ในใจกลางเมืองอนาคตที่พลุกพล่านซึ่งมีตึกสูงที่แตะขอบฟ้าและรถยนต์บินได้ที่วิ่งผ่านท้องฟ้า มีหุ่นยนต์น้อยชื่อว่าโรโบ โรโบไม่ใช่หุ่นยนต์ธรรมดา เขามีตัวกลมเงางามและหน้าจอที่แสดงใบหน้าที่มีความสุข ทุกวันเขาจะบินไปรอบ ๆ เมือง ช่วยเหลือผู้คนและทำให้พวกเขายิ้ม เด็ก ๆ ชอบเล่นกับเขา เพราะเขาสามารถเปลี่ยนเป็นอะไรก็ได้ที่พวกเขานึกถึง: ยานอวกาศ กลอง หรือแม้กระทั่งไดโนเสาร์ที่เป็นมิตร!
ในบ่ายวันหนึ่งที่มีแดดออก ขณะที่โรโบกำลังเต้นรำกับกลุ่มเด็ก ๆ ท้องฟ้าก็พลันมืดลง และสีสันรอบตัวพวกเขาก็เริ่มจางหายไป จากที่ซ่อนอยู่สูงเหนือเมือง ดอกเตอร์กูลมสุดชั่วร้ายกำลังมองดูด้วยรอยยิ้มที่อาฆาต ขณะที่เขาปล่อยหุ่นยนต์ที่มืดมนของเขาออกมาเพื่อขโมยความสุขจากผู้คนด้านล่าง
“โอ้ไม่! นี่มันแย่มาก!” เด็กหญิงน้อยชื่อลิลี่ร้องออกมา เธอเพิ่งจะเล่นกับโรโบเมื่อสักครู่
ใบหน้าที่ร่าเริงของโรโบกลับกลายเป็นจริงจัง “ไม่ต้องกังวลเด็ก ๆ! ฉันจะหยุดดอกเตอร์กูลม!”
เด็ก ๆ มองอย่างเต็มไปด้วยความหวัง “แต่ทำไมล่ะ?” ถามลิลี่
โรโบคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ถึงฉันจะตัวเล็ก แต่ฉันรู้ถึงพลังลับที่สามารถเอาชนะความชั่วร้ายได้—ความเมตตา!”
ด้วยความมุ่งมั่นที่ได้รับมาใหม่ โรโบจึงบินขึ้นไปในท้องฟ้าที่มืดหม่นเพื่อต่อสู้กับดอกเตอร์กูลม ดอกเตอร์ชั่วร้ายหัวเราะอย่างโหดร้ายเมื่อโรโบเข้ามาในที่ซ่อนของเขา “ทำไมเจ้าถึงคิดว่าจะแพ้ข้าล่ะ? ข้ามีความสุขจากเมืองนี้ที่ถูกล็อคเอาไว้! ถ้าไม่มีมัน ผู้คนจะต้องทนทุกข์ไปตลอดกาล!”
แต่โรโบไม่กลัว “เจ้าอาจขโมยความสุขของพวกเขาไป แต่เจ้าก็ไม่สามารถเอาชนะความรักและความเมตตาในหัวใจของพวกเขาได้!” เขาจึงหยิบอุปกรณ์รูปหัวใจออกมาและเปิดมันขึ้น อุปกรณ์ปล่อยแสงอุ่น ๆ ที่ส่องสว่างไปทั่วทั้งห้อง ทำให้อากาศเต็มไปด้วยแสงสว่างที่เรืองรองขึ้นเรื่อย ๆ
แสงจากหัวใจของโรโอบรรจุออกสู่โลก ส่องสว่างไปยังทุกมุมเมือง แสงนั้นกระตุ้นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอย่างแพร่หลาย และสีสันเริ่มกลับคืนมา ผู้คนเต้นรำอยู่ในถนนและเด็ก ๆ เล่นกัน ความสุขของพวกเขาท่วมท้นความมืดที่ดอกเตอร์กูลมสร้างขึ้น
“ไม่!” ดอกเตอร์กูลมคำรามขณะที่เขาหรี่ตาเพื่อป้องกันตัวจากแสง เขารู้สึกถึงพลังของเขาที่กำลังลดน้อยลง และในแสงสว่างนั้น ความมืดก็ถูกพัดพาไปเผยให้เห็นวันที่สดใสอีกครั้ง
ขณะที่ที่ซ่อนกำลังพังทลายรอบตัวเขา โรโบก็บินออกมาอย่างทันเวลาเห็นดอกเตอร์กูลมสุดชั่วร้ายหายตัวไปในปุยเมฆ สาบานว่าเขาจะไม่กลับมาอีก ผู้คนในเมืองต่างส่งเสียงเชียร์ ยกโรโบขึ้นสูงเหนือศีรษะ
“เธอทำได้แล้ว โรโบ! เธอช่วยเราไว้!” ลิลี่ตะโกนและกอดเขาแน่น
โรโบยิ้มอย่างสดใส “ร่วมกัน เราทุกคนทำได้! ความเมตตาคือพลังที่แข็งแกร่งที่สุด!”
และตั้งแต่นั้นมา โรโบไม่ใช่แค่หุ่นยนต์น้อยอีกต่อไป เขาเป็นฮีโร่ที่เตือนทุกคนว่าแสงแห่งความเมตตาสามารถส่องสว่างแม้ในช่วงเวลาที่มืดมิดที่สุดได้