กาลครั้งหนึ่งในหมู่บ้านเล็กๆ มีเด็กชายผู้กล้าหาญชื่อทอมมี่ ทอมมี่ไม่ใช่เด็กธรรมดา; เขาฝันอยากเป็นนักล่าขุมทรัพย์! เขามักจะมองดูดาว หวังว่ามันจะนำเขาไปสู่สมบัติที่ซ่อนอยู่ ในช่วงฤดูร้อนที่ตื่นเต้นมาก ทอมมี่รู้สึกถึงความมหัศจรรย์ในไออุ่นของแดด เขาเชื่อว่าสิ่งนี้จะนำเขาเข้าใกล้สมบัติมากขึ้น
วันหนึ่งที่แดดอุ่นขณะสำรวจชายหาด เขาบังเอิญพบขวดเก่า ขวดนี้มีแก้วปกคลุมด้วยสาหร่ายราวกับว่ามันรอคอยที่จะถูกพบเจอมานาน ทอมมี่รีบหยิบข้อความด้านในออกมา—แผนที่สมบัติอันเก่าแก่! หัวใจของทอมมี่เต้นเป็นจังหวะด้วยความตื่นเต้นเมื่อเขาศึกษาแผนที่ มันชี้ไปยังสถานที่เรียกว่าเกาะลึกลับ และเขารู้ว่าเขาต้องไปที่นั่น
ทอมมี่วิ่งกลับบ้านและแสดงแผนที่ให้แม่ดู “แม่, หนูไปไหมครับ? ได้โปรด!” เขาขอร้อง น้ำตาแห่งความหวังพรั่งพรูในดวงตาของเขา เมื่อเห็นความกระตือรือร้นของลูกชายและรู้ว่านี่คือการผจญภัยที่ปลอดภัย แม่จึงยินยอม
ในวันถัดไป ทอมมี่เตรียมตัวสำหรับการเดินทาง เขาแพ็คขนมที่เขาชอบ โน๊ตบุ๊ค และเข็มทิศวิเศษของเขา ซึ่งชี้ไปทางเหนือตลอดเวลาไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน ลงเรือเล็กๆ ของเขา เขาออกเรือไปยังเกาะลึกลับ ทะเลสงบ และเขารู้สึกถึงลมเบาๆ ช่วยผลักดันเขาไปข้างหน้า
เมื่อเขามาถึงเกาะลึกลับ เขาสังเกตเห็นว่ามันเป็นสถานที่ที่สวยงาม มีต้นไม้เขียวสูงและดอกไม้หลากสีสันทั่วทุกแห่ง ทอมมี่มองไปที่แผนที่ จุด ‘X’ ที่ทำเครื่องหมายสมบัติอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของป่า เขาปฏิบัติตามทิศทางอย่างระมัดระวัง รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นทุกย่างก้าว
ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงหัวเราะและเสียงสนทนาดังมาจากหลังต้นไม้ เขาออกไปอย่างอยากรู้และเห็นกลุ่มเด็กๆ กำลังเล่นซ่อนหา พวกเขาต่างจากเด็กคนอื่นที่เขาเคยพบ พวกเขาสวมเสื้อผ้าสวยที่ทำจากดอกไม้และใบไม้ และมีสร้อยข้อมือที่ประดับด้วยเปลือกหอยระยิบระยับ รู้สึกอายเล็กน้อย ทอมมี่จึงรอให้พวกเขาเห็นเขา
ในที่สุด เด็กหญิงชื่อลิล่าก็เห็นเขา “สวัสดี! คุณหลงทางหรือเปล่า?” เธอถามด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น ทอมมี่เล่าเกี่ยวกับแผนที่สมบัติให้พวกเขาฟัง และพวกเขาก็ส่งเสียงร้องด้วยความยินดี “เราสามารถช่วยคุณค้นหามันได้ไหม?” ลิล่าถาม ใช่! ทอมมี่ต้องการเพื่อน และไม่นานเด็กๆ จากเกาะลึกลับก็ตัดสินใจร่วมเดินทางกับเขา ลิล่า, เบา และอามีร์ต่างกระตือรือร้นที่จะช่วย
พวกเขาติดตามเส้นทางในแผนที่ พบกับสัตว์ที่น่าสนุก ปีนเขาไปตามก้อนหินและข้ามสะพานเล็กๆ บางครั้งพวกเขาก็หลงทาง แต่ด้วยการทำงานเป็นทีมและเข็มทิศวิเศษของทอมมี่ พวกเขาก็สามารถกลับมาสู่เส้นทางได้อีกครั้ง พวกเขาต้องเผชิญกับความท้าทายบางอย่าง รวมถึงคำปริศนาที่ตั้งโดยเต่านาแก่ แต่พวกเขาก็หัวเราะ แบ่งปันเรื่องราว และช่วยกันแก้ไขปริศนา ทุกช่วงเวลาเป็นการผจญภัย!
ในที่สุด หลังจากที่รู้สึกเหมือนการสำรวจมานานหลายวัน พวกเขาก็มาถึงสถานที่ที่มี ‘X’ ทำเครื่องหมาย แต่แทนที่จะพบกองทองหรืออัญมณี พวกเขาพบต้นไม้เก่าแก่ที่สวยงาม มีรูอยู่ที่ลำต้น ด้านในรูมีกล่องไม้เล็กๆ ทอมมี่เปิดมันด้วยความตื่นเต้น! แต่กลับพบว่ามันว่างเปล่า
“หนูแน่ใจว่าที่นี่จะมีสมบัติ” ทอมมี่กล่าว ด้วยความรู้สึกเศร้าเล็กน้อย แต่ลิล่ายิ้มอย่างสดใส “โอ้ ทอมมี่! ดูในทุกความสุขและเสียงหัวเราะที่เรามี! นั่นคือสมบัติที่แท้จริง!” เบาและอามีร์พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่แล้ว, มิตรภาพคือสมบัติที่มีค่าที่สุด!”
แล้วมันก็ฟังชัดในใจของทอมมี่; การเดินทางที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ การช่วยเหลือ และการเจอเพื่อนใหม่มีค่ากว่าทองคำ เขากอดเพื่อนๆ ของเขาแน่น “ขอบคุณเพื่อนใหม่ของฉัน! ฉันจะจดจำการผจญภัยนี้ตลอดไป”
เมื่อถึงเวลาที่จะกลับไปยังหมู่บ้าน ทอมมี่รู้สึกอบอุ่นในหัวใจและเชิญชวนลิล่า, เบา และอามีร์มาเยี่ยมเขาสักวันหนึ่ง เขาตั้งตารอที่จะเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการผจญภัยของพวกเขาให้ครอบครัวฟัง
ในขณะที่ทอมมี่แล่นเรือกลับ เขารู้ว่าสมบัติที่ซ่อนเร้นนั้นไม่ใช่แค่เพชรพลอย; แต่มันคือมิตรภาพที่เขาหาได้ระหว่างทาง จากวันนั้นเป็นต้นมา ทอมมี่จึงไม่เพียงเป็นนักล่าขุมทรัพย์ แต่ยังเป็นผู้แบ่งปันสมบัติ เก็บรักษามิตรภาพที่เขาสร้างไว้ที่เกาะลึกลับไว้ในใจตลอดไป
และนี่คือเรื่องราวของทอมมี่และการผจญภัยของเขา ที่พิสูจน์ว่าสมบัติที่แท้จริงคือเพื่อนที่เราพบและความทรงจำที่เราสร้างร่วมกัน