ณ ทุ่งหญ้าแดดส่อง ที่พระอาทิตย์ดูเหมือนจะยิ้มอยู่เสมอ มีสุนัขชื่อดิซซี่อาศัยอยู่ ทุ่งหญ้าแห่งนี้เป็นสถานที่ที่น่ารัก เต็มไปด้วยหญ้าสูงและดอกไม้หลากสีสัน มันล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ที่เหมาะแก่การพักผ่อนในร่ม และที่นั่นเต็มไปด้วยเสียงที่มีความสุข นกน้อยร้องเพลง แมลงร้องหึ่ง ๆ และสัตว์ต่าง ๆ เล่นกันอย่างขยันขันแข็ง ทั้งทำงานและเล่น
อย่างไรก็ตาม ดิซซี่กลับมีความคิดที่แตกต่าง เขารักการนอนหลับมากกว่าสิ่งอื่นใดในโลก! ตลอดทั้งวัน ไม่ว่ามันจะร้อนหรือเย็นเพียงใด เขาจะหาที่ร่มใต้ต้นไม้ และนอนอยู่ที่นั่น: บางครั้งหงายท้องด้วยหัววางบนขา บางครั้งนอนหงายกับหางโค้งคลุมจมูกของเขา และเขายังคงอยู่ที่นั่นเมื่อพระอาทิตย์เริ่มตกและนกทั้งหมดบินกลับบ้าน นั่นทำให้เขาไม่ได้รับความนิยมจากสัตว์อื่น ๆ ซึ่งไม่สามารถให้เขาช่วยเหลือพวกเขาในเวลาที่พวกเขาต้องการได้
“ดิซซี่! ดิซซี่!” พวกเขาตะโกน “มาและช่วยเรากับเรื่องนี้! มาและช่วยเรากับเรื่องนั้น!”
แต่สิ่งที่ดิซซี่ทำมีเพียงการกระดิกหาง ยกหัวขึ้นชั่วครู่แล้วก็นอนหลับต่อไป วันหนึ่ง กระต่ายทั้งหมดรวมตัวกันเพื่อปลูกข้าวสาลีก่อนที่จะมีฝนตก พวกเขาร้องเรียก “มาและช่วยเถอะ ดิซซี่!” แต่สิ่งที่ดิซซี่ทำมีเพียงการยกหูขึ้น แล้วกระต่ายตัวหนึ่งร้องขึ้นว่า “โอ้ ปล่อยให้เขานอนเถอะ! เขาจะเสียใจในวันหนึ่ง ฉันแน่ใจ!” และพวกเขาก็รีบออกไป
ทุกวัน สัตว์อื่น ๆ จะเรียก “ดิซซี่ มาช่วยเราหน่อย!” แต่ดิซซี่จะกระดิกหางและกลับไปนอนอีก ครั้งหนึ่งวันที่พายุร้ายแรงเกิดขึ้น ลมพัดเสียงดังและคำราม ต้นไม้ส่งเสียงเคลื่อนและครวญคราง และฝนตกลงมาอย่างหนัก! ทุ่งหญ้ากลายเป็นทะเลแห่งน้ำ ดิซซี่ตื่นขึ้นอย่างกลัวเช่นกัน เพราะฝนตกกระแทกพื้นและหลังคาของเขาอย่างรุนแรง! สิ่งที่เขาทำได้คือการนอนสั่นที่หน้าประตู มองหาแห้ง ๆ อย่างไร้ประโยชน์
แล้วเพื่อนสัตว์อื่น ๆ ล่ะ? พวกเขาได้เตรียมความพร้อมสำหรับพายุ ทุกคนทำงานหนักเหมือนผึ้งที่ขยันขันแข็ง และมีหลังคาคุ้มกัน พวกเขาแห้งและอบอุ่นอยู่ในบ้านเล็ก ๆ ของพวกเขา ขณะที่ดิซซี่เปียกอยู่ทุกขณะ เสียงจากต้นไม้ตะโกนว่า “ดิซซี่! แกทำอะไรอยู่ที่นั่น? มาเข้าไปที่นี่สิ”
“โอ้! โปรดให้ฉันเข้ามาเถอะ!” ดิซซี่ร้อง “ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการตั้งแต่นี้ไป ฉันจะไม่หลับทั้งวันเหมือนที่เคยทำ!”
แต่ประตูถูกปิด และดิซซี่ต้องอยู่ข้างนอกในฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก
“การทำงานหนักสามารถเป็นการทำงานที่ง่ายได้” พวกเขาพูดในใจ “เมื่อคุณทำงานในวันที่มีแดด คุณจะไม่ต้องทำงานหนักอันน่าสิ้นหวังในวันที่มีพายุ”
บทเรียนจากเรื่องนี้: การทำงานหนักจะให้ผลในช่วงเวลาที่มีความต้องการ