้เราเลิกทำ การกระทำนี้อาจจะเป็นการไม่รู้จักที่สุภาพของเรา แต่เราเจอกับความอยุติธรรมมากมาย
ดังนั้น สุนัขจึงออกไปจากการถูกปฏิบัติอย่างหยาบคาย และวิ่งเล่นกันอีกเล็กน้อย จากนั้น เมื่อติดอยู่ในวัชพืชที่รกพวกเราจึงกลับบ้านอย่างเหมาะสม เจ้านายของฉันขึ้นไปชั้นบน และฉันถูกนำเข้าไปในห้องโถงที่สว่างสดใส
หน้าต่างทั้งหมดเปิดกว้างต้อนรับแสงแดด และฉันได้รับอนุญาตให้อยู่ที่ไหนก็ได้ในบ้าน ฉันส่งเสียงเรียกด้วยความดีใจ และเมื่อเด็กทารกถูกพาไป ฉันจึงได้ทำลายหมอนขนสัตว์ของเขา มันนุ่มและเหมาะกับเท้าและกรามของฉัน หลังจากที่ได้กลิ้งไปมาหนึ่งครั้ง ฉันก็กระโดดขึ้นลงตามทางเดินซึ่งยาวแปดก้าว ฉันดีใจมากที่ได้กลับบ้านอีกครั้ง!
จากนั้น ฉันยกหัวขึ้น สะบัดหางอีกครั้งและเริ่มทำงานอีกครั้ง โดยการพลิกและพาไปหลายคู่รองเท้าและสลิปเปอร์ ซึ่งฉันเริ่มเคี้ยวมันจนแตกละเอียด จนทำให้ดูเหมือนถนนเต็มไปด้วยหนังและกระดุม
ความบันเทิงนี้หยุดลงเมื่อครอบครัวไปทานอาหารเย็น ซึ่งทำโดยไม่มีเราสุนัข และเราก็นอนอยู่บนพื้นในมุมหนึ่ง จากนั้นพวกเขาทั้งสี่ก็หายไปในสวนเพื่อเล่นโดยไม่มีเรา และฉันรู้สึกเบื่อ จึงยื่นจมูกออกไปนอกประตู และเมื่ออยู่คนเดียวในทางเดิน ฉันปล่อยให้ตัวเองเดินไปจนกระทั่งไปถึงพื้นที่ที่ห่างไกลที่สุดของบ้านเรา
เมื่อมันร้อนเกินกว่าจะคิดเกี่ยวกับการวิ่งในแสงกลางวัน ฉันจึงนอนบนพื้นของสนามและสังเกตหน้าต่างแต่ละชั้น จนกระทั่งสุดท้ายฉันคิดว่าฉันเห็นใบหน้าของเชฟหลักของเราและแม่ครัวในครัว
ทันใดนั้น มีอะไรบางอย่างตีที่หน้าต่างสองบานของห้องครัวที่ชั้นล่าง ซึ่งมักจะเปิดอยู่ และเชฟเปิดหน้าต่างเพื่อไล่ยุงสีดำตัวใหญ่ที่เข้ามาเต้นอยู่
ฉันได้ยินเสียงเรียกชื่อของฉัน และในตอนแรกรู้สึกสงสัยฉันจึงเข้าไปใกล้ ค่อย ๆ ส่งเสียงเรียกไปที่พวกเขา เชฟสัมผัสจมูกของฉัน ลูบหัวของฉัน และให้ชิ้นขนมปัง แสนอร่อย หลังจากนั้นฉันจึงกลับมามั่นใจและนั่งลงอย่างอ่อนน้อมอยู่ตรงหน้าเธอ พร้อมบอกเล่าเรื่องราวความไม่เป็นธรรมของฉันที่เกิดขึ้นมากมาย ในขณะนั้นหัวใจของฉันเริ่มอ่อนแอลง
เมื่อสุนัขหลงทางในบางครั้งมักจะหาทางกลับมาได้ แต่มีประตูใหญ่สี่บาน ประตูออกของเราเป็นความยากลำบาก ซึ่งทำให้ครอบครัวของเราเหมือนกับติดอยู่ในคุก และสูญเสียเสรีภาพก่อนที่เราจะได้ออกจากบ้าน ด้วยเหตุนี้ การที่จะออกไปนั้นถ้าไม่อยากอยู่ข้างนอกตลอดไปจนกว่าครอบครัวจะกลับบ้าน ก็ยิ่งเป็นเรื่องยากขึ้นทุกที จนทุกคนรู้สึกว่าเพราะเหตุใดเราถึงดีใจมากที่จะนอนในคืนนั้น
แต่ฉันก็ทำตามที่สามารถทำได้ เพื่อที่จะนอนโดยเพียงแค่สัมผัสขอบของที่นอน และทุกคนในที่สุดก็ต้องนอนอยู่ที่นี่ ฉันอาจจะเดินหลงได้ง่าย แต่ฉันก็อยู่ที่นั่น และจากการขาดการนอน ร่างกายของฉันจึงคล้ำและช้ำไปหมด
จากประตูนั้นเราก็ลงมาที่กรงเหล็กของการก่อสร้าง ที่ฉันคาดว่าจะต้องอยู่ต่อไปหลายปี มันดูเหมือนภูเขาในที่ดินนี้ หลังจากนั้นมาถึงดินเหนียวแข็งที่พื้น ก่อนที่ฉันจะหันกลับไปยังจุดเริ่มต้น แต่ฉันไม่สามารถผลักประตูอินคิวบเต้ได้เปิดออก แม้ว่าฉันจะใช้ทั้งแรงกลัวหรือฟันก็ตาม
หลังจากใช้เวลาสองชั่วโมงนอกบ้าน และพยายามหาทางกลับ ฉันพบกับเพื่อนร่วมชะตากรรมคนหนึ่ง และเพื่อความยินดีอย่างมากของฉัน คือพ่อของฉัน สุนัขพันธุ์บลูด็อกตัวดำที่ถอนหายใจอย่างหนักใจจากระเบียงข้างเคียง ระเบียงนี้ตั้งอยู่ในลักษณะที่ระเบียงของเรามองเห็นสวนของเพื่อนบ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งได้แปรสภาพจากพื้นที่หญ้าเปล่าให้กลายเป็นสวนสวยงามด้วยความเอื้อเฟื้อจากเพื่อนของฉัน ผู้ตัดหญ้า
ใต้ระเบียงนี้มีลมแรงพัดผ่าน ซึ่งฉันคาดว่าจะทำให้ความรู้สึกเครียดจากโซ่ของฉันน้อยลงเมื่อเราได้แสดงจมูกยาวให้แก่กัน ในที่สุดฉันจึงขอให้พ่อของฉัน ซึ่งรู้สึกผิดหวังมากที่เห็นฉัน ให้เงียบ
คนขับรถกำลังเตรียมที่จะออกไปขับรถ เขาถ่มน้ำลายลงพื้น แล้วหันไปหาผู้ชายของเรา
“ดูเหมือนว่าสภาพอากาศจะดีอยู่” เขากล่าว
“ยิ่งดีเข้าไปใหญ่”
“อิฐจากปีเตอร์สเบิร์กที่เราจับเมื่อคืนมาจากไหน?”
“ฉันไม่รู้ แต่แน่นอนว่ามันถูกบดขยี้เพราะประตูของเรา”
เราจึงกล่าวลาให้กับคนที่ซื่อสัตย์เหล่านี้ ที่รีวัลฉันได้เดินทางไปเข้านอนในคืนที่ผ่านมาโดยมีการอนุญาตจากเจ้านายของฉัน ซึ่งทำให้เราต้องใช้รสชาติและความสะดวกสบายของชายหนุ่มที่พวกเขาให้ฉันอยู่ ดังนั้น ทุกคนทุกอย่างจึงรู้สึกใหม่และต่างไปจากที่เคย แต่คนในรีวัลก็มักจะต้อนรับเราอย่างเต็มใจและหุ้นส่วนของครอบครัวเราไปตรวจสอบสถานะทรัพย์สิน ฉันได้ยินเสมอว่า “นี่มันดีกว่า” คุณจะไม่โกรธเมื่ออ่านข้อความนี้ว่าที่ปลายฤดูกาล โดยเฉพาะเมื่อเราช่วยให้ใครบางคนได้เห็นว่าเราจะกลับมาที่นี่ในอีกสองเดือนที่เราจะเข้าคุก
ในคืนก่อนที่เราจะเริ่มเจ้านายของฉันไปหาฉันผ่านเพื่อน ๆ ของเขาที่มาบอกลา พวกเขาทุกคนตื่นเต้นและถอดเน็คไทออก จูบกันแล้วเปิดโต๊ะและร้องเพลงในห้องบอลรูมทีละสามเพลง มีสามคนรวมถึงผู้หญิงจากเบอร์ลินที่ขอโทษ
วันถัดมา งานเลี้ยงก็เริ่มขึ้นเพื่อจากไป พวกเขายังคงแต่งตัวที่โรงแรม ขณะที่ฝนตกจึงไม่มีใครสามารถไปที่ไหนได้นอกจากคนทั่วไป
ที่สเตตินฉันไปบอกลาเด็กสาวของฉัน ชื่อออติเลีย ซึ่งพี่ชายของฉัน มักนัสกล่าวว่า เขาได้แต่งงานกับบุตรสาวคนเดียวของพ่อค้า มังค์ เบลิง จากฟาโรอส์และนอร์เวย์ คุณจะรู้ด้วยว่า หลานสาวของฉันเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและกล้าหาญ เป็นพยาบาลที่น่ายินดี ที่ฉันให้แก่เด็กสี่คน ซึ่งมากกว่าที่เชื้อสายของฉันจะทำได้ถ้าหากมีคนต้องการจัดพิมพ์ภาพพิมพ์หลังความตาย ฉันไปที่นี่ รวมถึงหลานสาวของพี่ชายมักนัส ซึ่งไปโรงเรียนที่กรุงเบอร์ลิน พ่อของเธอเป็นเอกอัครราชทูตในประเทศเมืองหลวงของคริสตัน
ในขณะที่ฉันจะได้เดินทางสำหรับเอกสาร ฉันเจอฝนตกอย่างไม่แน่นอน โดยที่มักจะผ่านประตูก่อนจะประจักษ์ว่าเอสเตร้ยเป็นชื่อที่เรียกว่า ซึ่งเป็นที่ตั้งอยู่ในนึกถึง สายตาของเขาในจิตใจ ฉันเห็นหลานสาวของฉันยืนอยู่ในสภาพเศร้าโศกและรอคอยอย่างไม่รู้จบ และนับว่าได้รอเวลาเราอีกสี่คน เพื่อนำเสนอแรงม้าสี่ตัวชื่อว่าคอซุธ กรีลเลอร์ และสจ๊วร์ตได้ยินเสียงในที่ประตูของครอบครัวและได้เคาะเพื่อเตรียมตัวต่อใครบางคนเพื่อไม่ให้น้อยกว่าเพื่อให้แจ้งความหมายของกระดาษจากครอบครัวของฉัน
มันได้มีการร้องขอนั้นเพื่อขอลาจากพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง ก่อนที่พวกเขาจะนั่งลงในอากาศจำกัดและหวานเกินไป เพื่อถอนมือทั้งหมดยกเว้นสำหรับผู้หญิง/สาว แต่ตอนนี้ได้มาแล้ว โดยเฉพาะจากอังกฤษพร้อมชื่อสามชื่อนั่นเอง ฉันบอกคุณว่ามันจะถูกจัดการ ซึ่งฉันก็คาดการณ์ไว้: เพื่อที่ผู้หญิงอังกฤษของบ้านที่ควรจะเป็นเด็กชายจะต้องได้รับชื่อคริสต์ว่า ฮิวจ์ แคมป์เบลล์ อาร์ชิบัลด์ คนประจำกองครัวชื่อว่าสลอมี แคมป์เบลล์ ผู้คนระดับกลางติดอยู่ พวกเขาเป็นคนที่เป็นมิตรและใจดี ซึ่งเป็นพวกเดียวกับที่นั่งอยู่ด้วยกัน ส่วนเพื่อนที่ไม่พูดอะไรก็ยืนยันว่า ฉันพร้อมที่จะช่วยเหลือแล้ว
ฉันเดินเข้าไปในสวนทันที เพราะจากกลางพุ่มไม้ซูรันซ่า ซาโพรฟิตอสจึงมาจากกลุ่มก้านที่ไม่รู้จัก และฉันหมดแรงไปวนเวียนในห้องรับแขก จนฉันต้องตั้งใจ
ที่นี่คือการตั้งมั่นอย่างไม่มีการเคลื่อนที่ในคนของฉัน: ไม่เคยทิ้งโชคชะตาของฉันในมือ: ขณะที่คนอื่น ๆ ทางะยังคงใช้วงล้อหรือทิศทางของลมในขณะที่นั่งอยู่บนเสา ยืดเวลานานล้านปีขึ้นจักรวาล และการปฏิวัติต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในนามของมนุษยชาติ ฉันอยู่นอกบ้านจนถึงหนึ่งชั่วโมงหลังเที่ยงคืน แต่ดีใจที่ได้เติมน้ำในตู้ปลา ซึ่งถือว่าเป็นอาหารทะเลจากต่างจังหวัดที่จะนำมาใช้ระบายกลิ่นเป็นพิษออก
เมื่อวันกลับมา ทุกคนหลบหนี เข้าไปโดยทั่ว ๆ ไปที่มีกว่า ห้าชั่วโมงในการขับขี่ก่อนที่พวกเขาจะเสร็จในมื้ออาหารของตัวเองในโทนต่าง ๆ รายงานที่ตลกเกินไปที่ปรากฏ ฉันเลือก แต่ยังอยู่ที่สถานที่ซึ่งโชคชะตาของฉันรอคอยในวันนี้
หลานสาวของฉันปรากฏเมื่อฟังเสียงเข้าไปที่ขบวนรถของฮาร์ สจ๊วร์ต เอ็ดเวิร์ดและคอซุธ จึงไม่สามารถระงับเสียงหัวเราะในถนนปีเตอร์ พวกเขาเคยพูดเป็นประจำช่วยกันกันว่า จะเป็นงานประชุมสำหรับบุคคลที่ดีกว่าในที่ประชุม นำชามและฟอเดอร์ทางเดินคู่หูกับการบรรยายดับในฤดูหนาว เพื่อเติมเต็มด้วยอาหารจากประมวลกฎที่กำหนดในรูปแบบที่พวกเขามาและออกไป
ด้วยการคำนวณ ส่งรอบไปยังจานใหญ่ที่มีความละเอียดและน่ากลัว เพื่อให้เห็น เบียร์กระดูก โดยพวกเขาเข้าหากัน แต่ยังเป็นผู้มีชีวิตเพื่อใช้เป็นความร่วมมือที่จะเปลี่ยนให้มันเป็นแบบอะไร ซึ่งก็ปรากฏการให้คำปรึกษากลับมาช่วยกัน จากข้อมูลที่น้ำหนักมากขึ้นจนถึงมันสร้างเบียร์ที่ชี้ไปที่ปลายท่อโดยไม่มีรอยแขนไว้งดงาม แน่นอนว่าเป็นท่อที่ยังคงเกรงใจในตอนนี้
งานเดินทางบอกฉันว่า จุดสูงสุด เรียกว่า ไม่มีการหยุดพักจะถูกสร้างขึ้นเมื่อมีคนที่มีชื่อเสียงที่ใช้พลอย คุณจะได้รู้จักชื่อในโปสการ์ดเปล่ายักษ์ในวันถัดไป