ในท้องฟ้าที่งดงาม เต็มไปด้วยดาวระยิบระยับและพระจันทร์ส่องแสง มีดาวน้อยชื่อว่า Starry ขณะที่ดาวอื่นๆ ได้เดินทางไปไกลแสนไกล ดาวน้อย Starry รู้สึกกลัวเกินกว่าจะออกจากมุมสบายๆ ของเธอ ทุกคืนเธอมองไปที่เพื่อนๆ ของเธอที่เต้นระบำอยู่ในระยะไกล รู้สึกผสมไปด้วยความอิจฉาและความกลัวที่บวมอยู่ในใจของเธอ
คืนหนึ่งที่อ่อนโยน เมื่อสายลมกลางคืนเริ่มห่มาดในระหว่างดาว เขากสังเกตเห็นแสงดาวของ Starry ที่จางหายไป “ทำไมคืนนี้เจ้าส่องแสงจืดชืดนักล่ะ, Starry ที่รัก?” เขาถาม
“โอ้, สายลมกลางคืน,” Starry ถอนหายใจ “ฉันโอยากจะล่องลอยและสำรวจเหมือนเพื่อนๆ ของฉัน แต่ฉันกลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียว ถ้าฉันหลงทางไป ฉันจะกลับบ้านไม่ถูกได้ยังไง?”
“การรู้สึกหลงทางคือเพียงส่วนเล็กๆ ของการเดินทาง,” สายลมกลางคืนได้ปลอบใจ “ถ้าคุณมองลงไปในใจของคุณ คุณจะพบว่าบ้านไม่ใช่สถานที่เฉพาะ มันคือที่ไหนก็ตามที่แสงของคุณสว่างที่สุด”
ด้วยคำพูดที่ชาญฉลาดเหล่านั้นในหูของเธอ Starry รู้สึกเหมือนกล้าขึ้นเล็กน้อย บางทีความกว้างใหญ่ของท้องฟ้าอาจมีสิ่งมหัศจรรย์รอเธออยู่! “บางทีคุณอาจจะพูดถูก,” เธอกล่าวเสียงเบา “ฉันอาจลองออกไปนิดหน่อยได้ คุณจะนำทางฉันไหม, สายลมกลางคืน?”
“แน่นอน!” เขาหัวเราะและหมุนวนรอบๆ แสงที่สดใสของเธอ ข่มขู่ความกลัวของเธอลง Starry หลับตาลงและหายใจลึกๆ เพื่อทำให้หัวใจที่เต้นรัวของเธอสงบ “นี่ฉันมาแล้ว!” เธอกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่กล้าหาญเมื่อเธอเริ่มลอยไป โดยมีสายลมกลางคืนที่สนุกสนานนำทาง
เมื่อ Starry เดินทางผ่านท้องฟ้า เธอเห็นดาวตกเปล่งประกายที่แข่งกัน, โบกมือให้กับดาวหางที่ส่องแสงอย่างเป็นมิตร และแม้กระทั่งหัวเราะร่วมกับแสงจันทร์ที่ลอยอยู่ ทุกดวงดาวที่เธอพบต่างสนับสนุนเธอ, กระซิบเล่าเรื่องราวมหัศจรรย์จากกาแล็กซีที่ไกลโพ้น อยู่ๆ Starry ก็ realizing ว่าจักรวาลเต็มไปด้วยแสงและมิตรภาพที่รอคอยให้เข้ามาในชีวิตของเธอ
อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาที่สว่างที่สุดสำหรับ Starry คือเมื่อเธอพบกับดาวที่พิเศษมากๆ เมื่อเธอเข้าใกล้กลุ่มดาวที่เปล่งประกาย เธอรู้สึกถึงการเชื่อมโยงที่รุนแรง เหมือนพวกเขาเป็นเพื่อนที่หายไปนาน ดาวใหญ่ในกลุ่มดาวนี้ยิ้มให้ Starry และยื่นแสงที่ระยิบระยับออกมา, กล่าวว่า “ยินดีต้อนรับ, น้องน้อย! ไม่มีความจำเป็นต้องกลัว เราดาวทั้งหลายคือครอบครัวใหญ่!”
ความรู้สึกกังวลของ Starry หายไป ในขณะที่ความสุขไหลบ่าเข้าสู่ใจของเธอ “จริงเหรอ? คุณหมายถึงเราคือครอบครัวกันทุกคน?” เธออุทาน
ด้วยการพยักหน้า ดาวใหญ่ตอบว่า “ใช่เลย! ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล เมื่ออยู่ในมิตรภาพและแสง เราทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันเสมอ”
เต็มไปด้วยความดีใจจากการค้นพบใหม่ของเธอ Starry เต้นรำไปรอบๆ พี่น้องกลุ่มดาวใหม่ของเธอ นึกถึงคำแนะนำอันชาญฉลาดจากสายลมกลางคืน; เธอสามารถพาบ้านไปในใจของเธอ ทำให้แสงของเธอส่องสว่างไปทุกที่ที่เธอไป
ในที่สุด ถึงเวลาที่ Starry ต้องเดินทางกลับไปยังมุมของเธอในท้องฟ้า ขอบคุณสำหรับมิตรภาพทั้งหมดที่เธอได้สร้างขึ้น เธอเข้าร่วมกับสายลมกลางคืน, รีบพาเธอกลับด้วยการหมุนวนแห่งความสุข เมื่อเธอกลับมา เธอรู้สึกเต็มหัวใจยิ่งกว่าที่เคยและแม้กระทั่งแก่ขึ้นเล็กน้อย เกิดประกายความสว่างซึ่งงดงามยิ่งกว่าครั้งก่อน
เมื่อดาวอื่นๆ ถามด้วยความกระตือรือร้นเกี่ยวกับการผจญภัยของเธอ Starry ยิ้มอย่างสดใส ขยายความว่า “โอ้, ท้องฟ้านั้นสวยงามมากกว่าที่คุณจะจินตนาได้! ฉันมีเพื่อนใหม่ที่วิเศษมากมาย และฉันได้ตระหนักว่าบ้านหมายถึงที่ไหนก็ตามที่แสงของฉันส่องสว่าง”
ดังนั้น ทุกคืนหลังจากนั้น ขณะที่ดาวแต่ละดวงยังคงพักอยู่ในจุดของตัวเอง พวกเขามองไปที่ Starry ที่ส่องแสงด้วยความกล้าใหม่ กระตุ้นให้พวกเขามองลึกลงไปในตัวเองเพื่อค้นหาความเข้มแข็งในการไล่ตามความฝันของตัวเอง
“จำไว้นะ,” Starry ชี้แนะด้วยการกระพริบตา “บ้านคือที่ที่หัวใจ—and แสง—ของคุณจะกลับมาเสมอ.”