กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในทุ่งหญ้าเล็กๆ ที่แสนอบอุ่น มีเม่นตัวหนึ่งชื่อว่าแฮร์รี แฮร์รีมีตาที่น่ารัก, ท้องที่นุ่มฟู และมีลักษณะน่ารักๆ แบบเม่น แต่โชคไม่ดีที่เขาช้ามากเหมือนหอยทากที่ง่วงนอน และเขายังขี้อายมากด้วย ทำให้เขารู้สึกหมดหวังเป็นอย่างยิ่ง
หลายคนอาจสงสัย: มันเป็นจริงหรือ? การช้าเล็กน้อยและขี้อายมันเป็นสิ่งที่เลวร้ายอย่างนั้นหรือ? แฮร์รีคิดเช่นนั้นแน่นอน เพราะเขาไม่เคยมีเพื่อนเลย สัตว์ตัวอื่นๆ ในทุ่งหญ้าเป็นสัตว์ที่แสนใจดี แต่แฮร์รีรู้สึกอับอายมากกับการที่เขาช้าและขี้อาย จึงทำให้เขาหลีกเลี่ยงพวกมันไปเลย เขาเป็นเม่นที่น่ารักมาก และฉันแน่ใจว่าพวกเขาคงรักเขา หากเขาเพียงแค่ให้โอกาสตัวเอง
ในบางวันที่แฮร์รีรู้สึกเศร้า เขามักนั่งมองการแข่งขันที่เกิดขึ้นใกล้ๆ บ้านของเขา โดยไม่มีใครเชิญเขาไปเล่น ในวันหนึ่ง กระต่ายกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นสนุกอยู่ เมื่อกระต่ายมีหนวดตัวหนึ่งกระโดดเข้ามาหาเขาพร้อมพูดอย่างร่าเริงว่า “สวัสดีตอนเช้า แฮร์รี! ทำไมไม่ออกมาร่วมเล่นกับพวกเรา? มันจะสนุกมากกว่าเมื่อมีคุณอยู่ที่นี่!”
แฮร์รีพยายามขอบคุณเขา แต่เขาแค่พูดว่า “คูช คูช! คูช คูช!”
แต่เขากำลังคิดอย่างหนักว่าเขาควรพูดยังไงจนไม่สังเกตว่านกฮูกผู้มีปัญญากำลังเรียกเขาด้วยเสียงอันชื่นใจจากเหนือแว่นตาใหญ่ของเขาว่า “สวัสดีครับ แฮร์รี คุณคิดว่าอากาศที่แย่นี้มันจะเลวบ่อยมากขึ้นทุกวันไหม?”
“คูช คูช! ใช่ครับ ใช่ครับ!” แฮร์รีตอบ “แต่ไม่มีเหตุผลที่สัตว์จะไม่เล่นเมื่ออากาศมันไม่ดี ถ้าพวกเขาแค่ระวังไม่ให้เป็นหวัด!”
“ใช่ครับ แฮร์รี” นกฮูกกล่าว “และมันไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะไม่ไปร่วมเล่นด้วย เมื่อพวกเขากำลังสนุก แม้ว่ามันจะเป็นเกมกระโดดแน่นอน แค่คุณห้ามกระโดด แต่คุณสามารถกลิ้งได้ และมันต้องใช้ความกล้าหาญเล็กน้อยที่จะเข้าร่วมทุกคนก็รู้! แต่ผมขอบอกคุณว่าคุณจะทำให้เพื่อนบ้านของคุณยินดีมาก”
“คุณคิดว่าจริงหรอ?” แฮร์รีถาม ขยับไปมาข้างๆ และขูดมัสตาร์ดใต้เท้าของเขาด้วยเล็บน้อยของเขา
“แน่นอน ลูกชาย แน่นอน” นกฮูกกล่าว “คุณต้องจำไว้ว่าทุกคนมีอะไรพิเศษในตัวเขา จงเตือนตัวเองเรื่องนี้และอย่าให้ความขี้อายมาหยุดคุณในครั้งหน้า”
แฮร์รีไม่มีคำตอบ เขาแค่ยิ้มอย่างเขินอาย และคิดว่า “เมื่อไหร่ที่กระต่ายจะตกใจเมื่อพวกเขาเห็นฉันกลิ้งไปมานะ?”
“ขอให้คุณมีวันนี้ที่ดี” นกฮูกกล่าว แล้วก็ย้ายตัวไปที่ต้นไม้
อย่างไรก็ตาม แฮร์รีไม่สามารถกำจัดความคิดเรื่อง “การกลิ้งไปมา” ได้ ในวันถัดมา เมื่อกระต่ายกำลังเล่นใกล้บ้านเขา เขายืนรอดูอยู่ที่นั่น พวกเขาแทบจะเรียกเขาไม่ทันก่อนที่เขาจะกลิ้งไปมาจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง โดยทันทีเขาก็อยู่ที่นั่น!
คุณควรเห็นทุกคนทีเดียว ทุกคนกระโดดถอยกลับด้วยความประหลาดใจ เจอร์รี่กระต่ายลุกขึ้นทันทีและพูดว่า “มันคือแฮร์รีจริงๆ!” และก่อนที่เขาจะทันได้จบคำพูด แฮร์รีได้กลิ้งไปหาที่พวกเขากำลังยืนอยู่ กลิ้งไปมาราวกับลูกบอล แม้แต่กระต่ายก็ต้องยอมรับว่านี่มันน่าขบขันจริงๆ และเขาชวนแฮร์รีมาเป็นส่วนหนึ่งของงานปาร์ตี้
แฮร์รีเริ่มกล้าขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าทุกคนจะบอกว่าเขาขี้อายแต่ว่าพวกเขาก็รักเขามาก หลังจากที่เฝ้าสังเกตอย่างระมัดระวังสี่สัปดาห์ แฮร์รีมีเพื่อนที่รักมากถึงสามคน และตอนนี้เหลือเพียงสิ่งเดียวที่ต้องเล่าเกี่ยวกับเขา และนั่นคือ คุณคงเดาได้ว่าประวัติของเขาทั้งหมดนั้นมาจากบรรทัดสุดท้ายของเรื่องนี้
แต่ให้ฉันเพิ่มเติมว่าแฮร์รี่มีความสุขมากเมื่อคิดว่าเขาได้ฟังคำแนะนำจากนกฮูกผู้มีปัญญา