กาลครั้งหนึ่งในเช้าสดใส วันหนึ่ง ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ริมทะเล มีชาวประมงหนุ่มชื่อฟินน์ ด้วยผมที่ยุ่งเหยิงและดวงตาสีฟ้าสดใส จิตวิญญาณของฟินน์เปล่งประกายยิ่งกว่าทะเลเสียอีก ทุกวันเขาจะหยิบเบ็ดตกปลาแล้วมุ่งหน้าไปที่ชายฝั่ง ด้วยการพูดออกเสียงให้ครอบครัวของเขาฟังว่า “วันนี้แหละวันที่ฉันจะจับปลาตัวใหญ่!”
แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไรก็แล้ว ฟินน์ก็กลับมาถึงบ้านมือเปล่าเสมอ
ความฝันของฟินน์ในการตกปลายิ่งถูกจุดไฟให้ลุกโชติช่วงมากขึ้นจากเรื่องเล่าของครอบครัวเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดในทะเลและปลายักษ์ที่สามารถกระโดดได้เหนือเรือ ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง และเขาพูดทุกวันว่า “วันนี้ฉันจะจับปลาตัวใหญ่!” แต่ดูเหมือนว่าเขาจะถูกกำหนดให้เป็นแค่ชาวประมงตัวน้อยที่ไม่มีปลาติดมือเลย
หัวใจของเขาหนักอึ้ง เพราะเขาหวังมากที่สุดในโลกที่จะจับปลาตัวใหญ่เพื่อนำมามอบให้พ่อแม่ของเขา วันหนึ่งแม่ของเขาเข้ามาหาและบอกว่า “อย่าเพิ่งรู้สึกเสียใจเรื่องเล็กน้อยนี้เลยฟินน์ พรุ่งนี้ออกไปให้เร็วขึ้นอีกนิดแล้วลองใหม่! มันเป็นแค่เรื่องปกติของวัน แต่จำไว้ว่าต้องพาเบ็ดตกปลาและตะกร้ามาด้วยนะ”
เช้าวันถัดมา เมื่อรุ่งสางเริ่มปรากฏ ฟินน์ลุกขึ้น เตรียมตะกร้าด้วยเหยื่อ และเขาก็เดินออกไปยังชายฝั่ง; เขาปลิวไปพบกับสิ่งที่อาจจะเป็นเพื่อนเก่าของเขา ซึ่งก็คือทะเล เขารู้สึกมีความสุขมากจนเขาไปปีนเบ็ดตกปลาของพ่อที่มุมห้องแล้วเริ่มทำงานกับมัน วันนั้นผ่านไป น้ำขึ้น สภาพอากาศสดใส แต่ปลาก็ไม่ปรากฏตัว อย่างไรก็ดี เขาเต็มใจที่จะโยนอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะโยนมันไปอีกครั้ง เขาก็เห็นปลาตัวใหญ่วิ่งทะลุขึ้นมาจากน้ำ แค่ไม่กี่หลาก็อยู่ใกล้เขา
ปลาโดยทั่วไปจะกระโดดขึ้นจากน้ำและตกลงจากฟ้าอย่างที่ทุกคนรู้ดี ดังนั้นการระวังเมื่อไปตกปลาเป็นทางเลือกที่ดี ฟินน์รู้สึกตื่นเต้นมาก แต่ในขณะนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงพูดว่า “ระวัง! ระวัง!”
“โอ้ มันคืออะไร?” ฟินน์พูด “นั่นคือเบ็ดตกปลาของนาย” เสียงตอบ “ใช่ แต่มันอยู่ในอันตราย” หัวใจฟินน์ตกต่ำ เบ็ดติดอยู่ในมือขวาของเขา แต่เขาหันไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นเขาเห็นปลาตัวใหญ่ที่อยู่บนโขดหินห่างออกไปประมาณนิดเดียว มันแทบจะไม่สามารถขยับหางได้ด้วยพลังของมัน และมีขนาดที่ดีมาก ฟินน์รู้สึกอย่างยิ่งว่าปลาขนาดใหญ่จะใช้ประโยชน์ได้อย่างมากในหลายวัน แต่ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร มันพุ่งไปข้างหน้าและพยายามเข้าใกล้ของอร่อยที่เขาเตรียมไว้ให้ มันทำให้ฟินน์รู้สึกไม่สบายใจ
“นายไม่เห็นหรอก ว่าชาวประมงกำลังมา” ปลาที่ซ่อนอยู่บนโขดหินบอก “ถ้าเขามาพร้อมกับอาวุธในมือ ฉันจะถูกจับตาย ชาวประมงดูไม่รีบร้อนเลย มันไกลที่จะต้องแบกปลา และเขากำลังขึ้นมาจากชายฝั่งนี้”
ฟินน์ยืนอยู่บนขาเดียว กระโดดขาแรกไปขาข้างหนึ่ง จากนั้นขาอีกข้างหนึ่ง เมื่อชาวประมงจะย่ำเท้าลงบนโขดหินเพื่อขึ้นไปยังที่ต่อไป มันทำให้ฟินน์ต้องรีบหันหลัง และเขาก็ทำอย่างนั้นในทันที เพราะได้ยินเสียงของปลาที่บอกว่า “หลบไปรอบ ๆ โขดหินนี้เถอะนะ ไม่ต้องอยู่ระหว่างฉันกับความปลอดภัยของฉัน ฉันไม่มีเวลาให้เสียเลย”
ฟินน์ใส่เบ็ดตกปลาลงในรูเล็ก ๆ ระหว่างขาของเขาซึ่งเขาทำขึ้นเพื่อให้เข้าใกล้น้ำได้มากขึ้น และปลาที่ซ่อนอยู่เพิ่งกระโดดข้ามหลังฟินน์ไป โดยไม่ยากมันก็ถึงทะเล
ชาวประมงกำลังมาหาฟินน์ในขณะที่ยามเย็นนั้นสดใส และดวงอาทิตย์ก็เริ่มต่ำลงที่ขอบฟ้า เขากำลังยกขึ้นเส้นตกปลาภายในคืนที่วางไว้ ฟินน์รู้สึกประหม่า เขาชี้ไปที่แนวโขดหินที่อยู่ด้านล่างชายฝั่ง และชี้ให้ชาวประมงดูเรือเปล่าที่อยู่กลางทะเล
ชายคนนั้นหันหัวไปหนึ่งนาที ทันทีที่เขาหันมา ปลาก็พุ่งออกไปผ่านขาของฟินน์สู่ทะเล ฟินน์ก็รีบดึงเส้นตกปลากลับและรีบออกจากที่ที่เขากำลังตกปลาไป ยังจุดที่ไกลที่สุดเท่าที่ขาของเขาจะพาเขาไป
ฟินน์กลับมาในวันถัดไป แต่ก็ไม่ได้จับปลาอีก เมื่อเขาออกไปสิบวันในลักษณะนี้ เขาก็กลับบ้านด้วยมือเปล่า แต่วันถัดมาเกิดอุบัติเหตุที่อวน ซึ่งทำให้เรือประมงลำหนึ่งขาดอวน เขาจึงอาสาที่จะใช้ตาข่ายขนาดเล็กในขณะที่เรืออีกรับอวนขนาดใหญ่
เขารู้สึกแปลกใจที่เห็นแม่ยืนอยู่ที่ชายหาดมองหามัน
วันถัดมา ฟินน์ตื่นขึ้นพร้อมกับความเจ็บปวดแหลมที่แปลกประหลาดตรงหัวใจ มันรุนแรงจนเกือบจะทำให้เขาตาพร่ามัว จากการที่น้ำทะเลซัดขึ้นสูงมากนอกพักของเขา ฟินน์แทบจะลืมความเจ็บปวดของเขาไปเมื่อเขามองหาเรือตกปลาเมื่อพายุได้ผ่านไป
“โอ้ ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะกลับมาในช่วงบ่าย และฉันจะให้ปลาบางตัวพวกเขา และวิ่งไปหาที่ที่พวกเขาอยู่ และเติบโต พวกเขาจะไม่มีปัญหาหมายถึงพลัง ดังนั้นเหล่าฝูงปลาที่รัก! เพราะฉันแน่ใจว่าพายุทำให้ฉันเติบโตสูงขึ้นแล้ว” ฟินน์พูด ขณะมองขึ้นไปเมื่อพายุลมกระโชกพัดพร้อมกับฝนที่ตกหนัก ลงบนชายหาดทำให้เขาต้องอึดอัดกว่าปกติ
เรือประมงที่เข้ามาจากเมื่อเช้าก่อนมีน้ำหนักมาก มันถูกบังคับโดยทะเลที่หนัก เข้าสู่ห้องตกปลาที่เสื่อมโทรมที่เรียกว่า “ฮัลค์” ที่เคยกลายเป็นซากเรือมานานหลายปีแล้ว ท่าเรือได้แตกออกในบางส่วน ข้าราชการได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ
แต่หัวใจเล็ก ๆ ของฟินน์กลับหยุดเต้นเพราะความกังวลมากเกินไปจนทำให้เขาคิดถึงตัวเอง หรือว่าเรือเก่าที่ซากเรืออีกต่อไป กลับจมลึกขึ้นเรื่อย ๆ
ฟินน์แทบจะไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกและน้ำฝนที่ชุ่มโชกบนเสื้อผ้าของเขาได้ เหล่าเรือประมงสองลำกลับมาจากทะเลลึกเพื่อช่วยยกอะไรบางอย่างไปยังฮัลค์ ชายหนุ่มขึ้นบันได มันพุ่งออกจากน้ำ
ฟินน์รู้สึกหนาวเย็นนอกบ้าน ซึ่งกำลังสั่นระริกเพราะผู้คนที่อยู่ข้างในเขาเฝ้ามองด้วยความประหลาดใจ หลังจากที่ได้รับรู้ถึงอันตรายที่คนทีมงานกำลังเผชิญอยู่ เหลือแต่ซากิลบอยู่เหมือนด้วยหลังคากระเบื้องที่ตกลงไปในบ่อน้ำ ฟินน์มองหาหัวของพ่อ ซึ่งกำลังว่ายน้ำ และหันไปมองยังเรืออีกลำหนึ่งที่ดูเหมือนจะมีแนวทางที่มุ่งมั่นในการทำให้ความปรารถนาที่ลับๆ ของฟินน์กลายเป็นจริง
ฟินน์รู้สึกเหมือนตัวเองเติบโตสูงขึ้น หรืออาจจะเป็นปลา เพราะเขาจับปลาในตาข่ายที่มีขนาดเกือบจะเป็นถัง และหามันจนบางครั้งขึ้นที่ขาของเขา “นายจะมีมันทั้งหมด” พ่อตอบ ในขณะที่เขากำลังดึงตาข่ายกลับ “ไม่” ฟินน์พูดด้วยเสียงสั่นกระตุก จนทุกคนได้ยิน
“ใช่ มันอร่อยนะ กินปลาเถอะ และเดินทางต่อไป”
อือ! ถ้าฟินน์สามารถมีความสุข เขาคงจะหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ เขายิ้มออกเสียงทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนลิ้นที่มีประสบการณ์; วิ่งออกไปบนร่างกายที่หยาบกร้านอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ฟินน์แทบจะไม่มีเวลาคลายร้อน และเรือที่เขาซ่อนตัวมาถึง
เช้าวันถัดมา ฟินน์มองไปที่เปลวไฟเล็กน้อยของเขา และบนช่วงของปลาแม็กเคอเรลที่เข้าใกล้จะแจ้งให้ทราบความมีชีวิตขึ้นมา มันเรียกให้เด็ก ๆ “ไม่ต้องนอนหลับได้จะดีนัก แน่นอน! ต้องทำให้พี่น้องของพ่อน่ะ!”
การนอนในโลงศพเช่นนี้ไม่ค่อยยั่งยืน และฟินน์ปลาสลิดปลาที่เจียดออกไป ทั้งที่พยายามจะเอาความรักอันเก่ากลับคืนมา เด็กน้อยรีบพูดว่า“ มาต่ออายุของนาย” พูดแล้วเรียบร้อยแล้ว ฟินน์ก็ฝังอยู่เต็มที่
อ่า! ภรรยาของชาวประมงที่สามีของเธอนั้นเปียกโชกจากฮัลค์ได้เข้ามาพาเด็กตัวน้อยของเธอออกไป ไม่ให้พวกเขารู้เรื่องอะไร ฟินน์ที่กำลังอุ้มพ่อพาไปหาเด็กผู้หญิงที่บาดเจ็บอันน่าสมเพชกำลังมองหน้าความเจ็บจากการเดินที่บาดเจ็บนั้น และการยังมีคุณภาพของภรรยากลับมา
บนข้อศอกของคนที่บาดเจ็บอีกคนเดินอยู่ใกล้จากสวนเล็ก ๆ บริเวณที่พักอาศัยที่มีต้นไม้ขนาดเล็กอยู่ ภายใต้ต้นไม้ที่เก่าแล้วหมดแล้ว ฟินน์พูดขึ้นเมื่อเห็นความเดือดเนื้อร้อนใจ “ฟินน์รู้ว่าเขาเสียเหลือเกิน” ในขณะที่อยู่ในช่วง โศกนาฎกรรมที่เกิดขึ้นที่เขาจนได้รับ “พร” ก่อนที่พวกเขาจะหายตัวไป
“โอ้! ฉันมีหนี้ที่เคยมีมาก่อนทั้งหมดนี้” เสียงหญิงชราพูดขึ้น
“สำหรับสิ่งที่คุณเป็นหนี้นั้น ฉันจะจ่ายเมื่อพวกเขาอยู่ที่นี่เช่นกัน เราแค่ต้องขอร้องให้พวกเขาขึ้นไปหยิบลงในกล่องของคุณ แค่ทำแค่นั้น” ฟินน์ตอบ และเขาก็จากไป ทันทีหลังจากนั้นเขาได้เห็นสุนัขเซนต์เบอร์นาร์ที่วิ่งผ่านรั้ว
วันถัดมา ฟินน์ไม่รู้สึกปลอดภัยเท่าใดนักในการพบกับชายคนนั้นและปลา แต่เขาไม่ต้องการได้ยินข่าวร้าย เขารู้สึกว่าเขาต้องทำให้ปลาที่เขาพบมีความสวยงาม
“ลูกของฉันหลับเถอะ! เด็ก ๆ ของคุณหลับใหลได้ในที่นี้!” เป็นที่รู้ๆ ว่าคุณที่อยู่จะได้รับความอุดมสมบูรณ์ และมันเป็นการแน่นอนว่าปลาที่มีสุขภาพดีควรได้รับความช่วยเหลือที่เหมาะสมอย่างไร ผู้สูงอายุชาวประมงพูดว่าเขาได้ยิน “ฟินน์ยืนอยู่ที่นั่นอย่างมั่นใจ” ขีดกรอบก็สบัดลง และเสียงฝนตกตกลงมาอย่างสบายและยิ้มให้กับทั้งคู่ ทั้งหมดนอนรอบเหนือไฟอย่างสงบสุข
ชาวประมงแล้วก็รู้สึกตกใจ เพราะเขานั้นอาศัยอยู่ในห้องมาอย่างแข็งแกร่งในคืนแรก งั้นฟินน์เองถึงต้องการจับปลาให้ใกล้เคียงไปที่ไหนมากกว่าพวกเขา ตลอดไปไม่ต้องรับรู้ว่า พวกเขากำลังเศร้าเสียใจต้องบอกใครที่ทำบาปให้พวกเขาอย่างต่อเนื่อง ฟินน์รู้ว่านั่นไม่ใช่แค่ของหวานจริงๆ ที่อยู่มาแล้ว ฟินน์รู้เข้าอยู่ ชายผู้เป็นที่มาของชีวิตเขา ได้ยื่นแล้วยาดด้วยกระแสไปที่ถูกใจมากมายในวันนั้นสุดท้าย