ในบึงที่เงียบสงบชื่อ ‘ทะเลสาบอันร่มเย็น’ มีเต่าหนุ่มชื่อ ‘ทิมมี่’ อาศัยอยู่ ทิมมี่เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางจากบุคลิกที่อ่อนโยนและเปลือกสีเขียวสดใสของเขา สัตว์ทุกตัวในและรอบๆ บึงต่างก็รักเขา แต่ทิมมี่ก็ยังเป็นที่รู้จักในเรื่องอื่นที่ไม่ค่อยน่าชื่นชม—ความขี้เกียจของเขา แทนที่จะสำรวจสิ่งแวดล้อมอันสวยงามร่วมกับเพื่อนๆ ทิมมี่กลับชอบนอนพักผ่อนบนโขดหินที่เขาชอบอยู่ข้างน้ำ อาบแดดอบอุ่น
เมื่อวันเวลาผ่านไปอย่างรื่นรมย์สำหรับทิมมี่ เพื่อนๆ ของเขาก็เริ่มเป็นห่วง Soon มันจะถึงเวลาสำหรับการแข่งขันประจำปีที่สัตว์ทุกตัวของทะเลสาบรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ เพื่อนที่มีภูมิปัญญาของเขาคือ โอลี่ นกฮูก ก็เร่าร้อนชักชวนให้เขาฝึกซ้อมอยู่เสมอ โดยพูดว่า “ทิมมี่ นายควรเตรียมตัวสำหรับการแข่งขัน มันสำคัญมากสำหรับพวกเรา” แต่ทิมมี่ก็แค่ตอบกลับไปว่า “โอ้ ฉันมีเวลามากมาย วันนี้เป็นวันที่งดงาม—ฉันจะนอนหลับ!”
เมื่อถึงวันการแข่งขันในที่สุด เพื่อนๆ ของทิมมี่ต่างตื่นแต่เช้า ยืดเส้นยืดสายและฝึกซ้อมอย่างหนัก เมื่อเห็นทิมมี่นอนหลับอยู่บนโขดหิน โอลี่ก็ส่ายหัวอย่างผิดหวัง “โอ้ ทิมมี่ นายต้องตื่นนะ! ถึงเวลาแข่งขันแล้ว!” ทิมมี่กลับไม่รู้ตัวว่ามันได้ผ่านไปจนบ่ายแล้ว จู่ๆ เขาก็กระโดดขึ้นอย่างตกใจและพูดว่า “แต่การแข่งขันไม่ได้เริ่มจนกว่าจะถึงพระอาทิตย์ตกดิน!”
“นายควรจะฝึกซ้อม” โอลี่กล่าวอย่างมีปัญญาขณะที่ทิมมี่เตรียมตัวอย่างรีบเร่ง น่าเสียดายที่ทิมมี่ใช้เวลานอนหลับไปมากเกินไป และการออกเดินทางในตอนนี้จะหมายถึงความล้มเหลวที่เห็นได้ชัด
เมื่อการแข่งขันเริ่มต้น ทิมมี่เดินไปอย่างสุดกำลัง เขาก็พบว่าตนเองถอยหลังจากเหล่าสัตว์อื่นๆ ที่วิ่งมาเกือบชั่วโมงแล้ว แม้ว่าจะรู้สึกหวาดกลัว แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ เขาตัดสินใจว่าจะวิ่งให้เร็วที่สุดและหวังว่าจะโชคดีชนะการแข่งขัน แต่น่าเศร้า เมื่อตอนที่เขาเกือบถึงเส้นชัย มันชัดเจนแล้วว่าเขาจะไม่มีทางตามเพื่อนๆ ได้ทัน
ในที่สุด ด้วยความอับอาย ทิมมี่เดินทางมาถึงทะเลสาบในขณะที่เห็นเพื่อนๆ ของเขาทั้งหมดมีความสุขและเบิกบาน กำลังดื่มน้ำเย็นสดชื่นหลังจากการแข่งขันที่เหนื่อยล้า เสียงเพลงของเพื่อนๆ ต้อนรับเขาว่า “ทิมมี่ นายไปไหนมาหรือ?”
เขาเอ่ยตอบช้าๆ ด้วยหัวใจที่หนักหน่วง “ฉันหลับนานเกินไป… ฉันไม่ได้ฝึกซ้อม” แล้วยังห่างจากมานาน เขาได้กล่าวเสริมขึ้นว่า “ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าการทำงานหนักหมายความว่าอย่างไร มันคือ ความลับของความสำเร็จ”
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ทิมมี่จึงทำงานหนัก ฝึกซ้อมอย่างขยันขันแข็ง และเตือนเพื่อนๆ เสมอว่าการแข่งขันในชีวิตนั้นไม่ใช่ชนะด้วยความเร็วเสมอไป แต่มักจะชนะโดยผู้ที่ทำงานหนักและไม่ยอมแพ้