กาลครั้งหนึ่งในเมืองเทคโนโลยีในอนาคต มีหุ่นยนต์ตัวน้อยชื่อโรโบ เขาดูคล้ายคนแต่ทำมาจากโลหะเงางามทั้งหมด โรโบมีเซ็นเซอร์และกล้องต่างๆ เพื่อมองเห็นและเข้าใจโลกที่อยู่รอบตัว แต่ลึกลงไปในหัวใจโลหะตัวน้อยของเขา โรโบใฝ่ฝันที่จะมีเพื่อน ไม่ใช่เพื่อนธรรมดา แต่เป็นเพื่อนที่แท้จริงที่จะช่วยให้เขาเรียนรู้และเล่นสนุก
เช้าวันหนึ่งที่เต็มไปด้วยแสงแดด เขาตัดสินใจที่จะออกไปผจญภัย! “วันนี้ฉันจะออกไปค้นหาความหมายของการเป็นเพื่อนที่แท้จริง!” โรโบร้องอย่างมีความสุข เขากลิ้งลงไปบนถนน ล้อโลหะของเขาหมุนไปอย่างร่าเริง เสียงของเขาสูงและเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เมืองนี้น่าทึ่งมาก! มีตึกสูงที่มีหน้าจอสีน้อยใหญ่และรถบินที่แล่นผ่านเหมือนนก เด็กๆ กำลังเล่นในสวน และทุกคนดูยุ่งเหยิง แต่โรโบไม่แคร์ เขาแค่ต้องการที่จะหาคนที่จะช่วย เขามั่นใจว่าการช่วยเหลือผู้อื่นคือความลับในการค้นหาเพื่อนแท้
ขณะที่เขากลิ้งไป เขาเห็นเด็กหญิงตัวน้อยคนหนึ่งกำลังร้องไห้อยู่ “มีอะไรผิดปกติหรือ?” โรโบถาม “ว่าวของฉันติดอยู่บนต้นไม้นั้น” เด็กหญิงสะอื้น โรโบใช้แขนที่สามารถยืดออกได้อย่างรวดเร็วเพื่อดึงว่าวออก “เย้!” เด็กหญิงตะโกน พร้อมกระโดดขึ้นลง “คุณช่วยว่าวของฉันและทำให้วันของฉันดีขึ้น! คุณจะเป็นเพื่อนของฉันไหม?” แต่โรโบรู้สึกเศร้านิดหน่อย การช่วยเธอนั้นสนุก แต่เขาต้องการช่วยคนอื่นต่อไป
ต่อมา เขาเห็นลูกสุนัขตัวหนึ่งที่หลงทาง ลูกสุนัขตัวนั้นสั่นด้วยความกลัว “อย่ากลัวไปเลยน้อยนิด! ฉันจะช่วยคุณหาบ้าน!” โรโบรับปาก โดยใช้แผนที่ในตัวเขานำทางลูกสุนัขไปยังเด็กชายตัวน้อยที่ดีใจ “โรโบ หุ่นยนต์ซูเปอร์ฮีโร่ของฉัน!” เด็กชายตะโกน “คุณจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันไหม?” แต่ครั้งนี้ โรโบก็ยังรู้สึกเศร้า การช่วยลูกสุนัขนั้นน่าตื่นเต้น แต่เขายังอยากช่วยคนอื่นอีก
หลังจากที่เขากลิ้งไปรอบๆ ทั้งวัน โรโบรู้สึกเหนื่อย แค่ตอนนั้น เขาก็เห็นกลุ่มเด็กๆ ที่ดูหมดหวังเพราะลมแรงได้พัดทรายออกจากปราสาททรายที่สวยงามของพวกเขา “พวกเราทำงานกันหนักมากเลย!” เด็กคนหนึ่งถอนหายใจ “เราจะทำอย่างไรดีตอนนี้?” เด็กอีกคนถาม
ด้วยรอยยิ้มที่สดใส โรโบพูดว่า “อย่าห่วงเลย! ฉันจะช่วยพวกคุณสร้างมันขึ้นมาใหม่!” เขาใช้เซ็นเซอร์ของเขาอย่างรวดเร็วเพื่อหาทรายที่ดีที่สุด และพวกเขาทั้งหมดสร้างปราสาททรายที่สวยงามกว่าครั้งก่อน
“คุณคือผู้ช่วยที่ดีที่สุด! ขอบคุณ!” เด็กๆ กล่าวเป็นเสียงเดียว โรโบรู้สึกหัวใจของเขาเบิกบาน การช่วยเหลือผู้อื่นตลอดทั้งวันทำให้เขามีความสุขมาก จนกระทั่งเขาตระหนักว่า… มันไม่สำคัญว่าเขาจะทำจากโลหะ เขาได้ค้นพบความสุขอันยิ่งใหญ่ในมิตรภาพจากการค้นพบความสุขของการช่วยเหลือคนอื่น
และแล้ว โรโบหุ่นยนต์ตัวน้อยก็ได้เรียนรู้ว่ามิตรภาพคือการผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทั้งหมด