ในช่วงเวลาที่น่าทึ่งในหุบเขาเวทมนตร์ที่ล้อมรอบด้วยภูเขาสูงส่งและลำธารที่เปล่งประกาย มีมังกรน้อยชื่อว่า Dazzle เขาไม่เหมือนมังกรตัวอื่น ๆ Dazzle มีเกล็ดสีทองอันแวววาวที่เปล่งประกายเหมือนดาวในคืนที่มืดมิด เขาไม่ใช่มังกรที่ใหญ่ที่สุดหรือแข็งแกร่งที่สุด แต่เขามีหัวใจที่กว้างใหญ่ราวมหาสมุทรและจิตใจที่เปล่งประกายไปด้วยความสุข
Dazzle ชอบเล่นและสำรวจ บินไปในหุบเขาและเหนือแม่น้ำ เขามีพรสวรรค์พิเศษ เพราะทุกครั้งที่เขาเหาะไป ดอกไม้จะบานใต้ปีกของเขา ทำให้หุบเขามีสีสันสดใสเหมือนกับบุคลิกของเขา อย่างไรก็ตาม แม้จะมีพรสวรรค์ แต่ว่า Dazzle ก็รู้สึกเหงาอย่างลึกซึ้ง ขณะที่มังกรตัวอื่น ๆ เล่นเกมที่ดุเดือดและคำรามเสียงดัง Dazzle กลับชอบพูดคุยกับนกหรือเล่นกับสัตว์ที่อ่อนโยนในป่า เขารู้สึกแตกต่าง และการรู้สึกแตกต่างก็ทำให้เขาเหงาอยู่เสมอ
ในช่วงเย็นที่แจ่มใส ขณะที่ Dazzle นั่งอยู่บนก้อนหินข้างลำธารที่ระยิบระยับ น้ำตาก็ไหลบนเกล็ดทองของเขา “ฉันอยากเป็นเหมือนมังกรตัวอื่น ๆ” เขาถอนหายใจ “ถ้างั้นฉันจะไม่รู้สึกเหงาขนาดนี้”
เมื่อได้ยินความเศร้าของเขา Luna นกฮูกผู้ชาญฉลาดบินลงมาจากกิ่งไม้ใกล้ ๆ “ทำไมเจ้าถึงร้องไห้ล่ะ มังกรน้อย?” เธอถามเสียงเบา ปรับแว่นตากลม ๆ ของเธอด้วยจงอยปากเล็ก ๆ ของเธอ
“โอ้ Luna!” Dazzle ตอบด้วยความประหลาดใจจากการปรากฏตัวของเธอ “ฉันไม่ได้อยู่ในกลุ่มมังกรอื่น ๆ ฉันไม่สามารถคำรามหรือพ่นไฟได้เหมือนพวกเขา พวกเขาทั้งหมดเล่นด้วยกัน แต่ฉันมักจะบินหนีไปอยู่คนเดียว ฉันอยากจะเจอเพื่อนที่เข้าใจฉัน”
Luna สั่นปีกด้วยความคิด “Dazzle ที่รัก” เธอพูด “มันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าทำที่ทำให้เจ้าพิเศษ แต่คือสิ่งที่อยู่ในหัวใจของเจ้า ทุกชีวิตมีพรสวรรค์ของตัวเอง เจ้าก็มีความอบอุ่นและความเมตตาที่หลายคนลืมเมื่อโตขึ้น ฉันจำเป็นต้องเตือนเจ้าหรือเปล่าว่าดอกไม้บานและสัตว์ในป่ารวมตัวกันเมื่อเจ้ามาใกล้?”
“แต่ฉันต้องการเล่นเกมส์และคำรามเหมือนคนอื่น!” Dazzle ยิ่งบอก แต่ทันใดนั้น เขาก็เห็นกระรอกตัวน้อยกำลังเต้นรำอยู่บนพื้น พยายามจับใบไม้ที่ร่วงอยู่ในฝ่ามือของเธอ “ดูสิ สัตว์ตัวน้อยนั้นดูเหมือนสนุกขณะที่ฉันนั่งอยู่ที่นี่”
“ทำไมไม่ไปดูว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ?” Luna เสนอแนะอย่างใจดี
เมื่อได้ยินคำแนะนำของ Luna Dazzle ก็ยิ้มและลอยลงไปหากระรอกน้อย “สวัสดีที่นั่น” เขาเรียกเสียงเบา กระรอกเงยหน้าขึ้น “โอ้ พระเจ้า มังกร!” เธอกระซิบ “แต่เจ้าตัวเล็กมาก!”
“ใช่” Dazzle ถอนหายใจ “แต่ว่าฉันมีหัวใจที่เมตตา เจ้าต้องการเล่นกับฉันไหม?”
“เอ่อ ฉันสนุกกับการเล่นกับเพื่อน ๆ ฉันรู้จักเกมส์สนุก ๆ ที่เราสามารถเล่นได้” กระรอกน้อยบอกด้วยความตื่นเต้น และพวกเขาก็เล่นด้วยกันจนถึงคืนที่ดาว twinkle ข้างบนและแสงแรกของรุ่งอรุณได้แย้มออกมาจากยอดต้นไม้
ด้วยเพื่อนช่วยเหลือทองอยู่ข้าง ๆ Dazzle พบว่าบ้านใหม่ของเขาเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุข มังกรตัวอื่น ๆ เห็นความสุขของ Dazzle ก็ออกมาเล่นด้วยเช่นกัน พวกเขาตระหนักว่าความสามารถเฉพาะตัวของ Dazzle ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาแตกต่าง แต่คือหัวใจที่เปิดกว้างและเต็มไปด้วยความรักของเขา ตั้งแต่นั้นมา Dazzle ก็ไม่รู้สึกเหงาอีกเลย และเขาได้เรียนรู้ว่าการแตกต่างนั้นเป็นสิ่งที่พิเศษจริง ๆ