สวัสดีเพื่อนตัวน้อย! ฉันมิน่าหนู และฉันอยากจะเล่าเรื่องพิเศษที่เกิดขึ้นกับฉันและเพื่อนของฉันเดเร็กสุนัข มันเริ่มขึ้นในสุดสัปดาห์ที่น่ารักในเมืองที่อบอุ่นของเรา — เมืองสัตว์ คุณเห็นไหมว่าเดเร็กกับฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกัน แต่บางครั้งมิตรภาพของเราก็กลายเป็นการแข่งขันเล็กน้อย ที่ทำให้เราขำขำ
ทุกสุดสัปดาห์ เดเร็กและฉันจะทำสิ่งดีๆ ให้กับเพื่อนบ้านของเรา เราอยากจะดูกันว่าใครจะทำได้มากที่สุดตามรายการการบ้านด้านความกรุณาของเรา คราวหนึ่งฉันอบคุกกี้อร่อยๆ ให้ทุกคน! ฉันใช้ประโยชน์จากวันที่ฝนตก และในขณะที่ฉันกำลังผสมแป้งอยู่ในครัว ฉันคิดว่า “เดเร็กจะต้องภูมิใจและอาจจะรู้สึกอิจฉานิดหน่อย!” ฉันทำคุกกี้มากมายเผื่อไว้ เข้าข้างใน! ฉันอยากให้มีพอสำหรับเพื่อนสุนัขของเขาทุกตัว เขาชอบจัดงานเลี้ยงขนม!
แต่เดาอะไร? เขาเห็นฉันผ่านหน้าต่าง! โอ้ไม่! ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าสุนัข — พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานกลิ่นของคุกกี้ที่อบใหม่ๆ ได้ และในตอนที่ฉันเตรียมที่จะส่งมอบมันและแอบเข้าไปในบ้านเพื่อดูหนังรักคอมิดี้เรื่องโปรดของฉัน ‘Paw and Prejudice’ เขาก็วิ่งมาที่บ้านของฉันแล้วกระโดดขึ้นบันไดหน้าบ้าน ด้วยโชคดี เท้าของเขาทั้งหมดและประตูบ้านของฉันก็ยังอยู่ในสภาพดี จนใจฉันเต้นแรง ฉันกลัวว่าเขาจะดมกลิ่นคุกกี้หมดไป!
“มิน่า!” เขาหอน “คุกกี้ช็อกโกแลตชิป? โอ้โห! คุณให้กับหนูแต่ละตัวเท่าไหร่?”
“อ๋อ คุณรู้ไหม,” ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจ “พอสำหรับแต่ละครอบครัวได้เคี้ยวเล่นสักพัก ต้องการมาไหม? มีเยอะสำหรับเพื่อนสุนัขของคุณทั้งหมด!”
ดังนั้นหลังจากที่ให้อาหารพิเศษกับเดเร็ก ฉันก็ส่งมอบคุกกี้ทั้งหมด — ให้กับเพื่อนสุนัขของเขาด้วย! อยากเก็บไว้คนเดียว? ห้า ฮาฮ่า!
และนั่นคือบทเรียน: บางครั้งความกรุณา (เหมือนคุกกี้!) จะดีกว่าเมื่อทุกคนได้กัน… หรือมากมายถ้าคุณรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร! ดังนั้นจากนั้นเราจึงตัดสินใจช่วยเหลือกันและกันให้มีความกรุณามากขึ้นแทน!
ในความเป็นจริง เราจะกำหนดวันและวางแผนการบ้านด้านความกรุณาของเรา บางครั้งก็จะเดินทัวร์รอบเมืองเพื่อเก็บขยะ หนังสือพิมพ์มีแนวโน้มลอยอยู่ทุกหนทุกแห่ง! หรือเราจัดการขายขนมบ้าง และต้องบอกว่าคุกกี้ของฉันชนะบิสกิตของเดเร็กตั้งแต่อดีต! เราได้เงินจำนวนมากเพื่อช่วยการกุศล หรือบางครั้งเราก็ช่วยคุณนายแมวออกจากต้นไม้ เดเร็กวิ่งไปวิ่งมาพูดว่า “มิน่า มิน่า ดูนี่ ดูนั่น!” คุณรู้ไหมว่าสุนัขนั้น: หางของพวกเขากระดิกเร็วขนาดไหนเมื่อพวกเขาตื่นเต้น และเมื่อเราทำเสร็จเราก็จะล้มตัวลงบนบันไดของฉันกินพลัมที่แม่ช่วยเก็บให้เรา อืม!
ทุกสุดสัปดาห์ เราพยายามที่จะทำให้ดีกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง ให้น่ารักและอบอุ่นกว่ากัน ตอนนี้เราก็หวานมากขึ้น
แต่มีเราก็อยู่ที่นั่นในบ่ายวันอาทิตย์ธรรมดา นั่งซุกอยู่บนบันไดของฉันหลังจากเช้าที่ยุ่งและจานใหญ่ของพลัม (ซึ่งฉันกล้าที่จะบอกว่าเป็นความสดชื่นสำหรับหนูอย่างฉัน!). และเดเร็กพูดว่า “เอาล่ะ มิน่า วันนี้ผมทำดีงามแล้ว! แล้วคุณล่ะ?”
“ฉันมั่นใจว่าได้ทำ!” ฉันยิ้มอย่างภูมิใจ
ดังนั้นเดเร็กจึงพูดว่า “โอเค! ให้เราทั้งสองแบ่งปันการกระทำด้านความกรุณาของเรานับหนึ่ง!”
ฉันคิดในใจ “คืนนี้ ฉันสามารถเขียนบทกวีเกี่ยวกับมิตรภาพของเรา!” ดังนั้นฉันจึงพูดว่า “หนึ่ง!” แต่เมื่อฉันเปิดปากเพื่อบอกเขาเกี่ยวกับการกระทำด้านความกรุณาของฉัน เดเร็กก็ร้องว่า “สอง!!!”
“การกระทำด้านความกรุณาของวันนี้คือฉันช่วยกระต่ายหกตัวข้ามถนนเอล์ม!” เขาตื่นเต้นมาก หางของเขากระดิกราวกับร้อยล้านครั้งในหนึ่งนาที “แล้วของคุณล่ะ มิน่า?!”
อืม…ถนนเอล์ม? นั่นเป็นถนนที่ยุ่งและอันตรายสำหรับกระต่าย! ฉันคิดและคิด ฉันไม่อยากบอกว่าได้ช่วยใครข้ามถนนเพราะหนูที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอาจจะ — หายไป! แต่ฉันได้ไปที่ตลาดนัดตั้งแต่เช้านี้ และฉันจำได้ว่าพวกเขาขอให้ฉันแจกสติกเกอร์ทั้งวัน
ดังนั้นฉันจึงพูดว่า “แน่นอน ฉันช่วยเด็กเจริญ 40 คนข้ามถนน!”
ดังนั้นเดเร็กก็กระดิกหาง ยิ้มและพูดว่า “ฉันช่วยเด็กแปดคนข้ามถนน” และฉันคิดว่า “กระต่ายขี้โกงเหล่านั้นชอบไปทางลัดข้ามสวน ดูสิว่ามันพาไปไหน?!” ดังนั้นฉันจึงพูดว่า “อ๋อ ฉันช่วยทุกคนที่มายืนรอที่เคาน์เตอร์ตลาดนัด! ในขณะที่พวกเขาใส่รางวัลของพวกเขาลงในรถเข็นของฉัน ฉันแจกสติกเกอร์นับไม่ถ้วน!!!”
จากนั้นเดเร็กก็กระโดดขึ้นตะโกนอย่างตื่นเต้น “สุนัขไม่เคยทอดทิ้งการกระทำดี! ฉันบอกคุณแล้ว มิน่า ว่ามีกระต่ายหกตัวติดกับฉันเพื่อช่วยในการบ้านด้านความกรุณา! หกลูก! เราได้หมายเลข! เรารออยู่บนโพรงของถนนเอล์ม ตัวแมวหนึ่ง ตัวแมวสอง — แมวสองตัวร้องเสียงดังใส่แมวอีกสองตัว! หัวใจของฉันกำลังเล่นกลองของเกมโปรดของฉัน ‘Bunny Con Carne!’ ฉันคิดว่า ‘จะอยู่รอดจนพรุ่งนี้ไหม!’ ต้องรอมากมาย มิน่า! มากมาย! ทั้งถนนรอเราให้ข้าม! หนึ่ง,” — และฉันคิดว่า หากฉันไม่ยุ่งอยู่กับการทำดี มันอาจจะพูดกับเขาและกระต่ายว่าจะรีบกลับไปบ้านฉันและเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้ เพราะเพื่อนคนอื่นๆ ของเรากำลังจัดงานเลี้ยงน้ำชาอยู่ในสวนที่สดใสของฉัน! “ถึงแม้ว่าเด็กอีกหนึ่งคนจะข้ามไปได้ในที่สุดก็ใช้เวลาประมาณยี่สิบนาที! และฉันได้รับรางวัลด้วย! ใช่ มิน่า ฉันได้รับรางวัลที่สุดจากการให้บริการเด็กบนถนนเอล์ม!”
และฉันคิดว่า “ดีจัง คุณไม่ได้รับรางวัลใช่ไหม? พวกกระต่ายต่างหาก!” และฉันคิดว่า “สิ่งที่ฉันพูดกับเขาตอนนี้ไม่ได้เป็นการกระทำของเขาใช่ไหม? มันเป็นเด็กๆ ที่เขาสถานีอยู่บนทางเท้า!”
แต่แล้วเดเร็กก็หูหางย้อนกลับ และวางเท้าของเขาบนของฉันแล้วบอกอย่างถ่อมตนว่า “ดังนั้น คุณชนะการกระทำในสัปดาห์นี้ใช่ไหม มิน่า?”
ดังนั้นเราจึงไม่ได้ทำการนับคะแนนหรือแข่งขันกันจริงๆ การใช้จมูกของเราด้วยกันเพื่อตามหาชุมชนจริงๆ เพียงแค่ช่วยกันให้หวานขึ้น ฉันบอกคุณ สัตว์ใจดีอย่างเราอายมาก! เราบอกสิ่งที่เราได้ทำและสิ่งที่คนอื่นทำ และใจเราหวังเพียง แต่ไม่ให้เป็นการเสียเชิง ที่ฉันรู้ ว่า PUDDLES จะถอยกลับไปที่สนามหญ้าของเธอถ้าเรา จะพูดแบบนั้นกับเธอ
ดังนั้นเราจึงอยู่ด้วยกันในเวลานั้น เมื่อฉันคิดว่าฉันมีเขาที่ทำดีมากกว่าฉัน; นั่นเป็นความคิดที่บินเข้ามาในหูของฉัน! โอ้, เดเร็กหัวเราะน่ารักมาก กระทบฟุตบอร์ดด้วยเท้าของเขา หางกระดิกเหมือนบ้า!!!
ฉันจำได้ว่าพูดกับเขาว่า “แต่เราไม่ได้เงินรางวัลจากการเป็นคนดีใช่ไหม?!”
จากนั้นเขาก็กระดิกหางอีกครั้งแล้วบอกว่า “ให้คิดถึงรางวัลเป็นการบ้านมากขึ้น!”
แล้วฉันก็ถามทันที “เดเร็ก คุณคิดว่าแม่ค้าแสตมป์หนึ่งร้อยคน บวกหรือหัก?” เขาหย winked แต่แค่ครึ่งหนึ่ง บางครั้งเดเร็กก็หนาแน่นมาก พูดว่า “ไม่มีความคิด! แต่ฉันรู้ว่าเด็กสิบคนคิดอย่างไร และฉันมั่นใจว่าสิ่งที่พวกเขาคิดมีค่ามากกว่าสิ่งที่แม่ค้าแสตมป์หนึ่งร้อยคน—”
ดังนั้นเขาจึงถูกต้อง สุนัขน้อยที่แสนฉลาด! ตอนนี้ฉันบอกคุณ หมู่บ้านหนึ่งแสนหมู่บ้านของเมืองของเราคิดว่าของที่มีค่าที่สุดที่คุณสามารถให้ใครสักคนคือการบ้านด้านความกรุณากว่า! พวกเขาจะรู้สึกขอบคุณมากๆ และคิดถึงมากมายถ้าเขารู้ว่ามันเป็นรางวัลการบ้านด้านความกรุณา!
จากนั้นเรามองไปทางข้ามและบนต้นป๊อปปาร์ที่มีร่มเงาบนต้นเอลม์บนเนินเขา เราก็ตะโกนด้วยกันว่า “ดังนั้น คุณจะมามั้ย คุณชายดีหนึ่งแสนคนและก็แค่?” เขาทำตัวเฉลียวเสมอ คุณรู้ไหม ถามว่า “แต่ว่าถ้าพวกเขากลับไปดื่มชาที่สวนของพวกเขาล่ะ เหมือนเพื่อนทั้งหลายของเรา?”
แค่นั้นแหละ! นั่นคือความสุขของฉัน! นั่นคือรางวัลของฉัน! แค่จากความรักที่มีให้กัน เดเร็กกับฉันจึงมีความคิดเล็กน้อยเพื่อให้สนุก ความสุขของเราคือการทำดีซึ่งกันและกัน คุณไม่คิดว่านั่นคือความสุขที่น่ารักเหรอ? ถ้าคุณไม่คิด ก็ขอให้คิดถึงเดเร็กสุนัขเถอะ เพราะฉันรู้ว่าคุณจะ!
ดังนั้นเราจึงอยู่ที่นี่ กับหนูตลาดที่น่ารำคาญและมอนสเตอร์หนูตลาดของเขา แม่ค้าแสตมป์หนึ่งแสนคนแต่ละตัวแต่งตัวถ้าคุณต้องการในกระป๋องชารูปใหญ่และทางยาวรูปหลอดนำหน้าน้ำแข็ง; และที่นี่เรามากขึ้น รวมตัวกันกับกระต่ายหกตัว, กระต่ายตัวใหญ่ และตำรวจในชุดพลเรือน ตะโกนว่า “ดังนั้น คุณพร้อมไหม คุณญาติของ ‘เคท เคท คุณอยู่ที่ไหน?’”
ดังนั้นเราจึงติดตามกันไปทั่วเมือง ตัวหนึ่งตามหลังตัวอื่น เหมือนชีวิตที่มีค่า! โอ้ บางครั้งเพลงเดินขบวนที่แสนขบขันที่เข้ามาในหัวเล็กๆ ของเราทำให้เรารู้สึกดีมาก จนทำให้เราลื่นไถลไปบนก้นของเจ้าของ—หนึ่งในเรา สองหรือสี่ ขวาเข้าสู่นายแสตมป์!
เรารู้สึกมีความสุขมากขึ้นแม้ว่าจะตลกต้องคืนกลับมายังย่านที่สงบเงียบที่ดีที่คุณรู้ดีว่า การส่งจานแบบของเราจะไม่มีที่สิ้นสุด
“เช็ดปากให้สะอาดด้วยนะ?” หนูตลาดตัวหนึ่งจะพูดและอีกตัวหนึ่งจะตอบว่า “ผ้าขาวสะอาดน้อยก็ส่งต่อความอบอุ่นได้!”
ปัจจุบัน มารยาทของฉันยอดเยี่ยมดั่งที่ไม่มีร้านตัดเสื้อที่พูดจาเรียบร้อยเลยแม้แต่ร้านเดียว ที่มีลิ้นของช่างตัดเสื้อที่ห้อยแขวนอยู่ก็จะไม่ออกมาในตอนกลางคืน (มากกว่าปกติฉันเชื่อ) จะเคยกล้าพูดหนึ่งในน้อยที่สุดของเรื่องเหลวไหลทั้งหมดที่พวกเขาส่งออกมา!
ดี ตอนนี้เราสามารถบอกทุกคนที่ทำการกระทำที่ดีด้วยความกรุณาว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็ได้สำหรับแปด จะได้เท่ากันทั้งหมดในอย่างง่ายๆ เช่นสามารถรวมได้บนหนังสือสองเล่มของเขา หรืออาจจะบอกพวกเขาว่าถึงจะทำซุปสำหรับสิบคน เด็กหนึ่งร้อยก็จะทำมันด้วยตนเอง พวกเขาจะมากมายหลายครั้งสิบถ้าทำด้วยกัน
หวังว่าคุณจะเข้าใจความคิดดีๆ ของคุณครูของเรา เราจึงรู้สึกมีความสุขขึ้น “เรามีไหม หรือว่าเรามีความรู้สึกเหมือนกับความคิดเห็นเล็กน้อยกัน?” เดเร็กกล่าว
งั้นคุณคิดว่ามันยังไง? ฉันอึ้งไปซะแล้ว! และนี่คือรางวัลที่มีค่า! การบ้านของคุณในด้านความกรุณา! นั่นคือ LIZABETH ชื่อใหญ่ของช้อนไม้ในครัวของเราที่พูดกับฉันในหมวกของเรา “ตอนนี้ ไม่มีใครเอาชนะฉัน! ฉันคือช้อนไม้ใหญ่! ชื่อ LIZABETH มีน้ำหนักมากใช่ไหม?!”
นั่นคือการถูกถามเกี่ยวกับเรื่องฉลาดแทนความกรุณา! ดี CHOICE ที่ชื่อ LIZABETH ก็น่าจะมีหวีและหลักการซึ่งอาจจะเป็นการน่าสงสารต่อไปที่บอกฉันในบอลและพูดออกเลย “มิสมีอา โดนสะอาดของคุณยังคงพิเศษตามความกล้าหาญ ตอนนี้ คุณจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่แห่งนี้ที่รวบรวมที่นี่ สถานที่ที่ชาวสวีเดนของเราอยู่ที่เข้าใจที่จะทำให้หนึงราวกับว่าเป็นการรุกข์เกือบไปด้วยกันจริงๆ ความเชื่อมั่นของชาวตั้งรับแห่งนี้จะสูงขึ้นไปตามสินค้าของยอดเหยียงอีที่สุด!”
ไม่มีช้อนไม้พูดเกี่ยวกับสิ่งใดกันงั้น; หรือถ้ามันบอกมันจะไม่ใช่ธุรกิจของใคร! ฉันไม่เคยบอกแม่! ไม่เคย! แต่มันก็น่าขันที่สงสัยว่าจะเจอด้วยกัน บางครั้งก็มากเกินไปเอง คุณรู้ด้วยว่าลิ้นที่วางแผนได้พูดกับฉันมาแน่นอนสองครั้งบวกหรือน้อย ว่าเพียงแค่ปิดตาให้แน่นหลังม่านหน้าต่าง และถามกลับแล้วได้กลับไปให้ทุกคนที่พิเศษ! “ดู? เขาต้องออกมาจากข้างในในต้นของเขา! และเขาจะ เขาจะ เขาหรือมารดาของเขา รู้ว่าเขาเป็นลูกวัวเล็กๆ! แต่ไม่มีใครอายที่จะบอกให้พวกเราต้องดำกลับสู่สภาพปกติเมื่อเราต้อง QUITE ENREEFSAYEL ตัวเอง!”
คุณเห็นไหม รุ่นที่สองของฉันของผู้ร้ายในหัวที่เกี่ยวข้องมากกว่าที่จะแสดงเกี่ยวกับเขาเป็นมินิด่านเสาหมายเขา ฉันสามารถทำให้ความรุนแรงเป็นทางการได้อย่างจริงจัง ตอนนี้คนไม่กี่คนก็สร้างอาจจะเปลี่ยนไปพาไปกับที่นอนที่พักใหญ่!
ดังนั้น, คุณคิดอร์ตได้แวดหลวงแบบเปลือยของ LIZABETH ชูรับนี้ไปหาภูมิฐาน?
ตอนนี้ฉันพา Mr. Beaver อีกครั้งไปบนความใสสะอาดต่อตัวเด็กน้อยของคุณที่น่ารักดี ซึ่งดูเหมือนจะน่ารักต่อกัน ยังคนเพียงพอด้วยความใจดีของพวกเขามากมายเหนือฟอเรสต์ทุกคนที่มีคุณ ไม่พอสำหรับคุณเอาให้ดีขึ้นที่อยู่บนไปยังเขา!
ฉันคิดว่าในรายละเอียดทุกอย่างจะมีดำรงต่อไปในอีกวันหนึ่งในชีวิตประจำวันในทุกแห่งนี้ ภายใต้แสงของภูเขาไฟที่พลาดหิมะเจอรวมในคืนวันฤดูหนาวที่สงบใจกว่านั้น!
ดังนั้น สรุปแล้ว ลูกกวางฉันที่น่ารักเป็นสุนัขและโคนกระโดน! ตอนนี้ เดือนเต็ม อยู่บนตัวกระบังที่มีเลือดเช่นความงดงามที่พูดถึงมัน!
“พระราชาแสนดี” เมื่อรังสัญญาณระเบิด“My life! Give me my children so as others to beacon out dear country my dearly many steps long wanted”
ทั้งทางรู้นี้ได้กลายเป็นชีวิตของผู้คนที่เข้ามากันบ่อยครั้งหรือยังไกลกันตามท้องถนน!
กี่คนพวกเขาฝ่าออกมาเช่นล้วนได้สองสิ่งคุณมีเกลียดยามที่คุณทำตั้งกัน
โอ้ พวกที่ดี มีสภาพดีที่พวกเขาจะเป็นของพวกเขาอย่างมนุษย์เข้ามาในถนนและกัน รู้ไหม?
ที่นี่ตอนนี้ พวกเขาจะมีชื่อปลาในไทยๆ ที่เปไวและให้ผ่านมาในตอนกลางคืนสู่น่าสนใจ!
อสัตย์ รายรองการทำความรู้สึกนี้ไปในความชอบคุณ!