เช้าวันหนึ่ง ป่าเงียบสงบและสงบมาก นกจำนวนมากนั่งอยู่อย่างนิ่งเฉยและพักผ่อน ผึ้งไม่ออกมาหาสิ่งของ เพราะว่าอากาศค่อนข้างเย็น และต้นไม้เริ่มสั่นใบไม้หล่นลงมายังหญ้าสีเขียวสด ส่วนที่นี่และที่นั่นแสงแดดน้อย ๆ โผล่พ้นผ่านใบไม้สีเขียวที่หนาทึบซึ่งคลุมต้นโอ๊กเก่าแก่
ต้นไม้ต้นนี้คือนบ้านของครอบครัวนกหัวขวาน พ่อและแม่ของครอบครัวนั่งอยู่ข้างหลุมของรังเก่า มองดูอย่างเป็นมิตรจากกิ่งไม้ที่พวกเขานั่งอยู่ พวกเขาเรียกหาเหมือนกับนกเก่าที่มักทำกันเมื่ออยากเห็นลูกของพวกเขา
ทั่วโลกนี้เงียบสงบและนิ่งอยู่ ที่นกอื่นๆ สร้างรัง แต่ครอบครัวนกหัวขวานเล็ก ๆ นี้กลับมีหัวสั่นไปมาด้วย ความสับสนปั่นป่วนอย่างเห็นได้ชัดจากลูก ๆ ที่เกิดในรังเก่าที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน
บ้านนี้มีด้านไม้, หลังคาแบน และมีประตูทางเข้าเยอะแยะ อาศัยนกน้อย ๆ อยู่มากมาย
แต่เพื่อกลับเข้าสู่เรื่องราว ในรังซึ่งเป็นที่พักของนกหัวขวานทั้งหลาย มีเสียงคร่ำครวญเกิดขึ้นในหนึ่งนาที! นกแม่ทำให้เสียงของเธอได้ยิน เพื่อที่จะต้องปลุกพวกเขาทั้งหมด เธอไม่ใช่แม่หรอกหรือ?
“การลงโทษทำให้เกิดความสบาย และการทำผิดคือผ้าคลุมของเด็ก” คิดในใจโธมัส ฮอว์ตัน ดีเยอ นี่คือคำที่หมายถึงการแก้ไขหรือทำโทษอย่างมีเมตตา คำพูดเก่า ๆ หมายถึง “ผู้ที่หลบเลี่ยงการถูกลงโทษตามกฎหมายจะพบกับความอัปยศอย่างหนึ่งหรืออย่างอื่น” มีเรื่องเล่าถึงบาทหลวงคาปูชินที่ในวัยเยาว์เขามีความซื่อสัตย์มาก คำว่า ซื่อสัตย์ อาจหมายถึงคำว่า มีความอ่อนน้อมถ่อมตน
แต่เพื่อบอกว่า พวกเขาทุกคนตื่นแล้วในเช้าวันอาทิตย์นี้ตามกฎหมายที่กำหนด และนกหัวขวานตัวน้อยทุกตัวกระโดดไปยังกระหม่อมของพ่อแม่อย่างปลอดภัย ดังนั้นพวกเขาจึงนั่งอยู่บนกิ่งไม้ของพวกเขาอย่างสบายและเริ่มรับประทานอาหารเช้า พ่อนกแม่หานำหนอนยาว ๆ และมดน้อย ๆ มาหาลูก ๆ เมื่อเด็ก ๆ ถามในขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหารว่าเกิดอะไรขึ้นกับผลเบลบล้างที่อยู่บนพื้น และเสียงของผู้หญิงที่น่ากลัวนั้นมาจากไหน พ่อนกไม่ได้รอให้พูด แต่กลับไปค้นหาเพิ่มเติมเกี่ยวกับหนอนและแมลงสำหรับลูก ๆ ของเขา
พวกเขานำหนอนมาทั้งหมดหลายสิบตัวที่พวกเขาวางลงบนหัวของลูก ๆ ตามลำดับของเรนิเชหรือใบไม้
แต่ตอนนี้กลุ่มผลประโยชน์ได้ทำการแสดงเสร็จสิ้นและคืบคลานไปพร้อมกับเสียงร้องไห้บนพื้น แต่ไม่ช่วยให้ลูกสาวคนไหนต้องยืนร้องเพลงอยู่บนกิ่งไม้ของเธอ ในสองหรือสามวันต่อมา เมื่อป้าของพวกเขาออกไปให้อาหาร นกหัวขวานจากต้นสนใกล้ ๆ เรียกออกมาด้วยเสียงยินดีว่า “เชียร์ ฮีส์!” สวัสดีเป็นพันครั้ง, เชียร์ ฮีส์!” แต่พวกเขามองออกไปหารถของเขาที่มีขนยุ่งเหยิงก่อนลงที่กรัมเมล เกรล ผู้ทำความสะอาดเสียงว่า กลุ่มป่าที่อยู่ในต้นสนเถื่อนนั้นไม่เคยตอบว่า “กว๋อก!” มันเหมือนกับที่คุณเห็นในความจริง ความบริสุทธิ์ของสายลมพัดมาในทุก ๆ สิบ นาที
มันยังแตกต่างไปจากเสียงกระซิบที่สงบสุขในวันอาทิตย์ในป่า! อา! คริสเตียนมีประตูล็อคและกุญแจเช่นกันซึ่งต้องให้ความหวานไหลออกมาสำหรับเขา แม้หากสวรรค์ไม่สนับสนุนมากนัก แต่คริสเตียนก็มักจะร้องเพลงในคอนเสิร์ตวันพฤหัสบดี หลังจากนั้นแถวของเชียร์ ฮีส์ ก็ได้มีโอกาสเป็นเทเนอร์ที่นี่; ไซมอน เกรย์, โพสต์ผู้โดดเดี่ยวในอเมริกา, ที่ร้องบาริโทนอย่างหายาก; และอันเดรอัส สติเรน-ซีอาด,’ ฮีโร่ในโบสถ์, ที่ร้องสี่เสียงในครั้งเดียว
ดังนั้น เชียร์ ฮีส์ จึงเป็นผู้เขียนของโบสถ์สี่รูปแบบที่แตกต่างกัน สิ่งที่เขาเคยอ่านจากทฤษฎีลี้ลับของโบสถ์ เขาได้สูญเสียไปนานแล้ว แต่ทฤษฎีที่เขาไม่เคยเรียนรู้ เขายังคงไว้ในหัวอย่างซื่อสัตย์ เรื่องราวนี้ยังคงอยู่
ลมหายใจที่กลัวจากห้องคอนเสิร์ตที่ปิดลงก็พัดไป แต่ไม่หมดไปทั้งหมด เพราะมีเถ้าธุลีอยู่ในลำคอของนกป่า
ควรอ่าน “นางฟ้าล่าสุด” ด้วย
ธรรมชาติก็เช่นกันในคอนเสิร์ต ข้าวโพดสั่นอย่างไพเราะที่สุด หากใครสักคนร้องเขาขึ้นจากการหลับไห้ ใคร่ขออภัย! ถ้าพื้นแห้งเก็บเอาไว้ยังไม่ถูกกัน และเสียงยังคงดังก้องดั่งในความที่เป็นเหนือสุด วันนั้นทำให้ดักลายกระบวนการพิเศษ ยังไม่หมดไป ณ มุมหลายบ้านในพื้นที่บริเวณกำแพงที่มีชีวิตอาศัยที่นั่นจะมีบางอย่างที่ไม่ได้เกิดขึ้น” กล่าวเด็กหนุ่มอิตาเลียนด้วยความน่ารัก